پرش به محتوا

صباحیه (پیروان حسن صباح): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲: خط ۲:


== شرح حال ==
== شرح حال ==
حسن صباح در شهر [[قم]] که پایگاه [[شیعیان]] اثنی‌عشری بود، به دنیا آمد. پدرش بر مذهب [[مذهب اثنی‌عشریه|اثنی‌عشری]] بود و از شهر [[کوفه]] به قم آمد. گفته می‌شود که اصالت آنها به [[یمن]] باز می‌گردد. وی به دعوت امیر ضرّاب به مذهب [[اسماعیلیه|مذهب اسماعیلی]] متمایل گشت. معلّم دیگرش شخصی به نام عبدالملک عطّاش از داعیان آن فرقه بود که او نیز بر مذهب اسماعیلی گام بر می‌داشت. عبدالملک شخصا به ری آمد و با حسن ملاقات کرد و به او دستور داد که نزد [[فاطمیون|خلیفه فاطمی]] در [[مصر]] برود.
حسن صباح در شهر [[قم]] که پایگاه [[شیعیان]] اثنی‌عشری بود، به دنیا آمد. پدرش بر [[مذهب اثنی‌عشری]] بود و از شهر [[کوفه]] به قم آمد. گفته می‌شود که اصالت آنها به [[یمن]] باز می‌گردد. وی به دعوت امیر ضرّاب به مذهب [[اسماعیلیه|مذهب اسماعیلی]] متمایل گشت. معلّم دیگرش شخصی به نام عبدالملک عطّاش از داعیان آن فرقه بود که او نیز بر مذهب اسماعیلی گام بر می‌داشت. عبدالملک شخصا به ری آمد و با حسن ملاقات کرد و به او دستور داد که نزد [[فاطمیون|خلیفه فاطمی]] در [[مصر]] برود.
حسن در مصر به دستور بدرالجمالی وزیر خلیفه و مخالف نزار به زندان افتاد و در آن زمان هنوز اختلاف در جانشینی نزار و مستعلی صورت نگرفته بود. وی پس از بازگشت به ایران و تسلط بر اَلَموت، مردم را به امامت نزار دعوت می‌کرد. مدت اقامت وی در قلعه اَلَموت حدود سی و پنج سال یعنی بین سال‌های 483 قمری تا ششم ربیع‌الثانی 518 هجری قمری که به مرگ وی انجامید، طول کشید. به قول جوینی، حسن صباح در آن مدت هییچ‌گاه از قلعه خارج نشد، بلکه از سرایی که مقامگاه او به حساب می آمد فقط دو بار خارج شد و بر بام قلعه پا نهاد. بنابراین، حسن صباح تمام اوقات خود را در آن قلعه و در حال اعتکاف بسر برد و به مطالعه کتب و تقریر سخن بدعت خویش و تدبیر امور مملکت مشغول بود و با ارسال نامه‌های کوتاه با مریدان خود ارتباط داشت.
حسن در مصر به دستور بدرالجمالی وزیر خلیفه و مخالف نزار به زندان افتاد و در آن زمان هنوز اختلاف در جانشینی نزار و مستعلی صورت نگرفته بود. وی پس از بازگشت به ایران و تسلط بر اَلَموت، مردم را به امامت نزار دعوت می‌کرد. مدت اقامت وی در قلعه اَلَموت حدود سی و پنج سال یعنی بین سال‌های 483 قمری تا ششم ربیع‌الثانی 518 هجری قمری که به مرگ وی انجامید، طول کشید. به قول جوینی، حسن صباح در آن مدت هییچ‌گاه از قلعه خارج نشد، بلکه از سرایی که مقامگاه او به حساب می آمد فقط دو بار خارج شد و بر بام قلعه پا نهاد. بنابراین، حسن صباح تمام اوقات خود را در آن قلعه و در حال اعتکاف بسر برد و به مطالعه کتب و تقریر سخن بدعت خویش و تدبیر امور مملکت مشغول بود و با ارسال نامه‌های کوتاه با مریدان خود ارتباط داشت.


confirmed
۵٬۸۸۴

ویرایش