ابوعبدالله‌ محمد بن‌ علی‌ جلایی‌: تفاوت میان نسخه‌ها

| وبگاه =  

}}

'''ابوعبدالله‌ محمد بن‌ علی‌ بن‌ محمد بن‌ جلاّیی‌''' محدث‌ و [[فقیه|فقیه‌]] [[مالکی‌|مالکی]] یکی از شخصیت‌های ابن‌مغازلی می‌باشد؛ اِبْن‌ِ‌مَغازِلی‌، عنوان‌ دو تن‌ از محدثان‌ و فقیهان‌ مالکی ‌واسط که‌ در سده‌های‌ ۵ -۶ق‌/۱۱-۱۲م‌ می‌زیسته‌اند<ref>[https://fa.wikifeqh.ir/%D8%A7%D8%A8%D9%86%E2%80%8C%D9%85%D8%BA%D8%A7%D8%B2%D9%84%DB%8C_%D8%A7%D8%A8%D9%88%D8%B9%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87%E2%80%8C_%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF_%D8%A8%D9%86%E2%80%8C_%D8%B9%D9%84%DB%8C%E2%80%8C_%D8%AC%D9%84%D8%A7%DB%8 ابن مغازی]</ref>.

ابوعبدالله‌ محمد بن‌ علی‌ بن‌ محمد بن‌ جلاّیی‌ (ربیع‌الاول‌ ۴۵۷- رمضان‌ ۵۴۲/ فوریه ۱۰۶۵- فوریه ۱۱۴۸)، محدث‌ و فقیه‌ مالکی است‌.

او در واسط و [[بغداد]] از استادانی‌ چو حسن‌ بن‌ احمد غندجانی، محمد بن‌ محمد بن‌ مخلد ازدی، اسماعیل‌ بن‌ محمد بن‌ احمد کماری‌ و ابوعبدالله‌ محمد بن‌ فتوح‌ حمیدی‌ [[حدیث]] فراگرفت‌ و از برخی‌ مشایخ‌ نیز اجازه روایت ‌دریافت‌ داشت‌<ref>محمد بن‌ مغازلی‌، جزء، عکس‌ نسخه خطی‌ ظاهریه‌ موجود در کتابخانه مرکز</ref><ref>عبدالکریم سمعانی‌، الانساب‌، ج۳، ص۴۴۶، حیدرآباد دکن‌، ۱۳۸۳ق‌/۱۹۶۳م‌</ref><ref>محمد بن‌ نقطه‌، التقیید، ج۱، ص۹۱</ref><ref>محمد ذهبی‌، سیراعلام‌ النبلاء، ج۲۰، ص۱۷۲، به‌ کوشش‌ شعیب‌ ارنؤوط و دیگران‌، بیروت‌، ۱۴۰۵ق‌/۱۹۸۵م‌</ref>.

وی‌ مدتی‌ در واسط به‌ نیابت‌ از ابوالعباس‌ ماندائی‌ قضا و حکومت آنجا را برعهده‌ داشت‌<ref>عبدالکریم سمعانی‌، الانساب‌، ج۳، ص۴۴۶، حیدرآباد دکن‌، ۱۳۸۳ق‌/۱۹۶۳م‌</ref>اما جنبه خاص‌ شخصیت‌ او را باید در ترویج‌ حدیث‌ واسطیان‌ جست‌وجو کرد.

وی‌ بخش‌ عمده زندگانی‌ خود را در واسط و چند سالی‌ را پس‌ از ۵۲۰ق‌ در بغداد<ref>محمد ذهبی‌، سیراعلام‌ النبلاء، ج۲۰، ص۱۷۲، به‌ کوشش‌ شعیب‌ ارنؤوط و دیگران‌، بیروت‌، ۱۴۰۵ق‌/۱۹۸۵م‌</ref> به‌ گفتن‌ حدیث‌ پرداخت‌ و آثاری‌ از پیشینیان‌ چون‌ مناقب‌ پدرش‌ و مسند الخلفاء الراشدین‌ احمد بن‌ سنان‌ واسطی‌ را روایت نمود<ref>علی بن‌ مغازلی‌، مناقب‌ علی‌ بن‌ ابی‌طالب (علیه‌السلام)، ج۱، ص۲۲</ref><ref>محمد بن‌ نقطه‌، التقیید، ج۱، ص۹۱</ref><ref>محمد ذهبی‌، سیراعلام‌ النبلاء، ج۲۰، ص۱۷۲، به‌ کوشش‌ شعیب‌ ارنؤوط و دیگران‌، بیروت‌، ۱۴۰۵ق‌/۱۹۸۵م‌</ref>.  

