confirmed، مدیران
۳۷٬۲۰۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۳۵: | خط ۲۳۵: | ||
| دین = [[اسلام]] | | دین = [[اسلام]] | ||
| مذهب = شیعه | | مذهب = شیعه | ||
| آثار = {{فهرست جعبه افقی |کتاب العلل |اخبار النبی( | | آثار = {{فهرست جعبه افقی |کتاب العلل |اخبار النبی(صل الله عليه وسلم) |ایمان ابی طالب |فضل القرآن و حملته |الممدوحین و المذمومین(کتاب رجالی بزرگ) |المبیضه }} | ||
| فعالیتها = | | فعالیتها = | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
}} | }} | ||
احمد بن محمد بن عمار کوفی، (000 – 346ق) ابوعلی. رجالی متقدم و از راویان معتبر و کثیرالحدیث شیعه. ولادت او در دست نیست اما قرائن نشان میدهد که محل تولد او در کوفه بوده است، زیرا نیاکان او همگی در کوفه سکونت داشتند. وفات او به گفته ابنغضائری در سال 346 هجری (و به احتمال قوی در کوفه) روی داد. وی اهل کوفه بود و در میان یک خانواده علمی و مذهبی پرورش یافت زیرا پدر و جد او از راویان حدیث و از اصحاب ائمه (ع) بودند. وی در کوفه نزد پدرش «محمد بن عمار»(از اصحاب علی بن حسن بن فضال، م290ق.) و اساتید دیگر به استماع حدیث پرداخت. چون فردی پرکار بود احادیث و اصول زیادی جمع کرد و اندکی نگذشت که خود به مقام استادی رسید. وی بیشتر اصول و روایات را از طریق پدرش نقل میکند و این، نشان میدهد که پدرش در تربیت علمی او نقش اساسی داشته است. نجاشی و شیخ طوسی پس از اینکه مدح بلیغی از او به عمل آوردهاند از او با عنوان «شیخ الاصحاب» یاد کردهاند. وی علاوه بر پدرش، از کسانی چون «حسن بن محمد قطعی»، «ابوموسی ضریر بجلی» و دیگران نیز حدیث شنیده است. مهمترین شاگرد او «ابوالحسن محمد بن احمد بن داود قمی»(م368ق) است که به نشر آثار و احادیث او پرداخته است. شاگرد دیگر او «هارون بن موسی تلعکبری»(م385ق) است که کتاب «المبیضه»(سفیدپوشان) را روایت کرده است. همچنین «محمدبن علی بن مفضل» نیز از او روایت هایی دارد. علامه حلی در خلاصهالاقوال میگوید: «شاگرد روایی او «ابوحاتم هروی» است»، در حالی که این شخص در هیچ یک از روایات او دیده نشده است. تألیفات او «کتاب العلل»، «اخبار النبی( | احمد بن محمد بن عمار کوفی، (000 – 346ق) ابوعلی. رجالی متقدم و از راویان معتبر و کثیرالحدیث شیعه. ولادت او در دست نیست اما قرائن نشان میدهد که محل تولد او در کوفه بوده است، زیرا نیاکان او همگی در کوفه سکونت داشتند. وفات او به گفته ابنغضائری در سال 346 هجری (و به احتمال قوی در کوفه) روی داد. وی اهل کوفه بود و در میان یک خانواده علمی و مذهبی پرورش یافت زیرا پدر و جد او از راویان حدیث و از اصحاب ائمه (ع) بودند. وی در کوفه نزد پدرش «محمد بن عمار»(از اصحاب علی بن حسن بن فضال، م290ق.) و اساتید دیگر به استماع حدیث پرداخت. چون فردی پرکار بود احادیث و اصول زیادی جمع کرد و اندکی نگذشت که خود به مقام استادی رسید. وی بیشتر اصول و روایات را از طریق پدرش نقل میکند و این، نشان میدهد که پدرش در تربیت علمی او نقش اساسی داشته است. نجاشی و شیخ طوسی پس از اینکه مدح بلیغی از او به عمل آوردهاند از او با عنوان «شیخ الاصحاب» یاد کردهاند. وی علاوه بر پدرش، از کسانی چون «حسن بن محمد قطعی»، «ابوموسی ضریر بجلی» و دیگران نیز حدیث شنیده است. مهمترین شاگرد او «ابوالحسن محمد بن احمد بن داود قمی»(م368ق) است که به نشر آثار و احادیث او پرداخته است. شاگرد دیگر او «هارون بن موسی تلعکبری»(م385ق) است که کتاب «المبیضه»(سفیدپوشان) را روایت کرده است. همچنین «محمدبن علی بن مفضل» نیز از او روایت هایی دارد. علامه حلی در خلاصهالاقوال میگوید: «شاگرد روایی او «ابوحاتم هروی» است»، در حالی که این شخص در هیچ یک از روایات او دیده نشده است. تألیفات او «کتاب العلل»، «اخبار النبی (صل الله عليه وسلم) »، «ایمان ابی طالب»، «فضل القرآن و حملته»، «الممدوحین و المذمومین»(کتاب رجالی بزرگ) و «المبیضه» هستند. کتاب «مبیضه» اشاره به گروهی از سفیدپوشانی دارد که در برابر سیاهپوشان بنیعباس به مقابله برخاستند و نوشتن چنین کتابی، حاکی از مخالفت وی با بنیعباس از یکسو، و شرایط مساعد شیعه در زمان آلبویه از سوی دیگر است. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
خط ۲۴۹: | خط ۲۴۹: | ||
# جامع الرواه، ج1ص69؛ | # جامع الرواه، ج1ص69؛ | ||
# طبقات اعلام الشیعه، ج1ص51؛ | # طبقات اعلام الشیعه، ج1ص51؛ | ||
# الذریعه، ج1ص311، و ذیل عناوین | # الذریعه، ج1ص311، و ذیل عناوین کتابها | ||
# | # | ||
[[رده:عالمان]] | [[رده:عالمان]] | ||
[[رده:عالمان شیعه]] | [[رده:عالمان شیعه]] | ||
[[رده:محدثان شیعه]] | [[رده:محدثان شیعه]] |