خضر: تفاوت میان نسخه‌ها

هر یک از اسماء و کلماتی که از سوی خدای متعال بر موجودات و به خصوص بندگان خاص خدا گذاشته شده، حکمت و دلیلی دارد که اصل آن را باید در تفاسیر [[قرآن کریم]] و یا در [[حدیث]] و کلام اهل بیت(علیه‌السلام) جستجو کنیم.

در این میان یکی از پیامبران بزرگ الهی، حضرت خضر (علیه‌السلام) است که به داشتن عمر بسیار طولانی مشهور است. چراکه آن حضرت پیامبران بسیاری را ملاقات کرده و در دوران ائمه اطهار (علیه‌السلام) نیز زندگی کرده است و بنا بر احادیث، یکی از افرادی است که در کنار [[امام مهدی|امام زمان(عجل الله تعالي فرجه الشريف)]] حضور خواهد داشت.

از حضرت خضر (علیه‌السلام) در [[قرآن کریم]] در ضمن ماجرای ملاقات [[حضرت موسی|حضرت موسی(علیه‌السلام)]] با آن حضرت یاد شده است، هرچند که خدای متعال نام آن حضرت را به طور دقیق عنوان نفرموده است اما مفسران قرآن کریم از قراین و احادیث [[ائمه|ائمه اطهار(علیه‌السلام)]] به این نتیجه رسیده‌اند که منظور، حضرت خضرت (علیه‌السلام)است.

چنانکه خدای متعال می‌فرماید: {{متن قرآن |فَوَجَدا عَبْداً مِنْ عِبادِنا آتَیْناهُ رَحْمَهً مِنْ عِنْدِنا وَ عَلَّمْناهُ مِنْ لَدُنَّا عِلْماً |آیه = ۶۵ |سوره = کهف }} به این مفهوم که حضرت موسی(علیه‌السلام) و [[حضرت یوشع|حضرت یوشع بن نون (علیه‌السلام)]] بنده ‏ای از بندگان ما را در آنجا یافتند که به او رحمت و لطف خاصی عطا کردیم و از نزد خود به او علم لدنّی آموختیم.

بر اساس روایت‌ها، حضرت خضر (علیه‌السلام) پیامبری از سوی خدای متعال بود که خداوند او را به سوی مردم قومش فرستاد. آن حضرت مردم را به یگانه‌پرستی و اقرار به نبوت انبیا (علیه‌السلام) دعوت کرد.

از نشانه‌ها و معجزه‌های حضرت خضر (علیه‌السلام) این بود که هر زمان بر زمین خشک و بی‌آب و گیاهی می‌ایستاد، فوراً چوب و خاک سبز می‌شدند و به همین دلیل آن حضرت را خضر نامیدند.