سعد بن عباده: تفاوت میان نسخه‌ها

در مورد نحوه مرگ او اختلاف وجود دارد. برخی می‌گویند پس از این که وی از بیعت با عمر اجتناب کرد بنا به خواست وی از مدینه خارج شد و در مسیرش به سمت حوران شام<ref>ابن سعد، طبقات الکبری، ج۳، ص۶۱۳.</ref> به مرگ طبیعی در گذشت<ref>ابوحاتم، کتاب الثقات، ج۳، ص۱۴۹؛ زرکلی، الاعلام، ج۳، ص۸۵.</ref>. برخی نیز معتقدند که سعد به قتل رسید. اما این که چه کسی وی را به قتل رساند دو نظر وجود دارد. برخی از منابع اهل‌سنت نوشته‌اند: جنیان وی را به این دلیل که ایستاده بول کرد کشتند<ref>ابن سعد، طبقات الکبری، ج۳، ص۶۱۷</ref>. آنان پس از ارتکاب این قتل در حالی که دف می‌زدند این شعر را می‌خواندند<ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۲، ص۱۶۴؛ ابن حجر، تهذیب التهذیب، ج۳، ص۴۱۲؛ شوشتری، مجالس المؤمنین، ج۲، ص۲۳۵؛ مزی، تهذیب الکمال، ج۱۰، ص۲۸۰؛ ابن سعد، طبقات الکبری، ج۳، ص۶۱۷.</ref>:

* قد قَتَلنا سیدَ الخزرجِ سَعدَ بن عُباده ورَمَیناهُ بسهمین فلم یخطِ فُؤادَه

این داستان مورد تردید برخی از [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] واقع شده است. [[ابن ابی الحدید]] به داستانی اشاره کرده که به این ادعا طعنه می‌زند. نقل شده که مردی عامی از شیعه‌ای سؤال کرد که اگر خلافت حق علی(علیه‌السلام) بود و ابابکر آن را غصب کرد، چرا او درصدد بر نیامد تا خلافت را پس بگیرد؟ [[شیعه]] پاسخ می‌دهد: [[علی بن ابی طالب|علی(علیه‌السلام)]] می‌ترسید که جنیان او را بکشند<ref>تستری، قاموس الرجال، ج۵، ص۴۹.</ref>! شعری نیز در رد این ادعا سروده شده:

* یقولون سعد شقت الجن بطنه الا ربما حققت فعلک بالغدر

* و ماذنب سعد انه بال قائماً و لکن سعداً لم یبایع ابابکر