۸۸٬۰۰۹
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'همه جانبه' به 'همهجانبه') |
جز (جایگزینی متن - ' می دا' به ' میدا') |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''علم به غیب''' طبق آموزههای [[قرآن]] به صورت تام و تمام فقط در اختیار خداوند است؛ و اوست که بر تمامی عالم احاطه همهجانبه دارد. بعضی از بندگان شایسته خداوند نیز، با تعلیم الاهی و بر اساس شایستگی های نفسانی که از خود ابراز | '''علم به غیب''' طبق آموزههای [[قرآن]] به صورت تام و تمام فقط در اختیار خداوند است؛ و اوست که بر تمامی عالم احاطه همهجانبه دارد. بعضی از بندگان شایسته خداوند نیز، با تعلیم الاهی و بر اساس شایستگی های نفسانی که از خود ابراز میدارند، به اسرار و علوم و امور غیبی آگاهی مییابند و نادیدنیها را دیده، و ناشنیدنیها را میشنوند. این موهبتی است که خداوند به افراد برگزیده؛ مانند پیامبران و ائمه اطهار عنایت مینماید. لذا میبینیم که انبیا از وحی (که امری غیبی است) و یا دیگر امور غیبی خبر میدهند، حوادث آینده را پیش گویی مینمایند و دقیقا مطابق همان گفتهها، حوادثی رخ میدهد و از آنجا که بعد از پیامبر، امامان معصوم(ع) مأمور هدایت انسانها در تمام جنبههای مادی و معنوی بودند، لازم است که از بسیاری از امور غیبی، باخبر و آگاه باشند. بر همین اساس در مواردی که لازم باشد که از غیب مطلع باشند و آنان بخواهند، خداوند این علم را در اختیارشان قرار میدهد.<ref>[https://www.porseman.com/article/%D8%B9%D9%84%D9%85-%D8%BA%D9%8A%D8%A8/136288 سایت پرسمان]</ref> | ||
== معنا == | == معنا == |