مدیریت توحش (كتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

ابوبکر ناجی در بحثی مقدماتی تحت عنوان «نظام اداره کنندۀ جهان از زمان معاهدۀ سایکس پیکو» می­ گوید بعد از معاهدۀ «سایکس پیکو»، نظام جهانی به دو قطب تقسیم شد که عبارت از دو دولتی هستند که زیر مجموعۀ هر کدام از آن­ها مجموعه­ای از دولت­ های هم­پیمانانشان است. وی در موضوعی دیگر تحت عنوان «توهم قدرت؛ مرکزیت قدرت بین نیروی بزرگ نظامی و هژمونی رسانه ­ای کاذب» می ­نویسد هژمونی دوقطبی که بر نظام جهانی سیطره دارند از طریق قدرت مرکزی­شان محقق شده است. ناجی عوامل مرکزیت قدرت را در سه محور مورد مطالعه قرار می ­دهد:

1. نیروی نظامی: ناجی می­ گوید: «درست است که این قدرت­ ها [به جهت استفاده از نیروی نظامی] بزرگ­ اند و از نیروهای نظام­ های داخلی که بر [[جهان اسلام]]  

3. انسجام اجتماعی: «قدرت مرکزی آن [دو قطب] در نیروی نظامی عظیم و رسانه­ های کاذبش متجلی است که تنها نقش خود را در جامعه ای یکپارچه و متجانس به درستی ایفا می­ کند».

ناجی هدف گروه ­های سلفی جهادی را «خروج امت از ذلتی که گرفتار آن است» می­ داند تا بشریت را به هدایت و راه نجات رهنمون گردد. وی در معرفی جریان ­های جنبش ­های اسلامی معتقد است که فقط پنج جریان زیر طرح­ های کاربردی مکتوب و قابل بحث و بررسی ارائه داده‌اند:

2. جریان الاخوان (جنبش اخوان‌المسلمین مادر)؛ که ناجی آن­ها را صاحب اندیشه­ های بدعت ­آمیز و سکولار می­ داند.

ناجی «عوامل نابودی تمدن» را در موارد مختلفی همچون فساد عقیدتی، انحطاط اخلاقی، ظلم اجتماعی و ... می­ داند اما در جایی از کتاب مدیریت توحش (ص 37) بحثی را تحت عنوان «نکتۀ مهم» مطرح می­ کند و می ­نویسد: «ضعف اقتصادی ناشی از هزینه­ های جنگ، یا هجوم ‌‌های مستقیم با هدف فرسایش اقتصاد، یکی از مهمترین عوامل نابودی تمدن­‌ها و تهدیدکننده آنهاست. همچنین به واسطۀ ضعف اقتصادی، ظلم­ های اجتماعی که جنگ یا درگیرهای سیاسی و جدایی میان بخش­ های مختلف جامعه در کشور مرکز شعله ­ور کرده، آشکار می‌شود».