۸۶٬۲۵۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'روزه دار' به 'روزهدار') |
جز (جایگزینی متن - 'تکیه گاه' به 'تکیهگاه') |
||
خط ۱۸۷: | خط ۱۸۷: | ||
چنان چه بخواهیم استراتژی تقریب میان مذاهب اسلامی را از راه اجتهاد بر پایه دادهها و اندیشههایی که در این تحقیق به آن اشاره کردیم مشخص کنیم، این مسئله به یک مکانیزم علمی از سوی علما و مبلغان امت از هر مذهبی که باشند، نیاز خواهد داشت:<br> | چنان چه بخواهیم استراتژی تقریب میان مذاهب اسلامی را از راه اجتهاد بر پایه دادهها و اندیشههایی که در این تحقیق به آن اشاره کردیم مشخص کنیم، این مسئله به یک مکانیزم علمی از سوی علما و مبلغان امت از هر مذهبی که باشند، نیاز خواهد داشت:<br> | ||
1. مسلمانان از نظر مفهومی و جایگاه، به تفاوت میان وحی الهی و اندیشه بشری به عنوان دو منبع اساسی قانونگذاری اسلامی توجه کنند، چون وحی الهی دین مقدس است که نمیتوان به متون آن خدشه وارد کرد یا اعتراض نمود. در حالی که اندیشه بشری از وجههای فهم وحی از سوی انسان است. بنابراین آن چه موافق کتاب و سنت است از نظر شرعی قابل قبول است و آنچه مخالف کتاب و سنت باشد از نظر شرعی پذیرفتنی نیست.<br> | 1. مسلمانان از نظر مفهومی و جایگاه، به تفاوت میان وحی الهی و اندیشه بشری به عنوان دو منبع اساسی قانونگذاری اسلامی توجه کنند، چون وحی الهی دین مقدس است که نمیتوان به متون آن خدشه وارد کرد یا اعتراض نمود. در حالی که اندیشه بشری از وجههای فهم وحی از سوی انسان است. بنابراین آن چه موافق کتاب و سنت است از نظر شرعی قابل قبول است و آنچه مخالف کتاب و سنت باشد از نظر شرعی پذیرفتنی نیست.<br> | ||
این مسئله به تلاش همگانی برای عمل کردن به مسائل مورد توافق نیاز دارد که البته مسائل مورد توافق همه مذاهب هم زیادند. مذاهب اسلامی فصلهای مشترک زیادی با هم دارند، چه در بخشهای اصول عقاید و چه در زمینههای قانونگذاری، اخلاق، مفاهیم و فرهنگ اسلامی. ما باید در زمینههایی که با هم اختلاف نظر داریم همچون زمینههای قانونگذاری و احکام تفصیلی جزئی که بر پایههای موضوعی و علمی استوار است، همدیگر را ببخشیم، چون ما اختلاف آرا و فتاوا را به این دلیل پذیرفتهایم که هیچ نهی شرعی درباره اختلاف در نظرها و اجتهادها وجود ندارد، بلکه کشمکش و اختلافی که موجب ضعف امت شود و دین آن را دچار تفرقه کند و وحدت آن را متلاشی نماید، مردود شناخته شده و از آن نهی گردیده است. البته چنین چیزی در اندیشه بشری متکی بر | این مسئله به تلاش همگانی برای عمل کردن به مسائل مورد توافق نیاز دارد که البته مسائل مورد توافق همه مذاهب هم زیادند. مذاهب اسلامی فصلهای مشترک زیادی با هم دارند، چه در بخشهای اصول عقاید و چه در زمینههای قانونگذاری، اخلاق، مفاهیم و فرهنگ اسلامی. ما باید در زمینههایی که با هم اختلاف نظر داریم همچون زمینههای قانونگذاری و احکام تفصیلی جزئی که بر پایههای موضوعی و علمی استوار است، همدیگر را ببخشیم، چون ما اختلاف آرا و فتاوا را به این دلیل پذیرفتهایم که هیچ نهی شرعی درباره اختلاف در نظرها و اجتهادها وجود ندارد، بلکه کشمکش و اختلافی که موجب ضعف امت شود و دین آن را دچار تفرقه کند و وحدت آن را متلاشی نماید، مردود شناخته شده و از آن نهی گردیده است. البته چنین چیزی در اندیشه بشری متکی بر تکیهگاههای ثابت شرع درست، وجود ندارد.<br> | ||
از آن جا که اجتهاد گونهای از اندیشه بشری منضبط به اصول شرع و دستورهای آن و گونههای از فهم وحی الهی است، علمای والا و فقیهان و اندیشمندان باید آن را وسیلهای برای پیوستگی و نزدیکی قرار دهند، نه این که ابزاری برای برخورد و گریز از هم باشد.<br> بنابراین، نباید نسبت به یک نظر ابراز تعصب و سختگیری شود و یا اندیشه اسلامی به زیان نظر یا اندیشه و یا اجتهاد اسلامی دیگر به کار گرفته شود؛ مادامی که دو اندیشه و دو نظر و دو اجتهاد، دو گونه فهم اسلامی از «وحی» است و مادامی که طرفین در حیطه اجتهاد شرعی منضبط قرار دارند. از همین رو پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله)میفرماید: اگر قاضی حکمی را اجتهاد نماید، چنانچه در این حکم صائب باشد دو پاداش خواهد داشت و چنان چه در اشتباه بود از یک پاداش بهرهمند میشود (صحیح بخاری: 6/2676).<br> | از آن جا که اجتهاد گونهای از اندیشه بشری منضبط به اصول شرع و دستورهای آن و گونههای از فهم وحی الهی است، علمای والا و فقیهان و اندیشمندان باید آن را وسیلهای برای پیوستگی و نزدیکی قرار دهند، نه این که ابزاری برای برخورد و گریز از هم باشد.<br> بنابراین، نباید نسبت به یک نظر ابراز تعصب و سختگیری شود و یا اندیشه اسلامی به زیان نظر یا اندیشه و یا اجتهاد اسلامی دیگر به کار گرفته شود؛ مادامی که دو اندیشه و دو نظر و دو اجتهاد، دو گونه فهم اسلامی از «وحی» است و مادامی که طرفین در حیطه اجتهاد شرعی منضبط قرار دارند. از همین رو پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله)میفرماید: اگر قاضی حکمی را اجتهاد نماید، چنانچه در این حکم صائب باشد دو پاداش خواهد داشت و چنان چه در اشتباه بود از یک پاداش بهرهمند میشود (صحیح بخاری: 6/2676).<br> | ||
2ـ لازم است میان اختلاف و خلاف میان مسلمانان، تفاوت قائل شد. خلاف به معنای قصد مخالفت و عصیان و خودداری از اجرای اوامر الهی است که منجر به بروز کینه و ستیز میان طرفهای مخالف میگردد، اما اختلاف یعنی اختلاف در نظر و تفاوت در درک و فهم یک چیز برای رسیدن به حکم شرعی آن؛ بیآن که یک طرف قضیه نسبت به طرف دیگر کینه یا دشمنی داشته باشد.<br> | 2ـ لازم است میان اختلاف و خلاف میان مسلمانان، تفاوت قائل شد. خلاف به معنای قصد مخالفت و عصیان و خودداری از اجرای اوامر الهی است که منجر به بروز کینه و ستیز میان طرفهای مخالف میگردد، اما اختلاف یعنی اختلاف در نظر و تفاوت در درک و فهم یک چیز برای رسیدن به حکم شرعی آن؛ بیآن که یک طرف قضیه نسبت به طرف دیگر کینه یا دشمنی داشته باشد.<br> |