ابراهیم بن هاشم قمی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''احمد بن علی بن ابراهیم بن هاشم قمی'''، (000 – حدود 355ق)ابوعلی. [[فقیه]]، [[مفسر]]، [[محدث]] [[شیعی]] و استاد شیخ صدوق. [[شیخ منتجب‏ الدین]] در تاریخ [[ری]] كنیه او را «ابوعلی» ذكر نموده است. در اواخر سده سوم در [[قم]] دیده به جهان گشود و درمیانه سده چهارم حدود 355هجری در همین شهر درگذشت. نزد پدرش «علی بن ابراهیم بن هاشم قمی»(م. ب307ق) كه از مفسران بزرگ [[شیعه]] و استاد «شیخ كلینی»(م329ق) است، به [[علوم حدیث]] روی آورد و [[احادیث]] زیادی از او فرا گرفته است.

احمد بن علی بن ابراهیم بن هاشم قمی، ابوعلی. فقیه، مفسر، محدث شیعی و استاد شیخ صدوق. شیخ منتجب‏ الدین در تاریخ ری كنیه او را «ابوعلی» ذكر نموده است ولی در منابع دیگر كنیه او ذكر نشده است. وی در اواخر سده سوم در قم دیده به جهان گشود و درمیانه سده چهارم حدود 355هجری در همین شهر درگذشت. وی در قم پرورش یافت. جد او «ابواسحاق ابراهیم بن هاشم» از اصحاب [[امام رضا علیه‌السلام|امام رضا]] است و اصالتاً اهل [[كوفه]] بود اما از آنجا به قم آمد و نخستین كس بود كه احادیث كوفه را در قم منتشر نمود. برادرانش «ابراهیم» و «محمد» از محدثان زبردست و استاد «شیخ صدوق»(م381ق) بوده‌‏اند. همچنین عموی پدرش «اسحاق بن ابراهیم» یكی دیگر از محدثان شیعه است كه از او احادیث متعددی در منابع شیعه به چشم می‏‌خورد.