۲۱٬۸۹۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
== وقایع مهم زندگی == | == وقایع مهم زندگی == | ||
# 10 [[رجب]] ۱۹۵ ق. تولد امام جواد(علیهالسلام)<ref>طوسی، مصباح المتهجد، المکتبه الاسلامیه، ص۸۰۵</ref>. | # 10 [[رجب]] ۱۹۵ ق. تولد امام جواد (علیهالسلام)<ref>طوسی، مصباح المتهجد، المکتبه الاسلامیه، ص۸۰۵</ref>. | ||
# ۲۰۰ ق. سفر [[امام رضا (علیهالسلام)]] به [[مرو]]. | # ۲۰۰ ق. سفر [[امام رضا (علیهالسلام)]] به [[مرو]]. | ||
# آخر [[ماه صفر المظفر|صفر]] ۲۰۳ ق. شهادت امام رضا (علیهالسلام) و آغاز [[امامت]] جواد الائمه<ref>طبرسی، اعلام الوری، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۴۱</ref>. | # آخر [[ماه صفر المظفر|صفر]] ۲۰۳ ق. شهادت امام رضا (علیهالسلام) و آغاز [[امامت]] جواد الائمه<ref>طبرسی، اعلام الوری، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۴۱</ref>. | ||
خط ۷۷: | خط ۷۷: | ||
== ازدواج == | == ازدواج == | ||
[[مأمون عباسی]] در سال ۲۰۲ ق<ref>طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۸، ص۵۶۶</ref> یا ۲۱۵ق <ref>مسعودی، اثبات الوصیه، ۱۴۲۶ق، ص۲۲۳</ref> دختر خود ام فضل را به عقد امام جواد(علیهالسلام) در آورد. برخی گفتهاند: احتمالاً در دیداری که جوادالأئمه با پدر در [[طوس]] داشت<ref>بیهقی، تاریخ بیهق، ۱۳۶۱ش، ص۴۶</ref> مأمون، ام الفضل را به عقد او درآورد. [[ابن کثیر]]<ref>ر. ک:مقاله ابن کثیر</ref> بر این باور است که خطبه عقد او با دختر مأمون در زمان حیات علی بن موسی الرضا(علیهالسلام) خوانده شد، اما ازدواج آنها در سال ۲۱۵ق. در [[تکریت]] بوده است<ref>ابن کثیر، البدایه و النهایه، ۱۴۰۸ق، ج۱۰، ص۲۹۵.</ref>. | [[مأمون عباسی]] در سال ۲۰۲ ق<ref>طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۸، ص۵۶۶</ref> یا ۲۱۵ق <ref>مسعودی، اثبات الوصیه، ۱۴۲۶ق، ص۲۲۳</ref> دختر خود ام فضل را به عقد امام جواد (علیهالسلام) در آورد. برخی گفتهاند: احتمالاً در دیداری که جوادالأئمه با پدر در [[طوس]] داشت<ref>بیهقی، تاریخ بیهق، ۱۳۶۱ش، ص۴۶</ref> مأمون، ام الفضل را به عقد او درآورد. [[ابن کثیر]]<ref>ر. ک:مقاله ابن کثیر</ref> بر این باور است که خطبه عقد او با دختر مأمون در زمان حیات علی بن موسی الرضا(علیهالسلام) خوانده شد، اما ازدواج آنها در سال ۲۱۵ق. در [[تکریت]] بوده است<ref>ابن کثیر، البدایه و النهایه، ۱۴۰۸ق، ج۱۰، ص۲۹۵.</ref>. | ||
ازدواج جوادالأئمه با ام الفضل، به درخواست مأمون صورت گرفت<ref>مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۸۱</ref>. مأمون هدف خود را این میدانست که پدر بزرگ کودکی از نسل پیامبر(ص) و [[امام علی(علیهالسلام)]]<ref>ر. ک:مقاله امام علی</ref> باشد<ref>یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، دارصادر، ج۲، ص۴۵۵</ref>. شیخ مفید در کتاب الارشاد آورده است، مأمون به دلیل شخصیت علمی محمد بن علی و شوق و شعفی که نسبت به او داشت، ام الفضل دختر خود را به ازدواج آن حضرت درآورد<ref>مفید، الارشاد، ۱۳۷۲ش، ج۲، ص۲۸۱-۲۸۲</ref>،<ref>مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۸۱</ref>. | ازدواج جوادالأئمه با ام الفضل، به