۸۷٬۷۷۵
ویرایش
ولی الدین قادری: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'فعالیت ها' به 'فعالیت‌ها'
جز (جایگزینی متن - ' نشان دهنده' به ' نشان‌دهنده') |
جز (جایگزینی متن - 'فعالیت ها' به 'فعالیت‌ها') |
||
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
برخی از آنها به ویژه سید مصطفی بن زین‌الدین نقیب اشراف در بغداد ماندند و برخی از آنها به هند و پاکستان مهاجرت کردند. همین طور سید ابراهیم قادری اولین کسی بود که به شام رفت و در حماه ساکن شد و پس از آن نوه‌اش سید عبدالقادر طیار بازگشت و در آلوس اقامت گزید و تا رحلت در آنجا ماند. اکثر استادان از گلایه و جو و حسادتی که بر آنها وارد شده بود مهاجرت کردند | برخی از آنها به ویژه سید مصطفی بن زین‌الدین نقیب اشراف در بغداد ماندند و برخی از آنها به هند و پاکستان مهاجرت کردند. همین طور سید ابراهیم قادری اولین کسی بود که به شام رفت و در حماه ساکن شد و پس از آن نوه‌اش سید عبدالقادر طیار بازگشت و در آلوس اقامت گزید و تا رحلت در آنجا ماند. اکثر استادان از گلایه و جو و حسادتی که بر آنها وارد شده بود مهاجرت کردند | ||
به همین ترتیب، جد خاندان آل ابوالثناء نیز با شاه ایران آمد و در حدود سال ۱۲۲۵ هجری قمری در صحن حرم امامان عسکریین در [[سامرا]] حاظر شد. او همانند سایر اشراف متولد عراق بود. | به همین ترتیب، جد خاندان آل ابوالثناء نیز با شاه ایران آمد و در حدود سال ۱۲۲۵ هجری قمری در صحن حرم امامان عسکریین در [[سامرا]] حاظر شد. او همانند سایر اشراف متولد عراق بود. | ||
= | =فعالیت‌ها= | ||
او مورد قدردانی و احترام سلطان اشرف شاه هوتاکی بود و در آنجا گوشه ای داشت که پس از چندین سال به سید حسن بن السید علی القادری - برادر عبدالرحمان رسید و در شهر [[کابل]] سکنی گزید و در سال 1894 در آنجا وفات کرد و در همان نقطه دفن شد و خانواده‌اش هنوز در آنجا هستند که برجسته‌ترین آنها پسرش احمد بن حسن گیلانی است<ref>كتاب:الاسر الحاكمة في العراق في العصور المتاخرة ،د/عماد عبد السلام رؤوف، دار الحكمة ،بغداد،1998 ،ص164</ref>. | او مورد قدردانی و احترام سلطان اشرف شاه هوتاکی بود و در آنجا گوشه ای داشت که پس از چندین سال به سید حسن بن السید علی القادری - برادر عبدالرحمان رسید و در شهر [[کابل]] سکنی گزید و در سال 1894 در آنجا وفات کرد و در همان نقطه دفن شد و خانواده‌اش هنوز در آنجا هستند که برجسته‌ترین آنها پسرش احمد بن حسن گیلانی است<ref>كتاب:الاسر الحاكمة في العراق في العصور المتاخرة ،د/عماد عبد السلام رؤوف، دار الحكمة ،بغداد،1998 ،ص164</ref>. | ||