در میان‌ شاگردان‌ و روایت‌کنندگان‌ از وی‌ نام‌ کسانی‌ چون‌ ابوالقاسم‌ ابن‌ عساکر، ابوسعد سمعانی‌، ابوبکر عبدالله‌ بن‌ منصور باقلانی‌، قاضی‌ نعمةالله‌ بن‌ عطار، و ابوعلی‌ حسن‌ بن‌ مکی‌ مرندی‌ دیده‌ می‌شود<ref>ابن‌عساکر، تاریخ مدینه و دمشق، برگ‌ ۲۱۶ الف‌</ref><ref>عبدالکریم سمعانی‌، الانساب‌، ج۳، ص۴۴۶، حیدرآباد دکن‌، ۱۳۸۳ق‌/۱۹۶۳م‌</ref><ref>محمد بن‌ مغازلی‌، جزء، عکس‌ نسخه خطی‌ ظاهریه‌ موجود در کتابخانه مرکز</ref><ref>علی بن‌ مغازلی‌، مناقب‌ علی‌ بن‌ ابی‌طالب (علیه‌السلام)، ج۱، ص۲۴</ref><ref>علی بن‌ مغازلی‌، مناقب‌ علی‌ بن‌ ابی‌طالب (علیه‌السلام)، ج۱، ص۲۸۷، به‌ کوشش‌ محمد باقر بهبودی‌، بیروت‌، ۱۴۰۰ق‌/۱۹۸۰م‌</ref><ref>یحیی بن‌ بطریق‌، خصائص‌ الوحی‌ المبین‌، ج۱، ص۲۳، به‌ کوشش‌ محمد باقر محمودی‌، تهران‌، ۱۴۰۶ق‌</ref><ref>محمد بن‌ نقطه‌، الاستدراک‌، ج۱، ص۲۳۱، نسخه خطی‌ کتابخانه ظاهریه‌، شماره ۴۲۳ حدیث‌</ref><ref>محمد ذهبی‌، سیراعلام‌ النبلاء، ج۲۰، ص۱۷۲-۱۷۳، به‌ کوشش‌ شعیب‌ ارنؤوط و دیگران‌، بیروت‌، ۱۴۰۵ق‌/۱۹۸۵م‌</ref>.  

از نظر رجالی‌ احمد بن‌ اغلاقی ‌از معاصران‌ او در سماع ‌ وی‌ تردید نموده‌، ولی‌ سمعانی ‌به‌ رغم‌ گفته وی‌ سماع‌ او را صحیح دانسته‌ است‌<ref>محمد ذهبی‌، سیراعلام‌ النبلاء، ج۲۰، ص۱۷۲، به‌ کوشش‌ شعیب‌ ارنؤوط و دیگران‌، بیروت‌، ۱۴۰۵ق‌/۱۹۸۵م‌</ref><ref>محمد ابن‌ نقطه‌، الاستدراک‌، ج۱، ص۲۳۱، نسخه خطی‌ کتابخانه ظاهریه‌، شماره ۴۲۳ حدیث‌</ref>.

تنها اثر بازمانده‌ از وی‌ جز در حدیث‌ است‌ که‌ نسخه خطی‌ آن‌ در کتابخانه ظاهریه‌ در مجموعه شماره ۳۷۶۴ مدرسه عمریه‌ موجود است‌<ref>فهرس‌ مجامیع‌ المدرسة العمریه، به‌ کوشش‌ یاسین‌ محمد سواس‌، ج۱، ص۱۴۱، کویت‌، ۱۴۰۸ق‌/۱۹۸۷م‌</ref>.

صورت‌ سماع‌های‌ موجود در آغاز و پایان‌ این‌ جزء<ref>فهرس‌ مجامیع‌ المدرسة العمریه، به‌ کوشش‌ یاسین‌ محمد سواس‌، کویت‌، ۱۴۰۸ق‌/۱۹۸۷م‌</ref><ref>فهرس‌ مجامیع‌ المدرسة العمریه، به‌ کوشش‌ یاسین‌ محمد سواس‌، کویت‌، ۱۴۰۸ق‌/۱۹۸۷م‌ میزان‌</ref> رواج‌ و تداول‌ آن‌ را نشان‌ می‌دهد.

==پانویس==

[[رده:عالمان]]