confirmed، مدیران
۳۷٬۲۱۳
ویرایش
امارات متحده عربی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۹۸: | خط ۹۸: | ||
=تقسیمات کشوری= | =تقسیمات کشوری= | ||
امارات از هفت امیرنشین ابوظبی، دوبی، شارجه، ام القوین، عجمان، فجیره و رأس الخیمه متشکل شده است که از میان آن‌ها، امیرنشین‌های ابوظبی و دبی اهمیت بیشتری دارند. شیخ نشین ابوظبی که پایتخت امارات متحده عربی نیز به شمار می‌آید، مهم‌ترین امیرنشین این کشور است که هم به لحاظ ثروت و هم از لحاظ نظامی اهمیت دارد. | امارات از هفت امیرنشین ابوظبی، دوبی، شارجه، ام القوین، عجمان، فجیره و رأس الخیمه متشکل شده است که از میان آن‌ها، امیرنشین‌های ابوظبی و دبی اهمیت بیشتری دارند. شیخ نشین ابوظبی که پایتخت امارات متحده عربی نیز به شمار می‌آید، مهم‌ترین امیرنشین این کشور است که هم به لحاظ ثروت و هم از لحاظ نظامی اهمیت دارد.<ref>مهدی مظفری، امارات خلیج فارس، پژوهش اقتصادی، سیاسی و اجتماعی، ص ۸۶٫</ref> | ||
ابوظبی وسیع‌ترین و از لحاظ نظامی، برترین | ابوظبی وسیع‌ترین و از لحاظ نظامی، برترین هفت شیخ نشین در حاشیه‌ی جنوبی خلیج فارس است و مهم‌ترین عضو امارات متحده عربی به شمار می‌رود. بر حسب درآمد سرانه، ابوظبی بالاترین درآمد سرانه را در جهان دارد و ثروت ابوظبی به تنهایی، مقام منحصر به فرد آن را در حکومت فدرال توجیه می‌کند. | ||
دومین شیخ نشین امارات متحده که به لحاظ تجاری و جمعیتی اهمیت دارد، امیرنشین دبی است که از جنبه‌ی جمعیتی، پر جمعیت‌ترین شهر امارات و از بعد تجاری، شهر بندری و پر رونق امارات متحده و منطقه آزاد تجاری به شمار می‌آید. حاکمان این کشور با توسل به بازرگانی و سیاست تجارت آزاد، به رغم درآمدهای اندک حاصل از فروش نفت، وسعت و مساحت کم، این امیرنشین را به یکی از پر رونق‌ترین مناطق تبدیل نموده‌اند. امارات دارای یک منطقه آزاد تجاری به نام «جبل علی» است. در «جبل علی» سرمایه گذاران سال‌هاست که به داد و ستد کالا می‌پردازند. این بندر آزاد، دروازه‌ی ورود کالاهای ساخته شده شرق آسیا و مرکز صادرات مجدد این گونه کالاها به کشورهای حوزه خلیج فارس است. دبی با جمعیتی بالغ بر ۷۵۰ هزار نفر، به عمده فروشی، و خرده فروشی بیش از نفت متکی است. | دومین شیخ نشین امارات متحده که به لحاظ تجاری و جمعیتی اهمیت دارد، امیرنشین دبی است که از جنبه‌ی جمعیتی، پر جمعیت‌ترین شهر امارات و از بعد تجاری، شهر بندری و پر رونق امارات متحده و منطقه آزاد تجاری به شمار می‌آید. حاکمان این کشور با توسل به بازرگانی و سیاست تجارت آزاد، به رغم درآمدهای اندک حاصل از فروش نفت، وسعت و مساحت کم، این امیرنشین را به یکی از پر رونق‌ترین مناطق تبدیل نموده‌اند. امارات دارای یک منطقه آزاد تجاری به نام «جبل علی» است. در «جبل علی» سرمایه گذاران سال‌هاست که به داد و ستد کالا می‌پردازند. این بندر آزاد، دروازه‌ی ورود کالاهای ساخته شده شرق آسیا و مرکز صادرات مجدد این گونه کالاها به کشورهای حوزه خلیج فارس است. دبی با جمعیتی بالغ بر ۷۵۰ هزار نفر، به عمده فروشی، و خرده فروشی بیش از نفت متکی است.<ref>قتصاد دبی از کاهش شمار گردشگران روس» نشریه‌ی بررسی‌های بازرگانی، شماره۱۴۲، ص۱٫</ref> | ||
دیگر شیخ نشین‌ها به لحاظ امکانات شهری و مدنیت بسیار عقب افتاده‌تر از این دو شیخ نشین هستند. مهم‌ترین صنایع این کشور، پالایش نفت و سیمان بوده و در زمینه تولید نفت، ابوظبی از دیگر امیرنشین‌ها موفق تر عمل نموده است. | دیگر شیخ نشین‌ها به لحاظ امکانات شهری و مدنیت بسیار عقب افتاده‌تر از این دو شیخ نشین هستند. مهم‌ترین صنایع این کشور، پالایش نفت و سیمان بوده و در زمینه تولید نفت، ابوظبی از دیگر امیرنشین‌ها موفق تر عمل نموده است.<ref> www.hziegler.com/articles/political-system-of-the-uae 7/7/1391</ref> | ||
=اقتصاد در امارات متحده عربی= | =اقتصاد در امارات متحده عربی= | ||