زبور: تفاوت میان نسخه‌ها

'''زبور''' نام یکی از [[کتاب‌های آسمانی|کتاب‌های آسمانی]] است که بر اساس [[قرآن]] و روایات بر [[حضرت داوود]] از [[پیامبران بنی اسرائیل]] نازل شده است. این کتاب سرشار از پند و حکمت و نیایش با پروردگار است. نام زبور سه بار در [[قرآن]] و در سوره‌های نساء، انبیاء و اسراء ذکر شده است. برخی از پژوهشگران، زبوری را که قرآن از آن نام برده با مزامیر در [[عهد عتیق]] برابر دانسته‌اند. این کتاب به [[زبان عبری]] است و پس از [[تورات]] نازل شده است.<ref> با  اقتباس از اعلام قرآن، ۳۴۶ و ۳۴۷</ref> <ref>معارف و معاریف، ۳/۱۱۱۳</ref>

مطابق با احادیث وارد شده، چون این کتاب به صورت مجموعه‌ای مکتوب بر الواح نازل شده است، زبور نام گرفته است.<ref> علامه مجلسی، بحارالانوار، ۱۴/۳۳</ref> بعضی از پژوهش‌گران معتقدند که زبور از ریشه عبری زمره گرفته شده است که به معنای قدرت و نیز آواز یا سرود است؛ و برخی نیز زبور را به معنی مکتوب دانسته‌اند.<ref> ترجمه فارسی تفسیر المیزان، ج۵، ص ۲۲9</ref>  

همان طور که اشاره شد، قرآن در سوره‌های نساء، اسراء و انبیاء، به نام زبور اشاره کرده است. «إِنَّا أَوْحَیْنا إِلَیْکَ کَما أَوْحَیْنا إِلی‏ [[نُوحٍ]] وَ النَّبِیِّینَ مِنْ بَعْدِهِ وَ أَوْحَیْنا إِلی‏ [[حضرت ابراهیم|إِبْراهیمَ]] وَ [[حضرت اسماعیل|إِسْماعیلَ]] وَ [[حضرت اسحاق|إِسْحاقَ]] وَ [[حضرت یعقوب|یَعْقُوبَ]] وَ [[الْأَسْباطِ]] وَ [[عیسی‏]] وَ [[أَیُّوبَ|أَیُّوبَ]] وَ [[یُونُسَ|یُونُسَ]] وَ [[هارُونَ]] وَ [[سُلَیْمانَ|سُلَیْمانَ]] وَ آتَیْنا داوُدَ زَبُورا» <ref> سوره نساء آیه 163</ref>

ما به تو وحی فرستادیم همان گونه که به نوح و پیامبران بعد از او وحی فرستادیم و (نیز) به ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و اسباط [بنی اسرائیل‏] و عیسی و ایّوب و یونس و هارون و سلیمان وحی نمودیم و به داوود زبور دادیم. «وَ رَبُّکَ أَعْلَمُ بِمَنْ فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ لَقَدْ فَضَّلْنا بَعْضَ النَّبِیِّینَ عَلی‏ بَعْضٍ وَ آتَیْنا داوُدَ زَبُوراً» <ref>سوره اسراء، آیه 55</ref> پروردگار تو، از حال همه کسانی که در آسمان‌ها و زمین هستند، آگاه‌تر است و (اگر تو را بر دیگران برتری دادیم، بخاطر شایستگی توست،) ما بعضی از پیامبران را بر بعضی دیگر برتری دادیم و به داوود زبور بخشیدیم. «وَ لَقَدْ کَتَبْنا فِی الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُها عِبادِیَ الصَّالِحُون» <ref> سوره انبیاء، آیه 105</ref>در «زبور» بعد از ذکر (تورات) نوشتیم بندگان شایسته ‏ام وارث (حکومت) زمین خواهند شد!

از آیات قرآن و [[روایات اسلامی]] استفاده می‌شود کتاب‌های آسمانی بر دو گونه است. گونه اول کتاب‌هایی است که شامل آیین و شریعت جدید همراه با احکام خاص به خود است. این نوع کتاب‌ها بر پنج [[پیامبران اولوالعزم|پیامبر اولوالعزم]] نازل شده است. گونه دوم کتاب‌هایی است که شریعت تازه ای را ابلاغ نکرده است، بلکه این نوع کتاب‌ها مشتمل بر نصایح و پندها و توصیه‌ها و دعا‌ها است و کتاب زبور داوود از گونه دوم می‌باشد. در تفاسیر شیعه به این نکته اشاره شده است که زبور، شریعت خاص و آیین جدیدی را مطرح نکرده است بلکه مشتمل بر نصایح و اندرزها و راهنمایی‌ها و توصیه و دعاها بوده است.<ref>ر ک، تفسیر نمونه، ج 4 ص 214</ref> در ضمن زبور داوود در میان دیگر کتب پیامبران، این ویژگی را دارد که تمام آن مناجات و نیایش و اندرز است.

در قرآن به صراحت بیان شده است که زبور را به حضرت داوود ‌علیه‌السلام اعطا کرده‌ایم، ولی برخی از مفسرین [[اهل سنت]] گفته‌اند مقصود از زبور مطلق کتاب‌هایی است که بر پیامبران نازل شده است.<ref> سیوطی جلال‌الدین، [[تفسیر الجلالین، بیروت، نشر موسسه النور للمطبوعات، سال 1416، چاپ اول، ص 334</ref> اما در تفاسیر شیعه آمده است که دلیل قابل قبولی براین مدعا وجود ندارد.<ref>طباطبایی، سید محمد حسین، ترجمه تفسیر المیزان، ج 14، ص 465 </ref>

[[ابوذر غفاری]] از پیامبر(ص) علیه نقل می‌کند که حضرت فرمود: زبور یکی از ۱۰۴ کتابی‌است که بر مردم جهان نازل شده‌است.<ref> شیخ طبرسی فضل بن حسن، مجمع‌البیان، ج ۱۰، ص ۴۷۶</ref>