حرم حسین بن علی (سیدالشهدا): تفاوت میان نسخه‌ها

حرم حسین بن علی (سیدالشهدا) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۴ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۰۴

۱۷ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۴ ژوئن ۲۰۲۳

←‏تاریخچه

Hoosinrasooli

confirmed، مدیران

۳۷٬۲۱۶

ویرایش

@@ خط ۴: / خط ۴: @@
 بیشترین زیارت کنندگان در روزهای [[عاشورا]]، [[اربعین]] و [[نیمه شعبان]] در حرم امام حسین گردهم می‌آیند. در [[فقه شیعه]]، حرم و تربت امام حسین احکام خاصی دارد.
-=تاریخچه=
+== تاریخچه ==
 بر اساس گزارش‌های تاریخی بعد از [[شهادت]] [[امام حسین]] و شهدای کربلا و خروج سپاه [[اموی]] از سرزمین [[کربلا]]، گروهی از [[قبیله‌ بنی‌اسد]] خود را به کربلا رسانده و پیکر شهدا را به خاک سپردند<ref>شیخ مفید، الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، ج 2، ص 114، قم، کنگره شیخ مفید، چاپ اول، 1413ق.</ref>. بر این اساس، نخستین بنای نشانگر مزار امام حسین، برآمدگی‌هایی از خاک بود که زائران بدان سو رهنمون می‌شدند<ref>امین عاملی‏، سید محسن، اعیان الشیعه، ج 1، ص 613، بیروت، دار التعارف للمطبوعات‏، 1403ق.</ref>.
-[[رسول خدا]] فرمود: بعد از آن‌که [[جبرئیل]] خبر شهادت امام حسین را به من داد، گفت: فرشتگانی را در حالی که با ایشان ظروفی از یاقوت و زمرّد و مملوّ از آب حیات بود و حلّه‌‏ها و عطرهای بهشتی به همراه دارند از آسمان هفتم به زمین فرو می‌آیند. [[فرشتگان]] بدن‏های ایشان را با آن آب شست‌وشو داده و حلّه‏‌ها را به تن آنها کرده و با آن عطرها حنوطشان می‌کنند و دسته دسته بر ایشان [[نماز]] می‏خواند، و پس از اتمام نماز، خدا گروهی از امتم را که [[کفار]] آنان را نمی‌‏شناسند و در ریختن خون شهداء نه با گفتار و نه با کردار و نه با قصد شرکت کرده‏ اند را می‌فرستد تا اجسام و بدن‌های آنها را دفن کنند و برای قبر [[سیدالشهداء]] در آن سرزمین نشانه‌‌ای نصب کرده تا برای حق‌جویان نشانه‌ و سببی برای رستگاری اهل ایمان باشد<ref> ابن قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، محقق، مصحح، امینی، عبد الحسین، ص 264 – 265، نجف اشرف، دار المرتضویه، چاپ اول، 1356ش.</ref>.
+[[رسول خدا]] فرمود: بعد از آن‌که [[جبرئیل]] خبر شهادت امام حسین را به من داد، گفت: فرشتگانی را در حالی که با ایشان ظروفی از یاقوت و زمرّد و مملوّ از آب حیات بود و حلّه‌‏ها و عطرهای [[بهشت|بهشتی]] به همراه دارند از آسمان هفتم به زمین فرو می‌آیند. [[فرشتگان]] بدن‏های ایشان را با آن آب شست‌وشو داده و حلّه‏‌ها را به تن آنها کرده و با آن عطرها حنوطشان می‌کنند و دسته دسته بر ایشان [[نماز]] می‏خواند، و پس از اتمام نماز، خدا گروهی از امتم را که [[کفار]] آنان را نمی‌‏شناسند و در ریختن خون شهداء نه با گفتار و نه با کردار و نه با قصد شرکت کرده‏ اند را می‌فرستد تا اجسام و بدن‌های آنها را دفن کنند و برای قبر [[سیدالشهداء]] در آن سرزمین نشانه‌‌ای نصب کرده تا برای حق‌جویان نشانه‌ و سببی برای رستگاری اهل ایمان باشد<ref> ابن قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، محقق، مصحح، امینی، عبد الحسین، ص 264 – 265، نجف اشرف، دار المرتضویه، چاپ اول، 1356ش.</ref>.
 بعد از شهادت امام حسین، [[امام سجاد]] برای شهادت پدر و شهدای کربلا و برهنه ماندن پیکر آنان بی‌تابی می‌کرد. [[حضرت زینب]] به آن‌حضرت فرمود: «…بی‌تابی نکنید؛ زیرا خداوند متعال گروهی از این امت که در شمار ستم‌کاران و سرکشان نیستند و در بین اهل آسمان‏‌ها معروف و مشهور هستند، پیمان گرفته است که این اعضای قلم شده را جمع کرده و دفن نموده و این ابدان و اجسام خون‌آلود را به خاک سپرده و در این سرزمین برای [[قبر]] پدرت نشانه‌‏ای نصب کرده که اثرش هیچ‌گاه کهنه و مندرس نشده و گذشت شب و روز آن‌را محو نمی‏کند…»<ref> همان، ص 262.</ref>.