اهل‌سنت ایران (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

آخوند عبدالجلیل فرهمند، مدرس و مدیر حوزه اهل‌سنت گلستان، نیز در این زمینه گفت: «به عنوان یک روحانی اهل‌سنت ما همواره ندای وحدت و اتحاد سر می‌دهیم. اسلام وقتی پیروز شد که با کلمه وحدت و رهبری محمد (صلی الله علیه و آله) به آن اوج خودش رسید. در تاریخ پیامبر، ایشان در بحبوحه نهضت خود با هزاران کس مقابله کرد، ظلم را با جان و مال و اولاد تحمل کرد اما آینده نگر بود و می‌دانست این اسلام موعود را با استقامت و پایداری به آن می‌رسد. ما این را در اهل‌بیت پیامبر هم می‌بینیم. حضرت حسین می‌دانست در مقابل لشگر یزیدیان کشته می‌شود اما ایشان نوری را می‌دید که در قلبش و وجودش اسلام می‌تپید. چون برای مقام و حکومت نبود فقط برای اسلام بود. در انقلاب اسلامی هم یک انقلابی به وجود آوردند، یک شکوهی را برگرداند که این‌گونه نبود. در زمان پهلوی اصلاً این‌گونه نبود؛ با پیروزی انقلاب، اسلام در جهان و میان جهانیان شناخته شد. امام خمینی و رهبری این انقلاب اسلامی شخصیت منحصر به فردی داشت، دانشمند متقی بود، مسئولیت پذیر بود. کلید انقلاب ما اعتقاد و باور بود. با این اعتقاد و باور به بصیرت و آگاهی رسیدیم. بصیرت و آگاهی چه بود؟ این بود که ما پیرو قرآن و پیامبری هستیم که هیچ ظلمی را نمی پذیرد؛ هیچ ستمی را قبول نداریم. امام راحل این علم و بصیرت را از طریق اعتقاد و باور تزریق کرد. امام از نخستین روزهای پیروزی انقلاب اسلامی به فلسطین و مردم قدس نگاه ویژه‌ای داشت. حتی نگاه امام، نگاه برای ایران نبود بلکه همه کشورها را شامل می‌شد. چرا انقلاب‌های دیگر نتیجه نمی‌بخشد؟ چون ندای وحدت و اسلام نیست. انقلاب ایران، انقلاب مردمی با رهبریت امام راحل بود.»