درخواست مأمون صورت گرفت<ref>مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۸۱</ref>. مأمون هدف خود را این میدانست که پدر بزرگ کودکی از نسل پیامبر(ص) و [[امام علی(علیهالسلام)]]<ref>ر. ک:مقاله امام علی</ref> باشد<ref>یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، دارصادر، ج۲، ص۴۵۵</ref>. شیخ مفید در کتاب الارشاد آورده است، مأمون به دلیل شخصیت علمی محمد بن علی و شوق و شعفی که نسبت به او داشت، ام الفضل دختر خود را به ازدواج آن حضرت درآورد<ref>مفید، الارشاد، ۱۳۷۲ش، ج۲، ص۲۸۱-۲۸۲</ref>،<ref>مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۸۱</ref>. | ||
اما برخی از پژوهشگران بر این باورند که این ازدواج با انگیزه و اهداف سیاسی انجام شده است از جمله اینکه مأمون میخواست از این راه، امام جواد و ارتباط او با شیعیان را کنترل کند<ref>جعفریان، حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، ۱۳۸۱ش، ص۴۷۸</ref>. یا خود را علاقمند به علویان نشان دهد و آنان را از قیام علیه خود باز دارد<ref>پیشوایی، سیره پیشوایان، ۱۳۷۹ش، ص۵۵۸</ref>. این ازدواج اعتراض برخی اطرافیان مأمون را در پی داشت زیرا بیم آن داشتند که خلافت از عباسیان به علویان منتقل شود.<ref>مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۸۱؛ ابن شهرآشوب، مناقب آل ابیطالب، نشر علامه، ج۴، ص۳۸۰-۳۸۱</ref> امام جواد(علیهالسلام) مهریه ام الفضل را معادل مهریه [[حضرت زهرا(س)]]<ref>ر. ک:مقاله حضرت زهرا(س)</ref> (۵۰۰ درهم) تعیین کرد<ref>مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۸۵</ref>. | اما برخی از پژوهشگران بر این باورند که این ازدواج با انگیزه و اهداف سیاسی انجام شده است از جمله اینکه مأمون میخواست از این راه، امام جواد و ارتباط او با شیعیان را کنترل کند<ref>جعفریان، حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، ۱۳۸۱ش، ص۴۷۸</ref>. یا خود را علاقمند به علویان نشان دهد و آنان را از قیام علیه خود باز دارد<ref>پیشوایی، سیره پیشوایان، ۱۳۷۹ش، ص۵۵۸</ref>. این ازدواج اعتراض برخی اطرافیان مأمون را در پی داشت زیرا بیم آن داشتند که خلافت از عباسیان به علویان منتقل شود.<ref>مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۸۱؛ ابن شهرآشوب، مناقب آل ابیطالب، نشر علامه، ج۴، ص۳۸۰-۳۸۱</ref> امام جواد (علیهالسلام) مهریه ام الفضل را معادل مهریه [[حضرت زهرا(س)]]<ref>ر. ک:مقاله حضرت زهرا(س)</ref> (۵۰۰ درهم) تعیین کرد<ref>مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۸۵</ref>. | ||
همسر دیگر جوادالأئمه، سمانه مغربیه است <ref>قمی، منتهی الامال، ۱۳۸۶ش، ج۲، ص۴۹۷</ref> که کنیز بود و به دستور خود ایشان خریداری شد<ref>حسّون، أعلام النساء المؤمنات، ۱۴۲۱ق، ص۵۱۷</ref>. امام جواد، از ام فضل صاحب فرزندی نشد<ref>ابن شهرآشوب، مناقب آل ابیطالب، نشر علامه، ج۴، ص۳۸۰</ref> و همه فرزندان او از سمانه بودند<ref>قمی، منتهی الامال، ۱۳۸۶ش، ج۲، ص۴۹۷</ref>. | همسر دیگر جوادالأئمه، سمانه مغربیه است <ref>قمی، منتهی الامال، ۱۳۸۶ش، ج۲، ص۴۹۷</ref> که کنیز بود و به دستور خود ایشان خریداری شد<ref>حسّون، أعلام النساء المؤمنات، ۱۴۲۱ق، ص۵۱۷</ref>. امام جواد، از ام فضل صاحب فرزندی نشد<ref>ابن شهرآشوب، مناقب آل ابیطالب، نشر علامه، ج۴، ص۳۸۰</ref> و همه فرزندان او از سمانه بودند<ref>قمی، منتهی الامال، ۱۳۸۶ش، ج۲، ص۴۹۷</ref>. | ||
