confirmed
۲٬۲۰۰
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱: | خط ۱: | ||
''' فضایل علی بن ابیطالب و اهل البیت(علیهمالسلام) در اشعار شافعی'''<br> | ''' فضایل علی بن ابیطالب و اهل البیت(علیهمالسلام) در اشعار شافعی'''<br> | ||
امام علی بن ابیطالب(علیهماالسلام) فضایل بسیاری دارد و هم در ایات مبارکه قرآن و هم در کلام نبی اکرم اسلام از فضایل و مناقب آن حضرت نقل شده است. ابن ابی الحدید عالِم سنی معتزلی در مقدمه شرح نهج البلاغه میگوید: امام علی بن ابیطالب(علیهماالسلام) فضایل بسیاری دارد و هم در ایات مبارکه قرآن و هم در کلام نبی اکرم اسلام از فضایل و مناقب آن حضرت نقل شده است. ابن ابی الحدید عالِم سنی معتزلی در مقدمه شرح نهج البلاغه میگوید: چه بگویم درباره مرد بزرگى که دشمنانش اعتراف به فضیلت او داشته اند و هرگز نتوانسته اند مناقب و فضایل او را کتمان کنند و از طرفى مى دانیم بنى امیّه بر تمام جهان اسلام تسلّط یافتند و با تمام قدرت و با هر حیلهاى سعى در خاموش کردن نور او و تشویق بر جعل اخبار در معایب او داشتند و او را بر فراز تمام منابر سبّ و دشنام دادند و ستایش کنندگان او را تهدید به مرگ کرده بلکه زندانى کرده و کشتند و حتّى اجازه ندادند یک حدیث در فضیلت او نقل شود و نامى از او برده شود، یا کسى را به نام او بنامند؛ ولى با این حال جز بر بلندى مقام او افزوده نشد... و هرچه بیشتر کتمان مى کردند عطر فضایل او بیشتر منتشر مى شد و همچون آفتاب بود که هرگز نور آن با کف دست پوشانده نمى شود و همانند روشنایى روز که اگر یک چشم از آن محجوب بماند چشمهاى فراوانى آن را مى بینند<ref>شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدید، ج 1، ص 17.</ref>.<br>همین معنا به صورت فشرده تر و گویاتر در بعضى از کتب، از | امام علی بن ابیطالب(علیهماالسلام) فضایل بسیاری دارد و هم در ایات مبارکه قرآن و هم در کلام نبی اکرم اسلام از فضایل و مناقب آن حضرت نقل شده است. ابن ابی الحدید عالِم سنی معتزلی در مقدمه شرح نهج البلاغه میگوید: امام علی بن ابیطالب(علیهماالسلام) فضایل بسیاری دارد و هم در ایات مبارکه قرآن و هم در کلام نبی اکرم اسلام از فضایل و مناقب آن حضرت نقل شده است. [[ابن ابی الحدید]] عالِم سنی معتزلی در مقدمه شرح نهج البلاغه میگوید: چه بگویم درباره مرد بزرگى که دشمنانش اعتراف به فضیلت او داشته اند و هرگز نتوانسته اند مناقب و فضایل او را کتمان کنند و از طرفى مى دانیم بنى امیّه بر تمام جهان اسلام تسلّط یافتند و با تمام قدرت و با هر حیلهاى سعى در خاموش کردن نور او و تشویق بر جعل اخبار در معایب او داشتند و او را بر فراز تمام منابر سبّ و دشنام دادند و ستایش کنندگان او را تهدید به مرگ کرده بلکه زندانى کرده و کشتند و حتّى اجازه ندادند یک حدیث در فضیلت او نقل شود و نامى از او برده شود، یا کسى را به نام او بنامند؛ ولى با این حال جز بر بلندى مقام او افزوده نشد... و هرچه بیشتر کتمان مى کردند عطر فضایل او بیشتر منتشر مى شد و همچون آفتاب بود که هرگز نور آن با کف دست پوشانده نمى شود و همانند روشنایى روز که اگر یک چشم از آن محجوب بماند چشمهاى فراوانى آن را مى بینند<ref>شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدید، ج 1، ص 17.