اجتهاد: تفاوت میان نسخه‌ها

'''اجتهاد''' بالاترین درجه علمی در دانش [[فقه اسلامی]] و به معنای توانایی استنباط احکام شرعی از منابع دینی است. کسی که به رتبه اجتهاد رسیده مُجتَهِد یا [[فقیه]] می‌خوانند. اجتهاد نیازمند آموختن شاخه‌های مختلفی از علوم دینی و ادبی مثل ادبیات عرب، [[اصول فقه]]، [[منطق]]، [[آیات الاحکام]]، [[رجال]] و [[درایه]]، نظریه‌های فقهای متقدم و [[تفسیر قرآن]] است. بنابر [[فقه شیعه]]، اجتهاد [[واجب تخییری]] است؛ بدین معنا که هر مکلفی مخیر است یا اجتهاد کند یا به واسطه تقلید از مجتهد و یا با احتیاط، احکام شرعی خود را به دست آورد. از سویی دیگر، اجتهاد برای حفظ احکام شرعی از فراموشی و برای پاسخگویی به مسائل فقهی [[مسلمانان]]، [[واجب کفایی]] است.

و یا [[امام محمد باقر|امام باقر (علیه السلام)]] به ابان بن تغلب فرمودند: «در مسجد مدینه بنشین و برای مردم فتوا بده که من دوست دارم در میان شیعه کسانی مانند تو دیده شوند.»