== فرزندان == | == فرزندان == | ||
بنابر نقل [[شیخ مفید]]<ref>ر. ک:مقاله شیخ مفید</ref> امام جواد(علیهالسلام) ۴ فرزند به نامهای علی، موسی، فاطمه و امامه داشت<ref>مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۹۵.</ref>. برخی دختران امام را ۳ تن به نامهای حکیمه، خدیجه و ام کلثوم میدانند<ref>ابن شهر آشوب، مناقب آل ابیطالب، نشر علامه، ج۴، ص۳۸۰؛ طبری، دلائل الامامه، ۱۴۱۳ق، ص۳۹۷</ref>. در برخی از منابع متأخر از ام محمد و زینب نیز به عنوان دختران آن حضرت یاد شده است<ref>محلاتی، ریاحین الشریعه، ج۴، ص۳۱۶؛ شیخ عباس قمی، منتهی الامال، ج۲، ص۴۳۲</ref>. | بنابر نقل [[شیخ مفید]]<ref>ر. ک:مقاله شیخ مفید</ref> امام جواد (علیهالسلام) ۴ فرزند به نامهای علی، موسی، فاطمه و امامه داشت<ref>مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۹۵.</ref>. برخی دختران امام را ۳ تن به نامهای حکیمه، خدیجه و ام کلثوم میدانند<ref>ابن شهر آشوب، مناقب آل ابیطالب، نشر علامه، ج۴، ص۳۸۰؛ طبری، دلائل الامامه، ۱۴۱۳ق، ص۳۹۷</ref>. در برخی از منابع متأخر از ام محمد و زینب نیز به عنوان دختران آن حضرت یاد شده است<ref>محلاتی، ریاحین الشریعه، ج۴، ص۳۱۶؛ شیخ عباس قمی، منتهی الامال، ج۲، ص۴۳۲</ref>. | ||
== دوران امامت == | == دوران امامت == | ||
خط ۹۹: | خط ۹۹: | ||
از مناظرات مهم [[امام محمد تقی (علیهالسلام)]] که در زمان مأمون عباسی در بغداد صورت گرفت، مناظره با یحیی بن اکثم، فقیه دربار عباسی، بود. بنابر برخی منابع شیعه، علت وقوع این مناظره، اعتراض سران عباسی به پیشنهاد ازدواج او با ام الفضل از سوی مأمون بود. مأمون برای اثبات درستی تصمیم خویش، به آنان پیشنهاد کرد تا جوادالأئمه(علیهالسلام) را بیازمایند. آنان پذیرفتند و برای آزمودن آن حضرت، جلسه مناظرهای ترتیب دادند. | از مناظرات مهم [[امام محمد تقی (علیهالسلام)]] که در زمان مأمون عباسی در بغداد صورت گرفت، مناظره با یحیی بن اکثم، فقیه دربار عباسی، بود. بنابر برخی منابع شیعه، علت وقوع این مناظره، اعتراض سران عباسی به پیشنهاد ازدواج او با ام الفضل از سوی مأمون بود. مأمون برای اثبات درستی تصمیم خویش، به آنان پیشنهاد کرد تا جوادالأئمه(علیهالسلام) را بیازمایند. آنان پذیرفتند و برای آزمودن آن حضرت، جلسه مناظرهای ترتیب دادند. | ||
یحیی در مناظره، نخست مسئلهای فقهی درباره شخص مُحرمی که حیوانی را شکار کرده مطرح ساخت. امام جواد(علیهالسلام)، با مطرح کردن وجوه گوناگون برای مساله، از یحیی بن اکثم پرسید منظور وی کدام وجه است. یحیی بن اکثم در جواب درماند. سپس خود امام جواد(علیهالسلام)، مسئله را با صورتهای مختلف آن پاسخ گفت. درباریان و علمای عباسی پس از شنیدن جواب امام، بر تبحر او در فقه اعتراف کردند. گفتهاند که مأمون پس از مناظره گفت: خدای را بر این نعمت سپاسگزارم که آنچه من اندیشیده بودم، همان شد<ref>طبرسی، الاحتجاج، ۱۴۰۳ق، ص۴۴۴؛ مسعودی، اثبات الوصیة، ۱۴۲۶ق، ص۲۲۴.