الغدیر (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

== مروری بر مجلدات کتاب ==

نویسنده در این جلد، پس از نقل حدیث غدیر، 110 تن از بزرگان [[صحابه پیامبر]] را نام می‌برد که آن حدیث را نقل کرده‌اند و نام تک‌تک آنها را با تکیه بر منابع اهل‌سنت یاد می‌کند. پس از صحابه، نام 84 تن از تابعانی که این حدیث را روایت کرده‌اند یاد می‌شود و آرای نویسندگان رجالی اهل‌سنت درباره آنها بیان می‌شود.

مطالب پسین کتاب درباره مفاد و معنای این حدیث است که نویسنده برای این امر شبهات برخی از دانشمندان اهل‌سنت را نقل و بررسی می‌کند و با توجه به قرینه‌های گوناگون، دلالت این حدیث را روشن می‌کند.

جلد دوم مجموعه الغدیر به شعرهای مربوط به غدیر می‌پردازد. نویسنده نخست جایگاه شعر و شاعری در قرآن و سنت را بررسی می‌کند. سپس به بررسی شاعران غدیر در قرن اول هجری می‌پردازد که بدین منظور از اشعار امیرالمؤمنین(علیه‌السلام)، [[حسان بن ثابت]]، قیس بن سعد بن عباده، [[عمرو بن عاص]] و محمد بن عبدالله حمیری با اسناد متقن تاریخی یاد می‌کند که در تأیید مفاد و معنای غدیر برای اثبات جانشینی امام علی(علیه‌السلام) قابل استفاده‌اند.

پس از این افراد، شاعرانی از قرن دوم هجری یاد می‌شوند که درباره غدیر شعر سروده اند: کمیت، سید حمیری، عبدی کوفی؛ و پس از اینها شاعران قرن سوم: ابوتمام طائی، و [[دعبل خزاعی]] یاد می‌شوند.

جلد سوم الغدیر با ادامه شاعران غدیریه‌سرای قرن سوم هجری قمری آغاز می‌شود. سپس به مناسبت به بررسی و نقد برخی از آثار مستشرقین درباره اسلام می‌پردازد و سپس با ذکر ابن رومی و افوه حمانی به ادامه شاعران قرن3 می‌پردازد. در ادامه بحثی راجع به [[زید شهید]] و دیدگاه شیعه درباره وی، با توجه به شبهات برخی علمای اهل‌سنت مطرح شده است.

ادامه مباحث این جلد، شاعران غدیریه‌سرای قرن 4 ق است: ابن طباطبا اصفهانی، ابن علویه اصفهانی، مفجّع، ابوالقاسم صنوبری، قاضی تنوخی، ابوالقاسم زاهی، ابوفراس حمدانی.

مطالب جلد 4، ادامه ‌غدیریه‌سرایان قرن 4، و پس از آن، شاعران قرن 5 و 6 است. در میان اینان، کسانی چون ابوالفتح کشاجم، صاحب بن عباد، [[شریف رضی]]، [[شریف مرتضی]]، [[ابوالعلاء معری]] و [[خطیب خوارزمی]] دیده می‌شوند.

جلد پنجم، ادامه غدیریه‌سرایان قرن 6 و 7 ق است. مطالب دیگری که در این جلد مطرح شده‌اند از این قرار است:

نویسنده در همه این مباحث با تکیه بر منابع اهل‌سنت، تهمت‌هایی را که برخی از علمای [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] بر [[مذهب شیعه|شیعه]] وارد کرده‌اند پاسخ داده است.

این جلد حاوی غدیریه‌سرایان قرن 8ق است که از جمله آنها امام شیبانی شافعی، شمس‌الدین مالکی و علاءالدین حلی است. دیگر موضوع مطرح شده در این جلد، دانش [[عمر بن خطاب]] و اشتباهای وی در قضاوت است که این بحث طبق منابع اهل‌سنت به تفصیل مطرح شده است که در خلال همین مطالب نهی عمر از متعتین (متعه [[حج]] و متعه زنان) نیز مورد بحث قرار گرفته است.

جلد هفتم با غدیریه سرایان قرن 9 آغاز می‌شود و سپس به مبالغه‌هایی می‌پردازد که درباره فضائل [[ابوبکر]] شده است که در خلال این مباحث به دانش و آگاهی دینی وی و نیز مباحث پیرامون فدک پرداخته می‌شود.

بحث پایانی این جلد، [[ایمان]] [[ابوطالب]] است که نویسنده برای این ادعای خویش مستنداتی گوناگون شامل اشعار، سایر گفته‌ها، کارهای ابوطالب و احادیثی از [[معصوم|معصومین]] را یاد می‌کند.

آغاز این جلد، با ادامه بحث از ایمان ابوطالب است که برخی از شبهاتی را که با استناد به برخی [[آیات قرآن]] مطرح شده است بررسی و پاسخ داده می‌شود و بحث با [[حدیث ضحضاح]] ادامه می‌یابد.

ادامه مطالب این جلد، بحث از مبالغه‌هایی است که در مورد فضائل ابوبکر صورت گرفته است و پس از آن به مبالغه‌های صورت گرفته درباره عمر پرداخته می‌شود. بحث بعدی کتاب بررسی مبالغه‌های راجع به [[عثمان]] است که در خلال این مباحث، دانش وی، بذل و بخشش‌های وی از [[بیت‌المال]] و سرانجام [[تبعید]] [[ابوذر]] به ربذه در زمان عثمان بررسی می‌شود.

مباحث این جلد، ادامه بررسی فضائل عثمان و برخوردهای ناگوار وی با [[ابن مسعود]]، [[عمار]]، تبعید نیکان کوفه به شام است. سخنان و آراء برخی از صحابه پیامبر(صلی الله علیه) درباره عثمان و داستان کشته شدن وی از دیگر مباحث این کتاب است.

ادامه مبالغه‌های صورت گرفته درباره فضائل خلفای سه‌گانه، مطالب آغازین جلد 10 الغدیر است. ادامه بحث، راجع به ابن عمر و کارهای ناروای اوست که به همین مناسبت، بحث بیعت با [[یزید]] طرح می‌شود.

فضائل غلوشده درباره معاویه و ذکر خطاها، بدعت‌ها، جنایت‌ها و دیگر کارهای ناگوار وی از جمله جنگ با امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) و [[حکمیت|ماجرای حکمیت]]، از دیگر مطالب این جلد است.

این جلد با بررسی رفتار معاویه با [[حسن بن علی|امام حسن مجتبی (علیه‌السلام)]] آغاز می‌شود و با برخوردهای معاویه با [[شیعیان]] [[علی بن ابی طالب|امیرالمؤمنین(علیه‌السلام)]] و جنایاتی که وی نسبت به [[حجر بن عدی]] و یارانش رواداشت ادامه می‌یابد. پس از این، فضائل دروغین معاویه مورد بررسی و نقد قرار نمی‌گیرد و به همین مناسبت غلوّها و داستان‌های خرافی ساخته شده در فضائل برخی اشخاص یاد می‌شود.