پرش به محتوا

عباس قزوینی طالقانی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۸: خط ۱۸:
| وبگاه =  
| وبگاه =  
}}
}}
'''اسماعیل بن عباد بن عباس قزوینی طالقانی'''، معروف به «صاحب بن عباد» و ملقب به «کافی الکفاه» عالمی است [[شیعه]]. وی در یک خانواده علمی، ادبی و سیاسی نشو و نما پیدا کرد.  9 ساله بود که پدرش را از دست داد، مادرش علاوه بر مراقبت علمی، در [[اخلاق]] و پرورش سجایای انسانی او نیز کوشا بود. وی با این‌که در علوم [[فقه]]، [[حدیث]]، [[نجوم]] و [[کلام]] تخصص داشت، اما بیش از همه جنبه‌‏های ادبی و شعری او زبانزد همگان بود. در اشعار او تمام آرایه‏‌ها و صنایع بدیع شعری به چشم می‏‌خورد. حمایت بی‏‌مانند او نسبت به دانشمندان و فقهاء، باعث شد تا آنان کتاب‏‌هایی به نام او بنویسند و نوشته‏‌های خویش را به وی تقدیم نمایند. [[شیخ صدوق]] که از معاصران اوست، [[کتاب عیون اخبار الرضا(علیه السلام)]] را به نام او تألیف کرده است. [[ثعالبی]] نیز یتیمه الدهر را در شرح‏ حال او و شاعران معاصرش که در مدح وی شعر سروده‌‏اند، به رشته تحریر در آورده است.  
'''اسماعیل بن عباد بن عباس قزوینی طالقانی'''، معروف به «صاحب بن عباد» و ملقب به «کافی‌الکفاة» عالمی است [[شیعه]]. وی در یک خانواده علمی، ادبی و سیاسی نشو و نما پیدا کرد.  9 ساله بود که پدرش را از دست داد، مادرش علاوه بر مراقبت علمی، در [[اخلاق]] و پرورش سجایای انسانی او نیز کوشا بود. وی با این‌که در علوم [[فقه]]، [[حدیث]]، [[نجوم]] و [[کلام]] تخصص داشت، اما بیش از همه جنبه‌‏های ادبی و شعری او زبانزد همگان بود. در اشعار او تمام آرایه‏‌ها و صنایع بدیع شعری به چشم می‏‌خورد. حمایت بی‏‌مانند او نسبت به دانشمندان و فقهاء، باعث شد تا آنان کتاب‏‌هایی به نام او بنویسند و نوشته‏‌های خویش را به وی تقدیم نمایند. [[شیخ صدوق]] که از معاصران اوست، [[کتاب عیون اخبار الرضا(علیه السلام)]] را به نام او تألیف کرده است. [[ثعالبی]] نیز یتیمه الدهر را در شرح‏ حال او و شاعران معاصرش که در مدح وی شعر سروده‌‏اند، به رشته تحریر در آورده است.  
در باره [[مذهب]] او اگرچه برخی از صاحب نظران مانند [[شیخ مفید]] و [[سید مرتضی]] وی را [[متکلم]] [[معتزلی]] خوانده‏‌اند، اما هیچ‌گاه در [[تشیع]] او تردید نکرده‏‌اند. وزارت او در دستگاه [[آل‏ بویه|آل‌بویه]] که مشهور به شیعه‌‌گری بودند، تشیع او را بیشتر آشکار می‌‏سازد و حتی به اعتقاد برخی از صاحب‌نظران شیعه‏ شدن مردم [[اصفهان]] در اثر فعالیت‏‌ها و ترویج‌‏های او بوده است. در اشعار او نیز سروده‏‌های زیادی در مدح [[امیرالمؤمنین علیه‌السلام|امیرالمؤمنین (علیه‌السلام)]] و [[اهل بیت (علیهم السلام)|اهل‏‌بیت (علیهم‌السلام)]] به چشم می‏‌خورد که در آنها به جانشینی [[علی بن ابی طالب|امام علی]] بعد از [[حضرت محمد (ص)|پیامبر]] تصریح شده است.
در باره [[مذهب]] او اگرچه برخی از صاحب نظران مانند [[شیخ مفید]] و [[سید مرتضی]] وی را [[متکلم]] [[معتزلی]] خوانده‏‌اند، اما هیچ‌گاه در [[تشیع]] او تردید نکرده‏‌اند. وزارت او در دستگاه [[آل‏ بویه|آل‌بویه]] که مشهور به شیعه‌‌گری بودند، تشیع او را بیشتر آشکار می‌‏سازد و حتی به اعتقاد برخی از صاحب‌نظران شیعه‏ شدن مردم [[اصفهان]] در اثر فعالیت‏‌ها و ترویج‌‏های او بوده است. در اشعار او نیز سروده‏‌های زیادی در مدح [[امیرالمؤمنین علیه‌السلام|امیرالمؤمنین (علیه‌السلام)]] و [[اهل بیت (علیهم السلام)|اهل‏‌بیت (علیهم‌السلام)]] به چشم می‏‌خورد که در آنها به جانشینی [[علی بن ابی طالب|امام علی]] بعد از [[حضرت محمد (ص)|پیامبر]] تصریح شده است.