</ref>. | یحیی در مناظره، نخست مسئلهای فقهی درباره شخص مُحرمی که حیوانی را شکار کرده مطرح ساخت. امام جواد (علیهالسلام)، با مطرح کردن وجوه گوناگون برای مساله، از یحیی بن اکثم پرسید منظور وی کدام وجه است. یحیی بن اکثم در جواب درماند. سپس خود امام جواد (علیهالسلام)، مسئله را با صورتهای مختلف آن پاسخ گفت. درباریان و علمای عباسی پس از شنیدن جواب امام، بر تبحر او در فقه اعتراف کردند. گفتهاند که مأمون پس از مناظره گفت: خدای را بر این نعمت سپاسگزارم که آنچه من اندیشیده بودم، همان شد<ref>طبرسی، الاحتجاج، ۱۴۰۳ق، ص۴۴۴؛ مسعودی، اثبات الوصیة، ۱۴۲۶ق، ص۲۲۴.</ref>. | ||
== کلام و حدیث امام == | == کلام و حدیث امام == | ||
حدود ۲۵۰ حدیث از امام جواد(علیهالسلام) نقل شده است<ref>عطاردی، مسند الامام الجواد، ۱۴۱۰ق، ص۲۴۹.</ref>. این روایات در موضوعات فقهی، تفسیری و عقیدتی است. کم بودن روایات منقول از وی در مقایسه با برخی دیگر از امامان معصوم را به جهت تحت کنترل بودن و همچنین سن کم وی در زمان شهادت دانستهاند. | حدود ۲۵۰ حدیث از امام جواد (علیهالسلام) نقل شده است<ref>عطاردی، مسند الامام الجواد، ۱۴۱۰ق، ص۲۴۹.</ref>. این روایات در موضوعات فقهی، تفسیری و عقیدتی است. کم بودن روایات منقول از وی در مقایسه با برخی دیگر از امامان معصوم را به جهت تحت کنترل بودن و همچنین سن کم وی در زمان شهادت دانستهاند. | ||
== جایگاه امام جواد(علیهالسلام) نزد اهلسنت == | == جایگاه امام جواد (علیهالسلام) نزد اهلسنت == | ||
عالمان اهل سنت، پیشوای نهم شیعیان را به عنوان یک عالم دینی احترام میکنند. برخی از آنان شخصیت علمی جوادالأئمه را ممتاز دانسته<ref>برای نمونه: سبط بن جوزی، تذکرة الخواص، ۱۴۱۸ق، ص۳۲۱.</ref> و شیفتگی مأمون به او را به دلیل شخصیت علمی و معنوی او در کودکی دانستهاند<ref>هیثمی، الصواعق المحرقة، ۱۴۲۴ق، ص۲۸۸.</ref>. آنان همچنین از برتری محمد بن علی(علیهالسلام) در ویژگیهای دیگری همچون تقوا، زهد و سخاوت سخن گفتهاند<ref>سبط ابن جوزی، تذکرة الخواص، ۱۴۱۸ق، ص۳۲۱.</ref>. به عنوان نمونه ابن تیمیه ملقب شدن او به جواد را، به دلیل شهرتش در سخاوت و بزرگواری میداند<ref>ابن تیمیه، منهاج السنه، تحقیق: محمد رشاد سالم، ج۴، ص۶۸-۶۹.</ref>. جاحظ عثمان معتزلی نیز، محمد بن علی(علیهالسلام) را عالم، زاهد، عبادتپیشه، شجاع، بخشنده و پاک معرفی کرده است<ref>العاملی، الحیاة السیاسیة للامام الجواد، ۱۴۲۵ق، ص۱۳۷.</ref>. | عالمان اهل سنت، پیشوای نهم شیعیان را به عنوان یک عالم دینی احترام میکنند. برخی از آنان شخصیت علمی جوادالأئمه را ممتاز دانسته<ref>برای نمونه: سبط بن جوزی، تذکرة الخواص، ۱۴۱۸ق، ص۳۲۱.</ref> و شیفتگی مأمون به او را به دلیل شخصیت علمی و معنوی او در کودکی دانستهاند<ref>هیثمی، الصواعق المحرقة، ۱۴۲۴ق، ص۲۸۸.</ref>. آنان همچنین از برتری محمد بن علی(علیهالسلام) در ویژگیهای دیگری همچون تقوا، زهد و سخاوت سخن گفتهاند<ref>سبط ابن جوزی، تذکرة الخواص، ۱۴۱۸ق، ص۳۲۱.</ref>. به عنوان نمونه ابن تیمیه ملقب شدن او به جواد را، به دلیل شهرتش در سخاوت و بزرگواری میداند<ref>ابن تیمیه، منهاج السنه، تحقیق: محمد رشاد سالم، ج۴، ص۶۸-۶۹.</ref>. جاحظ عثمان معتزلی نیز، محمد بن علی(علیهالسلام) را عالم، زاهد، عبادتپیشه، شجاع، بخشنده و پاک معرفی کرده است<ref>العاملی، الحیاة السیاسیة للامام الجواد، ۱۴۲۵ق، ص۱۳۷.</ref>. | ||
