۲۱٬۸۸۹
ویرایش
(←منابع) |
|||
خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
== تعریف مباهله == | == تعریف مباهله == | ||
'''«مباهله»''' در لغت به معنی ملاعنه و نفرین متقابل است<ref>ابن | '''«مباهله»''' در لغت به معنی ملاعنه و نفرین متقابل است<ref>ابن منظور؛ لسان العرب؛ ج۱۱ ، ص ۷۲.</ref> و در اصطلاح به این معناست که دو تن یا دو گروه بر علیه یکدیگر دعای بد کنند. پس هر کدام ظالم باشد [[خداوند]] متعال وی را رسوا گرداند و نقمت و عذاب خود را بر وی فرستد و ذریه او را مستأصل کند و هلاک گرداند<ref>احمد بن یحیی بلاذری؛ فتوح البلدان؛ ترجمه محمد توکل؛ ص ۹۵.</ref>. این واژه در تاریخ اسلام به '''«جریان مباهله»''' [[پیامبر اسلام]] و [[مسیحیان]] نجران<ref>«نجران» شهر کوچکی است میان عدن و [[حضرموت]] در ناحیه کوهستانی.</ref> اشاره دارد. پس از آنکه مناظرهٔ آن حضرت با آنان سودی نبخشید و ایمان نیاوردند، حضرت پیشنهاد مباهله را مطرح کرده و آنان پذیرفتند ولی در روز موعود حاضر به «مباهله» نشدند. | ||
به اعتقاد [[شیعیان]] این ماجرا علاوه بر حقانیت دعوت پیامبر، فضیلت همراهان آن حضرت را نیز اثبات میکند؛ براین اساس، طبق آیه ۶۱ [[سوره آلعمران]] که به ماجرای مباهله اشاره دارد، [[علی بن ابی طالب|علی بن ابیطالب (علیهالسلام)]] به منزلۀ نفس و جان پیامبر قلمداد شده است. | به اعتقاد [[شیعیان]] این ماجرا علاوه بر حقانیت دعوت پیامبر، فضیلت همراهان آن حضرت را نیز اثبات میکند؛ براین اساس، طبق آیه ۶۱ [[سوره آلعمران]] که به ماجرای مباهله اشاره دارد، [[علی بن ابی طالب|علی بن ابیطالب (علیهالسلام)]] به منزلۀ نفس و جان پیامبر قلمداد شده است. | ||
=== معنای ابتهال === | === معنای ابتهال === | ||
در معنای ابتهال دو نظر است: | در معنای ابتهال دو نظر است: | ||
# لعن و نفرین کردن یکدیگر، که میان دو نفر رخ میدهد. | # لعن و نفرین کردن یکدیگر، که میان دو نفر رخ میدهد. | ||
# نفرین برای هلاکت کسی<ref> | # نفرین برای هلاکت کسی<ref>فضل بن حسن طبرسی؛ مجمع البیان فی تفسیر القرآن؛ ج ۲، ص ۷۶۲ _ ۷۶۱.</ref>. | ||
در این آیه، «مباهله» به معنی نفرین کردن دو نفر نسبت به همدیگر است. به این صورت که وقتی استدلالات منطقی سودی نداشت، افرادی که با هم دربارهٔ یک مسأله مهم دینی گفتگو دارند، در یک جا جمع میشوند و به درگاه خدا تضرع میکنند و از او میخواهند که دروغگو را رسوا سازد و مجازات کند<ref>مکارم شیرازی، ناصر، پیام قرآن؛ ج۹، ص ۲۴۲.</ref>. در حدیثی از رسول خدا روایت شده که حضرت فرمود: «خداوند عزوجل به من خبر داده که پس از مباهله عذاب بر گروه باطل نازل میشود و حق را از باطل مشخص میسازد»<ref>مفید، محمد بن محمد بن نعمان، الارشاد، ج۱، ص۱۶۷.</ref>. | در این آیه، «مباهله» به معنی نفرین کردن دو نفر نسبت به همدیگر است. به این صورت که وقتی استدلالات منطقی سودی نداشت، افرادی که با هم دربارهٔ یک مسأله مهم دینی گفتگو دارند، در یک جا جمع میشوند و به درگاه خدا تضرع میکنند و از او میخواهند که دروغگو را رسوا سازد و مجازات کند<ref>مکارم شیرازی، ناصر، پیام قرآن؛ ج۹، ص ۲۴۲.</ref>. در حدیثی از رسول خدا روایت شده که حضرت فرمود: «خداوند عزوجل به من خبر داده که پس از مباهله عذاب بر گروه باطل نازل میشود و حق را از باطل مشخص میسازد»<ref>مفید، محمد بن محمد بن نعمان، الارشاد، ج۱، ص۱۶۷.</ref>. |