خاخام: تفاوت میان نسخه‌ها

[[خاخام]] یا حاخام عنوانی است مربوط به پیشوای مذهبی [[آیین یهودیت|یهودیان]]. خاخام در فارسی و در کشورهای مسلمان به معنی ربی است. استفاده از خاخام به جای ربی به این دلیل است که با «رب» به معنی [[خدا|پروردگار]] اشتباه نشود. اما خاخام در اصل واژه‌ای [[زبان عبری|عبری]] و هم‌ریشه با «[[حکیم]]» در عربی است و به کسی گفته می‌شود که دانش کاملی از تورات دارد. در دین یهود، ربی (که در فارسی به خاخام معروف است) یعنی معلم تورات. این واژه از واژه عبری رابی یعنی «آقای من» اقتباس شده است. رابی در آغاز در دوره [[فریسیان]] و [[تلمود]]، زمانی که معلمین آموزش دیده نوشته‌های یهودیت و قوانین آن را جاودانی ساختند، به راه افتاد. در سده های اخیر وظیفه ی رابی افزوده شده است و علاوه بر آموزش تورات وظیفه برپایی آیین‌های یهودی در کنیسه و مراسم های دینی را نیز برعهده دارد. با استفاده از:<ref>

از دوره وجود [[سنهدرین]](انجمن، دادگاه و شورای عالی یهودیان) واژه حاخام در متون یهودی یافت می‌شود. به‌طور کامل مشخص نیست که وظیفه خاخام دقیقاً در آن زمان چه بوده‌است ولیکن خاخام فردی بوده‌است که سئوال های شرعی را پاسخ می‌داده است. بعضی متون یهودی به این مساله اشاره می‌کنند که احتمالاً خاخام رئیس مدرسه شرعی یهودی، بیت هامیدراش بوده‌است. ویکتور فرانکل (روان پزشک مشهور اتریشی)، معتقد است که یوشع بن حنانیه اولین خاخام بوده‌است. یک متن یهودی از قرن چهارم میلادی در مورد اتیکت ورود حاخام به مجلس صحبت می‌کند. مشخص نیست که آیا حاخام در بابل در حضور راس جالوت وجود داشته‌است یا خیر. لغت حاخام در تلمود معمولاً به صورت جمع به شکل حاخامیم به کار می‌رود. معادل این کلمه در صورت استفاده از ربی به جای حاخام ربانان است.