confirmed، مدیران
۳۷٬۲۰۱
ویرایش
میرزا حبیب الله رشتی: تفاوت میان نسخه‌ها
←خودداری از پذیرفتن مرجعیت
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
پس از آن به درس شیخ اعظم [[شیخ مرتضی انصاری]] دل بست و تا پایان زندگی پر افتخار شیخ اعظم از شاگردان ممتاز درس وی بود. شیخ حبیب الله فرموده بود: «با آن‌که هفت سال پیش از فوت شیخ از درس او مستغنی بودم ولی از هنگام ورود در جلسه شیخ تا موقع تشییع جنازه‌اش بحثی از ابحاث او از من فوت نشد<ref> زندگانی و شخصیت شیخ انصاری، ص 262 و 95.</ref>.» | پس از آن به درس شیخ اعظم [[شیخ مرتضی انصاری]] دل بست و تا پایان زندگی پر افتخار شیخ اعظم از شاگردان ممتاز درس وی بود. شیخ حبیب الله فرموده بود: «با آن‌که هفت سال پیش از فوت شیخ از درس او مستغنی بودم ولی از هنگام ورود در جلسه شیخ تا موقع تشییع جنازه‌اش بحثی از ابحاث او از من فوت نشد<ref> زندگانی و شخصیت شیخ انصاری، ص 262 و 95.</ref>.» | ||
=خودداری از پذیرفتن مرجعیت= | == خودداری از پذیرفتن مرجعیت == | ||
وی با | وی با اینکه سرآمد شاگردان شیخ انصاری بود، بعد از درگذشت شیخ، وجوهات شرعی را نمی پذیرفت و هیچ گاه به دنبال [[مرجعیت]] نبود<ref> امین، اعیان الشیعه، ج۴، ص۵۵۹؛ حسینی، مردان علم در میدان عمل، ص۱۹۳؛ مدرسی، تاریخ روابط ایران و عراق، ص۲۰۸.</ref> و در مقابل اصرار شاگردان برای قبول مرجعیت، آنان را به [[میرزای شیرازی]] ارجاع می‌داد<ref> مجله نور علم، جامعه مدرسین حوزۀ علمیه قم، ش ۴۲. نقل از پندهایی از رفتار علمای اسلام، ص۶۵.</ref>. | ||
علت این امر را می‌توان به سجایای اخلاقی وی نسبت داد. ایشان توجه عمیق و کارشناسانه به حفظ کیان مرجعیت داشت و حمایت همه‌جانبه خود از میرزای شیرازی را در ارجاع مردم و مقلدان به ایشان نشان داد. مرحوم میرزا حبیب‌الله حتی وجوهات را قبول نمی‌کرد و همه را به [[سامرا]] و به میرزای شیرازی ارجاع می‌داد. از همه این‌ها مهمتر مأیوس کردن [[حکومت قاجار]] برای ایجاد شکاف بین علمای [[ایران]] است. حاکمان وقت قاجار هر چه تلاش کردند که میرزای رشتی را در مقابل میرزای شیرازی قرار بدهند، موفق نشدند. | علت این امر را می‌توان به سجایای اخلاقی وی نسبت داد. ایشان توجه عمیق و کارشناسانه به حفظ کیان مرجعیت داشت و حمایت همه‌جانبه خود از میرزای شیرازی را در ارجاع مردم و مقلدان به ایشان نشان داد. مرحوم میرزا حبیب‌الله حتی وجوهات را قبول نمی‌کرد و همه را به [[سامرا]] و به میرزای شیرازی ارجاع می‌داد. از همه این‌ها مهمتر مأیوس کردن [[حکومت قاجار]] برای ایجاد شکاف بین علمای [[ایران]] است. حاکمان وقت قاجار هر چه تلاش کردند که میرزای رشتی را در مقابل میرزای شیرازی قرار بدهند، موفق نشدند. | ||