خط ۱۱۵: | خط ۱۱۵: | ||
این مساله را امام رضا (علیهالسلام) پیشگویی کردند: پس از تولد امام جواد (علیهالسلام)، امام رضا (علیهالسلام) فرمودند: فرزندم به ناحق به شهادت میرسد. اهل آسمان برای او میگریند و خداوند متعال بر دشمن او و کسی که بر او ستم روا داشته است، خشم میگیرد و طولی نمیکشد که او را به عذاب دردناکی مبتلا میکند<ref> بحارالانوار، ج ۵۰، ص ۱۵٫</ref>. | این مساله را امام رضا (علیهالسلام) پیشگویی کردند: پس از تولد امام جواد (علیهالسلام)، امام رضا (علیهالسلام) فرمودند: فرزندم به ناحق به شهادت میرسد. اهل آسمان برای او میگریند و خداوند متعال بر دشمن او و کسی که بر او ستم روا داشته است، خشم میگیرد و طولی نمیکشد که او را به عذاب دردناکی مبتلا میکند<ref> بحارالانوار، ج ۵۰، ص ۱۵٫</ref>. | ||
== چگونگی شهادت امام جواد(علیهالسلام) == | == چگونگی شهادت امام جواد (علیهالسلام) == | ||
درباره چگونگی شهادت پیشوای نهم شیعیان اختلاف است؛ در برخی از منابع آمده است که معتصم به وسیله منشی یکی از وزیرانش او را مسموم کرد و به شهادت رساند<ref>عیاشی، التفسیر، ۱۳۸۰ق، ج۱، ص۳۲۰.</ref>. برخی معتقدند که معتصم به وسیله ام الفضل ایشان را مسموم کرد<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۰، ص۱۳، ۱۷.</ref>. به گزارش مسعودی مورخ قرن سوم قمری، معتصم و جعفر بن مأمون در اندیشه کشتن محمد بن علی(علیهالسلام) بودند. چون جوادالأئمه از ام الفضل فرزندی نداشت، جعفر، ام الفضل (خواهرش) را تحریک کرد که محمد بن علی را مسموم کند. آن دو سمی را در انگور نهادند و امام از آن خورد. ام الفضل پس از آن که جوادالأئمه را مسموم کرد، پشیمان شد و میگریست اما امام به او خبر داد که به بلایی دچار میشود که مرهمپذیر نباشد<ref>مسعودی، اثبات الوصیة، ۱۴۲۶ق، ص۲۲۷.</ref>. درباره چگونگی شهادت او به دست ام الفضل گزارشهای دیگری نیز وجود دارد<ref>ابن شهر آشوب، مناقب آل ابیطالب، نشر علامه، ج۴، ص۳۹۱.</ref>. | درباره چگونگی شهادت پیشوای نهم شیعیان اختلاف است؛ در برخی از منابع آمده است که معتصم به وسیله منشی یکی از وزیرانش او را مسموم کرد و به شهادت رساند<ref>عیاشی، التفسیر، ۱۳۸۰ق، ج۱، ص۳۲۰.</ref>. برخی معتقدند که معتصم به وسیله ام الفضل ایشان را مسموم کرد<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۰، ص۱۳، ۱۷.</ref>. به گزارش مسعودی مورخ قرن سوم قمری، معتصم و جعفر بن مأمون در اندیشه کشتن محمد بن علی(علیهالسلام) بودند. چون جوادالأئمه از ام الفضل فرزندی نداشت، جعفر، ام الفضل (خواهرش) را تحریک کرد که محمد بن علی را مسموم کند. آن دو سمی را در انگور نهادند و امام از آن خورد. ام الفضل پس از آن که جوادالأئمه را مسموم کرد، پشیمان شد و میگریست اما امام به او خبر داد که به بلایی دچار میشود که مرهمپذیر نباشد<ref>مسعودی، اثبات الوصیة، ۱۴۲۶ق، ص۲۲۷.</ref>. درباره چگونگی شهادت او به دست ام الفضل گزارشهای دیگری نیز وجود دارد<ref>ابن شهر آشوب، مناقب آل ابیطالب، نشر علامه، ج۴، ص۳۹۱.</ref>. | ||