کاربر:Hoosinrasooli/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

اسحاق بن عباس بن اسحاق بن موسی بن جعفر، محدث شیعی. در روایتی از او با کنیه «ابوعبدالله» یاد شده که ظاهراً بین کنیه او و فرزندش خلط شده است. از تاریخ ولادت و وفات او آگاهی درستی نداریم. به گفته نجاشی «ابوالمفضل شیبانی»(م387ق) با اینکه از شاگردان فرزندش «احمد بن اسحاق بن عباس» است، ولی در 322هجری در ناحیه «دیبل»(بر وزن میسر، از سواحل هند نزدیک سند) به‏طور مستقیم نزد او احادیثی شنیده است. بنابراین وی تا این تاریخ حیات داشته است. در برخی از نسخه‏ها به جای دیبل، «دبیل»(بر وزن دبیر، از نواحی آذربایجان، یا روستایی در رمله نزدیک فلسطین) ضبط شده است. وی اصالتاً عرب و از نوادگان امام هفتم شیعیان است. پدرش «عباس بن اسحاق موسوی» از اصحاب امام رضا(ع) و گزارشگر کتاب «مسائل علی بن جعفر(ع)» است. پدرش این کتاب را توسط استادش «اسماعیل بن محمد بن اسحاق بن موسی»(از شاگردان علی بن جعفر) روایت می‏کند. جد او «اسحاق بن موسی(ع)» ملقب به «امیر» یا «امین» است که در 240هجری در مدینه وفات یافت. وی ظاهراً در کوفه پرورش یافت و از جمله طالبیانی است که از ناحیه «آذربایجان» به کوفه منتقل شد و احتمالاً وی همان کسی است که ابن طباطبا در کتاب «منتقله الطالبیه» از او با عنوان «ابوالقاسم مهلوس اسحاق بن عباس» یاد کرده و وی را از جمله انتقال‏یافتگان طالبیه به کوفه به شمار آورده است. در عمده الطالب نیز ضمن اینکه از او با عنوان «اسحاق مهلوس» یاد کرده، گفته است که وی دارای اعقابی بوده که در بغداد اقامت داشتند و به آنها بنی‏مهلوس می‏گفتند. اکنون در منابع حدیثی، روایات اندکی از او برجای مانده که غالباً مضامین اخلاقی دارند. از این روایات به دست می‏آید که استادان او یکی پدرش «عباس بن اسحاق بن موسی» و دیگری «اسماعیل بن محمد بن اسحاق» است که با او رابطه خویشاوندی داشته است. از شاگردان او «ابوالمفضل محمد بن عبدالله شیبانی»(م387ق) و «ابوعبدالله محمد بن احمد قضاعی»(م.ب352ق) هستند. از او اثر تألیفی برجای نمانده است.

# وسایل الشیعه(آل البیت(ع)، ج1ص48 حدیث92؛