بوسنی و هرزگوین: تفاوت میان نسخه‌ها

بخش اعظم بوسنی و هرزگوین را سرزمینهای کوهستانی تشکیل می‌دهد و بخش‌های مسطح و صاف تنها در سواحل رودخانه‌ها (در شمال در سمت راست ساحل رود ساوا در منطقه بوسانسکا پوساوینا) قرار دارند. پهناورترین بخش‌های مسطح سرزمین بوسنی در سواحل رودهای درینا و بوسنی (منطقه سمبریا) واقع شده‌اند. بخش‌های مسطح مناطق جنوب نیز شامل 40 الی 60 کیلومتر است که بتدریج بر مساحت آن افزوده و نهایتا به مناطق کوهستانی می‌پیوندد. دیگر بخش‌های این سرزمین شامل سلسله کوههایی است که از شمال غربی به جنوب شرقی گسترده‌اند. بخش‌های مرکزی نیز شامل سرزمینهای صخره ای است که در فواصل مابین آنان دشت‌های وسیع سواحل رودهایی که به سوی شمال در جریانند، واقع شده‌اند (سارایوو-زنیتسا-توزلا). مناطق جنوب غربی بوسنی نیز شامل سرزمینهای صخره ای است. دشت‌های کوپرس (1150-1120 کیلومتر مربع)، گلاموچ (882-950 کیلومتر مربع)، دووانسکو (860-990 متر؛ 150 کیلومتر مربع)، لیوانسکو (700-740 متر؛ 380 کیلومتر مربع) و غیره نیز در این منطقه قرار دارند. شرق بوسنی منطقه‌ای تپه ای و کم جمعیت است که بخش اعظم آن را مناطق صخره ای، کوههای جنگلی و دامنه‌های عمیق تشکیل می‌دهد.

بوسنی و هرزگوین به واسطه موقعیت جغرافیایی، زیباییهای مسحور کننده طبیعی، شرایط مناسب آب و هوایی و میراث فرهنگی و تاریخی از جاذبه‌های توریستی زیادی برخوردار بوده و دارای ظرفیت‌های طبیعی خوبی جهت توسعه اشکال مختلف توریسم می‌باشد. ظرفیت‌های توریستی در مناطق کوهستانی شامل: کوههای بلاشنیتسا، یاهورینا، ایگمن و تربویچ (که به کوههای المپیک معروفند) و کوههای ولاسیچ در حوالی تراونیک است که از امکانات وسیعی در راستای توسعه توریسم زمستانه و تفریح و ورزش برخوردار است.