confirmed
۵٬۹۰۷
ویرایش
خط ۸: | خط ۸: | ||
1. سمیعیه معتقد به [[تناسخ]] در [[امامت]] بودند به این معنی که امام یک نفر است، ولی در هر پیکری حلول کرده به نامی خاص خوانده و شناخته میشود. | 1. سمیعیه معتقد به [[تناسخ]] در [[امامت]] بودند به این معنی که امام یک نفر است، ولی در هر پیکری حلول کرده به نامی خاص خوانده و شناخته میشود. | ||
2. اگر فردی از سمیعیه مالی را در راه خدا وصیت میکرد، آن را متعلق به سمیع و جانشینان او میدانستند. | 2. اگر فردی از سمیعیه مالی را در راه خدا وصیت میکرد، آن را متعلق به سمیع و جانشینان او میدانستند. | ||
3.سمیعیه همبستر شدن با نزدیکان و دیگر زنان و مردان را جایز | 3.سمیعیه همبستر شدن با نزدیکان و دیگر زنان و مردان را جایز میدانستند و سخن خداوند را که فرمود: «أَوْ یُزَوِّجُهُمْ ذُکْراناً وَ إِناثاً وَ یَجْعَلُ مَنْ یَشاءُ عَقیماً إِنَّهُ عَلیمٌ قَدیر» <ref>سوره شوری، آیه 50</ref> تأویل کرده و گواه خود میآوردند. البته تأویل «سمیعیه» از آیه فوق درست نیست چون خداوند در آیه قبلی میفرماید:«لِلَّهِ مُلْکُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ یَخْلُقُ ما یَشاءُ یَهَبُ لِمَنْ یَشاءُ إِناثاً وَ یَهَبُ لِمَنْ یَشاءُ الذُّکُورَ» <ref> سوره شوری، آیه 49</ref> آسمانها و زمین از آن خداوند است، آنچه را که می خواهد میآفریند و به هر کسی که بخواهد دختر و پسر میدهد یا به آنان یک جفت پسر و دختر دو قلو میدهد.» | ||
4.واجبات الهی را در [[نمازهای پنج گانه]] و [[روزه]] ماه مبارک رمضان منحصر کرده و منکر وجوب [[حج]] و [[زکات]] و.... . بودند. | 4.واجبات الهی را در [[نمازهای پنج گانه]] و [[روزه]] ماه مبارک رمضان منحصر کرده و منکر وجوب [[حج]] و [[زکات]] و.... . بودند. | ||
5. با توهین به [[امام رضا]] (علیهالسّلام) و دیگر فرزندان امام موسیبنجعفر (علیهالسّلام) به انکار امامت ایشان میپرداختند و به کفر ایشان گواهی داده و جان و اموال ایشان را محترم نمیدانستند. <ref>ر. ک. کشی، محمد بن عمر، رجال الکشی، مشهد، انتشارات دانشگاه مشهد، ۱۳۴۸ ش، ص۴۷۸</ref>.<ref>مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، بنیاد پژوهشهای اسلامی، ششم- ۱۳۸۷، ص۲۳7.</ref> | 5. با توهین به [[امام رضا]] (علیهالسّلام) و دیگر فرزندان امام موسیبنجعفر (علیهالسّلام) به انکار امامت ایشان میپرداختند و به کفر ایشان گواهی داده و جان و اموال ایشان را محترم نمیدانستند. <ref>ر. ک. کشی، محمد بن عمر، رجال الکشی، مشهد، انتشارات دانشگاه مشهد، ۱۳۴۸ ش، ص۴۷۸</ref>.<ref>مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، بنیاد پژوهشهای اسلامی، ششم- ۱۳۸۷، ص۲۳7.</ref> |