confirmed
۴۰٬۲۶۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
[[حضرت محمد (ص)|پیامبر اکرم (صلی الله علیه)]] نمایندگانی را در عصر خویش که آگاهتر به مسائل دینی و قرآنی بودند برای بیان احکام و آشنا کردن مردم با اسلام و [[قرآن کریم]] به میان طوائف و اقوام دیگر میفرستادند، همانند مأموریت جعفر بن ابیطالب به حبشه و اعزام مصعب بن عمیر به مدینه. | [[حضرت محمد (ص)|پیامبر اکرم (صلی الله علیه)]] نمایندگانی را در عصر خویش که آگاهتر به مسائل دینی و قرآنی بودند برای بیان احکام و آشنا کردن مردم با اسلام و [[قرآن کریم]] به میان طوائف و اقوام دیگر میفرستادند، همانند مأموریت جعفر بن ابیطالب به حبشه و اعزام مصعب بن عمیر به مدینه. | ||
بر پیامبر اکرم (صلی الله علیه) آیهای نازل شد که {{متن قرآن | | بر پیامبر اکرم (صلی الله علیه) آیهای نازل شد که {{متن قرآن |و ما کان المؤمنون لیَنْفروُا کافه فلولا نفر من کل فرقهٍ منهم طائفهٌ، لیتفقهوا فی الدّین و لینذروا قومهم اذا رجعوا الیهم لعلهم یحذرون |سوره = توبه |آیه = ۱۲۲ }} نباید مؤمنان همگی به جنگ و [[جهاد]] بپردازند بلکه گروهی (طائفهای) کوچ کنند تا در دین تفقه کنند و هنگام بازگشت به سوی قوم خویش آنان را انذار دهند و بترسانند. | ||
پس بنابر تصریح قرآن کریم وجود علماء ضرورت داشته است و با آغاز غیبت کبری، این رسالت علماء و فقها سنگینتر شده است. زیرا در عصر قبل از غیبت که عصر حضور ائمه اطهار بود، علماء به علت حضور ائمه تحتالشعاع بودند و مردم هم حتیالمقدور مشکلات خود را با ائمه اطهار در میان میگذاشتند اما پس از [[غیبت کبری]] تمامی مسئولیت دینی به عهده علماء و فقهاء شیعه افتاد<ref>مطهری، مرتضی، خدمات متقابل اسلام و ایران، ص۴۸۰</ref>. | پس بنابر تصریح قرآن کریم وجود علماء ضرورت داشته است و با آغاز غیبت کبری، این رسالت علماء و فقها سنگینتر شده است. زیرا در عصر قبل از غیبت که عصر حضور ائمه اطهار بود، علماء به علت حضور ائمه تحتالشعاع بودند و مردم هم حتیالمقدور مشکلات خود را با ائمه اطهار در میان میگذاشتند اما پس از [[غیبت کبری]] تمامی مسئولیت دینی به عهده علماء و فقهاء شیعه افتاد<ref>مطهری، مرتضی، خدمات متقابل اسلام و ایران، ص۴۸۰</ref>. | ||
خط ۷۱: | خط ۷۱: | ||
== کلمه فقه در قرآن و حدیث == | == کلمه فقه در قرآن و حدیث == | ||
در قرآن کریم آمده است: {{متن قرآن | | در قرآن کریم آمده است: {{متن قرآن |...فَلَوْلَا نَفَرَ مِنْ کلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طَائِفَةٌ لِیتَفَقَّهُوا فِی الدِّینِ وَلِینْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذَا رَجَعُوا إِلَیهِمْ لَعَلَّهُمْ یحْذَرُونَ |سوره = توبه |آیه = ۱۲۲ }} چرا از هر گروهى یک دسته کوچ نمى کنند تا در امر دین بصیرت کامل پیدا کنند و پس از بازگشتن، مردم خود را اعلام خطر نمایند، باشد که از ناشایستها حذر نمایند. | ||
در حدیث است که رسول اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: «من حفظ على امتى اربعین حدیثا بعثه الله فقیها عالما<ref>خصال، صفحه ۵۴۱؛ ثواب الاعمال، صفحه ۱۶۲</ref>، هر کس چهل حدیث بر امت من حفظ کند، خداوند او را فقیه و عالم محشور کند». | در حدیث است که رسول اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: «من حفظ على امتى اربعین حدیثا بعثه الله فقیها عالما<ref>خصال، صفحه ۵۴۱؛ ثواب الاعمال، صفحه ۱۶۲</ref>، هر کس چهل حدیث بر امت من حفظ کند، خداوند او را فقیه و عالم محشور کند». |