۲۱٬۸۸۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
== سفر به ایران == | == سفر به ایران == | ||
با پایان یافتن [[جنگ جهانی دوم]]، و به دنبال سفری که او در سپتامبر ۱۹۴۵ م به [[ایران]] داشت، وزارت امور خارجه [[فرانسه]] ریاست بخش ایرانشناسی [[مؤسسه ایران و فرانسه]] را به او واگذار کرد. شرایط فراهم شد تا وی سالی چندبار به [[ایران]] سفر کند و با سید محمد کاظم عصار، [[علامه طباطبایی]] و سید جلالالدین آشتیانی به بحث و گفتوگو بپردازد. از آن پس ایشان به مدت بیست سال، اول هر پاییز به ایران سفر میکرد و در دانشکده ادبیات و علوم انسانی [[دانشگاه تهران]] تدریس مینمود. وی در پایان پاییز مجدداً به [[پاریس]] بازمیگشت و در دانشگاه سوربن به تدریس حکمت و عرفان اسلامی ایران مشغول میشد. | با پایان یافتن [[جنگ جهانی دوم]]، و به دنبال سفری که او در سپتامبر ۱۹۴۵ م به [[ایران]] داشت، وزارت امور خارجه [[فرانسه]] ریاست بخش ایرانشناسی [[مؤسسه ایران و فرانسه]] را به او واگذار کرد. شرایط فراهم شد تا وی سالی چندبار به [[ایران]] سفر کند و با سید محمد کاظم عصار، [[علامه طباطبایی]] و سید جلالالدین آشتیانی به بحث و گفتوگو بپردازد. از آن پس ایشان به مدت بیست سال، اول هر پاییز به ایران سفر میکرد و در دانشکده ادبیات و علوم انسانی [[دانشگاه تهران]] تدریس مینمود. وی در پایان پاییز مجدداً به [[پاریس]] بازمیگشت و در دانشگاه سوربن به تدریس حکمت و عرفان اسلامی ایران مشغول میشد. | ||
=== دیدار با برخی از شخصیتهای ایران === | |||
نخستین دیدار [[علامه طباطبایی]] و '''هانری کربن''' در اواخر سال ۱۳۳۷ ش، و دومین دیدار در مهر سال ۱۳۳۸ ش، در [[تهران]] بود. ایشان به علامه طباطبایی گفته بود در [[ژنو]]، کنفرانسی دربارۀ [[امام مهدی (عج)|امام منتظر]] از دیدگاه [[شیعه]] داشته که با استقبال دانشمندان غربی حاضر در جلسه مواجه شده است. او ادامه داده بود که از نظر او مذهب تشیع، یگانه مذهبی است که رابطه بشر با هدایت الهی و پیوند انسان با خدا را استوار نگه داشته است و با شبکه «ولایت» این پیوستگی را استمرار میبخشد. سپس علامه طباطبائی هم گفته بود که مسئله وجود حق تعالی، در همه ادیان مسأله مشترکی است، ولی در موضوع روش زندگی انسان، دینی جاودانه خواهد بود که ضمن حفظ اعتقاد به الوهیت و نبوت، و اعتقاد به دنیای دیگر معاد برای استمرار بخشیدن به این حقیقت، وسیله ویژهای برای ادامه پیوند و ارتباط از خود به یادگار گذاشته باشد و آن بیتردید همان مسأله «ولایت» است که در اسلام شیعی به آن توجه خاص کردهاند که توسل به آن، سعادت دنیوی و اخروی انسان را تضمین میکند. | |||
این جلسات چند سال ادامه داشت و محصول این جلسات، دو کتاب «شیعه» و «رسالت تشیع در دنیای امروز» بود که خود علامه طباطبائی تحریر کرده بود و توضیحات هر دو جلسه به خواست علامه طباطبائی، توسط علی احمدی میانجی و سید هادی خسروشاهی، تهیه و تنظیم شده و در ۷۰۰ صفحه، بارها به چاپ رسیده است. اندکی پیش از انقلاب، برخی گفته بودند تشکیل این جلسه از اول کار درستی نبود و معلوم نیست هانری کربن کیست و صلاح نیست ادامه پیدا کند. ابراهیم دینانی این مطلب را به علامه طباطبایی رسانده بود، علامه ناراحت شده و گفته بود به عنوان شخصی که در گوشهای نشستهام و چیز مینویسم تنها راه من به جهان و تفکر جهان این جلسه است، این را هم نمیتوانند برای من ببینند. بعدها کسانی از مأموریت هانری کربن و یارانش برای ترویج تصوف سنتی در لباس مدرن سخن گفتند. | |||
در این جلسات، شخصیتهایی چون شهید مرتضی مطهری و بدیعالزمان فروزانفر نیز حضور داشتند و سید حسین نصر برگردان و ترجمه مباحث را عهدهدار بود. هانری کربن همچنین پس از پذیرش ریاست بخش ایرانشناسی مؤسسه ایران و فرانسه، و با سفرهای منظم خود به ایران و ارتباط و همکاری با اندیشمندانی چون سید جلالالدین آشتیانی، سید حسین نصر و محمد معین، سلسله کتابهایی را با عنوان «مجموعه کتب ایرانی» در زمینه حکمت و فلسفه اسلامی منتشر کرد. | |||
== فعالیتها == | == فعالیتها == | ||
استاد شیعهشناسی دانشگاه سوربن، مدیر بخش پژوهش در مدرسه عالی مطالعات دانشگاه سوربن، بنیانگذار و رئیس اداره مطالعات ایرانی «انجمن ایرانشناسی فرانسه در تهران» (IFIT)، یکی از اعضای بنیانگذار «دانشگاه سنت جان اورشلیم» در پاریس، استاد فلسفه [[دانشگاه تهران]]، استاد انجمن شاهنشاهی حکمت و فلسفه ایران بوده است. همچنین جزو اعضای برجسته محفل ایرانوس بود. | استاد شیعهشناسی دانشگاه سوربن، مدیر بخش پژوهش در مدرسه عالی مطالعات دانشگاه سوربن، بنیانگذار و رئیس اداره مطالعات ایرانی «انجمن ایرانشناسی فرانسه در تهران» (IFIT)، یکی از اعضای بنیانگذار «دانشگاه سنت جان اورشلیم» در پاریس، استاد فلسفه [[دانشگاه تهران]]، استاد انجمن شاهنشاهی حکمت و فلسفه ایران بوده است. همچنین جزو اعضای برجسته محفل ایرانوس بود. |