کاربر:Hoosinrasooli/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

احمد بن محمد بن عیسی غراد، (حدود 230 – بعد 310ق) ابوعیسی. محدث شیعی. لقب «غراد»(به فتح غین و تشدید راء) به كسی گفته می‏شود كه اتاقك‏ هایی از نی و حصیر می‏سازد. بنابراین ممكن است وی خود یا یكی از پدرانش در این كار دست داشته‏اند. وی از استادان «ابوالمفضل شیبانی»(م387ق) است كه در 310هجری برخی از احادیث و گزارش‏های او را شنیده است، بنابراین وی تا این تاریخ زنده بوده است. در باره ولادت او نیز گزارش دقیقی در دست نیست اما می‏دانیم كه وی در 250هجری از استادش «محمد بن عبدالله بن سالم لاحقی صفار»(م.ب250ق) حدیث شنیده است، بنابراین وی در آن تاریخ از رشد كافی برخوردار بود و لااقل 20سال داشت؛ از این‏رو زمان تولد او را می‏توان حدود 230هجری در نظر گرفت. در باره وضعیت خانواده و چگونگی تحصیلات او خبری در منابع گزارش نشده است. تحقیقات حاكی از آن است كه وی در دو شهر بصره و بغداد به سر می‏برده و ظاهراً از مذهب «واقفیه»(هفت امامی) پیروی می‏نموده است. از معاصران و هم‏بحثان او «ابوالحسین رجاء بن یحیی بن سامان عبرتایی» است كه مشتركاً از «محمد بن حسن بن شمون»(م258ق) روایت‏هایی شنیده‏اند و ابن‏شمون كسی است كه در آغاز بر امامت امام هفتم شیعیان توقف كرده و احادیثی در تأیید مذهب واقفی جعل نمود، و سپس غالی و دارای عقیده‏ای فاسد گشت. اكنون در منابع حدیثی و تاریخی اخبار و گزارش‏هایی از او برجای مانده كه از اعتبار لازم برخوردار نیستند. نجاشی گزارشی كه از طریق او و شاگردش ابوالمفضل شیبانی در باره معرفی كتاب‏های «ابن شمون» آورده است را بی‏اعتبار دانسته و سلسله سند آن را «تاریك و غیر روشن» معرفی نموده است. با این همه نمی‏توان در باره اصل تشیع او تردید نمود زیرا برخی از روایت‏های او در باره فضیلت علی بن ابیطالب(ع) است كه نخستین بار در كتاب امالی پسر شیخ طوسی وارد شده است. از او اثر تألیفی بر جای نمانده است.