کاربر:Hoosinrasooli/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

احمد بن محمد بن عمار كوفی، (000 – 346ق)

ابوعلی. رجالی متقدم و از راویان معتبر و كثیرالحدیث شیعه. ولادت او در دست نیست اما قرائن نشان می‏دهد كه محل تولد او در كوفه بوده است، زیرا نیاكان او همگی در كوفه سكونت داشتند. وفات او به گفته ابن‏غضائری در سال 346هجری (و به احتمال قوی در كوفه) روی داد. وی اهل كوفه بود و در میان یك خانواده علمی و مذهبی پرورش یافت زیرا پدر و جد او از راویان حدیث و از اصحاب ائمه(ع) بودند. وی در كوفه نزد پدرش «محمد بن عمار»(از اصحاب علی بن حسن بن فضال، م290ق.) و اساتید دیگر به استماع حدیث پرداخت. چون فردی پركار بود احادیث و اصول زیادی جمع كرد و اندكی نگذشت كه خود به مقام استادی رسید. وی بیشتر اصول و روایات را از طریق پدرش نقل می‏كند و این، نشان می‏دهد كه پدرش در تربیت علمی او نقش اساسی داشته است. نجاشی و شیخ طوسی پس از اینكه مدح بلیغی از او به عمل آورده‏اند از او با عنوان «شیخ الاصحاب» یاد كرده‏اند. وی علاوه بر پدرش، از كسانی چون «حسن بن محمد قطعی»، «ابوموسی ضریر بجلی» و دیگران نیز حدیث شنیده است. مهم‏ترین شاگرد او «ابوالحسن محمد بن احمد بن داود قمی»(م368ق) است كه به نشر آثار و احادیث او پرداخته است. شاگرد دیگر او «هارون بن موسی تلعكبری»(م385ق) است كه كتاب «المبیضه»(سفیدپوشان) را روایت كرده است. همچنین «محمدبن علی بن مفضل» نیز از او روایت‏هایی دارد. علامه حلی در خلاصه‏الاقوال می‏گوید: «شاگرد روایی او «ابوحاتم هروی» است»، در حالی كه این شخص در هیچ‏یك از روایات او دیده نشده است. تألیفات او «كتاب العلل»، «اخبار النبی(ص) »، «ایمان ابی طالب»، «فضل القرآن و حملته»، «الممدوحین و المذمومین»(كتاب رجالی بزرگ) و «المبیضه» هستند. كتاب «مبیضه» اشاره به گروهی از سفیدپوشانی دارد كه در برابر سیاه‏پوشان بنی‏عباس به مقابله برخاستند و نوشتن چنین كتابی، حاكی از مخالفت وی با بنی‏عباس از یك‏سو، و شرایط مساعد شیعه در زمان آل‏بویه از سوی دیگر است.

منابع: (رجال نجاشی، ص95 شماره 236؛ رجال طوسی، ص416 شماره 6017؛ الفهرست، شیخ طوسی، ص75 شماره 88؛ معالم العلماء، ص54 شماره 79؛ خلاصه الاقوال، ص65 شماره 18؛ رجال ابن داود، ص44 شماره 128؛ نقد الرجال تفرشی، ج1ص166 شماره 329؛ جامع الرواه، ج1ص69؛ طبقات اعلام الشیعه، ج1ص51؛ الذریعه، ج1ص311، و ذیل عناوین كتابها)