== زندگی نامه ==
== زندگی‌نامه ==
اسماعیل بن عباد بن عباس قزوینی طالقانی، معروف به «صاحب بن عباد» و ملقب به «کافی الکفاه». محدث، متکلم، نویسنده، شاعر و ادیب توانای شیعی و وزیر بلندآوازه آل‏‌بویه که مدت هیجده سال و اندی مقام وزارت داشت. در 16 [[ذی القعده|ذی‏قعده]] سال 326 هجری در روستای «طالقان» از توابع [[قزوین]] دیده به جهان گشود و در 24صفر 385هجری در سن 59 سالگی در [[ری]] درگذشت و سپس جنازه او را به [[اصفهان]] انتقال دادند و در محله‌‏ای معروف به «طوقچی» به خاک سپردند. در تشییع جنازه او بازار ری بسته شد و [[فخرالدوله]] نیز بدون هیچ تشریفاتی در این مراسم شرکت داشت. مزار او هم ‏اکنون پابرجاست و زیارتگاه عاشقان است.  
اسماعیل بن عباد بن عباس قزوینی طالقانی، معروف به «صاحب بن عباد» و ملقب به «کافی‌الکفاة». محدث، متکلم، نویسنده، شاعر و ادیب توانای شیعی و وزیر بلندآوازه آل‏‌بویه که مدت هیجده سال و اندی مقام وزارت داشت. در 16 [[ذی القعده|ذی‏قعده]] سال 326 هجری در روستای «طالقان» از توابع [[قزوین]] دیده به جهان گشود و در 24صفر 385هجری در سن 59 سالگی در [[ری]] درگذشت و سپس جنازه او را به [[اصفهان]] انتقال دادند و در محله‌‏ای معروف به «طوقچی» به خاک سپردند. در تشییع جنازه او بازار ری بسته شد و [[فخرالدوله]] نیز بدون هیچ تشریفاتی در این مراسم شرکت داشت. مزار او هم ‏اکنون پابرجاست و زیارتگاه عاشقان است.  


وی در یک خانواده علمی، ادبی و سیاسی نشو و نما پیدا کرد. پدرش «عباد»(به ضم عین و تشدید باء) معروف به «شیخ الامین» از عالمان مشهور و نویسنده کتاب «احکام القرآن» است که در اواخر عمر به وزارت «رکن الدوله دیلمی»(حکومت: 335 تا 366ق) رسید. به گفته ابوبکر خوارزمی جد او نیز از وزرای دربار [[عباسیان|عباسی]] بود.  
وی در یک خانواده علمی، ادبی و سیاسی نشو و نما پیدا کرد. پدرش «عباد»(به ضم عین و تشدید باء) معروف به «شیخ الامین» از عالمان مشهور و نویسنده کتاب «احکام القرآن» است که در اواخر عمر به وزارت «رکن الدوله دیلمی»(حکومت: 335 تا 366ق) رسید. به گفته ابوبکر خوارزمی جد او نیز از وزرای دربار [[عباسیان|عباسی]] بود.  
۸٬۱۴۶

ویرایش