</ref>.<br>همین معنا به صورت فشرده تر و گویاتر در بعضى از کتب، از شافعى نقل شده است که مى گوید: در شگفتم از مردى که دشمنانش فضایل او را از روى حسد کتمان کردند و دوستانش از ترس، ولى با این حال شرق و غرب جهان را پر کرده است<ref>علىّ فى الکتاب و السنة، ج 1، ص 10.</ref>. و نیز شبیه همین مضمون از عامر بن عبدالله بن زبیر نقل شده است<ref>الغدیر، ج 10، ص 271</ref>.<br>با وجود نهی و زجر در مورد بیان مناقب و حتی الزام به هتک و سب ایشان حتی در منابر و خطبهها، نقل های بسیاری از این مناقب و فضایل به دست ما رسیده است که تعدادی از فضایلی را که در اشعار ابن ادریس شافعی بیان شده را تقدیم میکنیم. | ||
== فضایل حضرت علی و اهل بیت(علیهمالسلام) در اشعار شافعی == | == فضایل حضرت علی و اهل بیت(علیهمالسلام) در اشعار شافعی == | ||
محمد بن ادریس شافعی، معروف به امام شافعی یکی از پیشوایان اهل سنت است که در قرن دوم هجری میزیسته است. او در شعر هم آوازه ای داشته است و اشعاری در درباره فضایل حضرت امیر و اهل بیت (علیهمالسلام) دارد که معروف هستند: | محمد بن ادریس شافعی، معروف به امام شافعی یکی از پیشوایان اهل سنت است که در قرن دوم هجری میزیسته است. او در شعر هم آوازه ای داشته است و اشعاری در درباره فضایل حضرت امیر و اهل بیت (علیهمالسلام) دارد که معروف هستند: | ||
== حضرت علی دارای | == حضرت علی(علیهالسلام) دارای فضایل اختصاصی == | ||
{{شعر}}{{ب|شَهِدتُ بأنّ الله لا رَبَّ غَیرَهُ| وأشهَدُ أنّ البَعثَ حَقٌ وَأخلَــــصُ }}{{شعر}}{{ب|وَأنَّ أبابـکرٍ خلیــفةُ رَبّــه|وَکانَ أبوحفصٍ علی الخَیرِ یَحرِصُ }}{{پایان شعر}}{{شعر}}{{ب|وأُشهِدُ رَبّی أنَّ عثمانَ فاضلٌ |وأَنَّ علیّاً فَضـــلُهُ مُتَخَصِّـــــصُ}}{{پایان شعر}} | {{شعر}}{{ب|شَهِدتُ بأنّ الله لا رَبَّ غَیرَهُ| وأشهَدُ أنّ البَعثَ حَقٌ وَأخلَــــصُ }}{{شعر}}{{ب|وَأنَّ أبابـکرٍ خلیــفةُ رَبّــه|وَکانَ أبوحفصٍ علی الخَیرِ یَحرِصُ }}{{پایان شعر}}{{شعر}}{{ب|وأُشهِدُ رَبّی أنَّ عثمانَ فاضلٌ |وأَنَّ علیّاً فَضـــلُهُ مُتَخَصِّـــــصُ}}{{پایان شعر}} | ||
* گواهی میدهم به این که خدایی جز خدا نیست و شهادت میدهم که بعث حق است. | * گواهی میدهم به این که خدایی جز خدا نیست و شهادت میدهم که بعث حق است. | ||
خط ۶۵: | خط ۶۵: | ||
{{شعر}}{{ب|لَئِن کانَ ذَنبِی حُبُّ آلِ محمَّدٍ | فذلِکَ ذَنبٌ لَستُ عَنهُ أتوبُ }}{{شعر}}{{ب|هُمُ شُفَعائی یومَ حَشری و مَوقِفی|إذا کثرتنی یوم ذاک ذنوب }}{{پایان شعر}} | {{شعر}}{{ب|لَئِن کانَ ذَنبِی حُبُّ آلِ محمَّدٍ | فذلِکَ ذَنبٌ لَستُ عَنهُ أتوبُ }}{{شعر}}{{ب|هُمُ شُفَعائی یومَ حَشری و مَوقِفی|إذا کثرتنی یوم ذاک ذنوب }}{{پایان شعر}} | ||
* اگر گناه من محبت آل محمد است، از آن گناه توبه | * اگر گناه من محبت آل محمد است، از آن گناه توبه نمیکنم، | ||
* ایشان روز حشر و به هنگام توقف در صحرای محشر شفیعان | * ایشان روز حشر و به هنگام توقف در صحرای محشر شفیعان من هستند، اگر آن روز گناهانم فراوان باشد<ref>شعر امام شافعی، ص۱۴۳و۱۴۴. دیوان الإمام الشافعی، دکتور امیل بدیع یعقوب، ص۴۸. دیوان الإمام الشافعی، عبدالرحمن المصطاوی، ص۲۴و۲۵. دیوان الإمام الشافعی، ایمان البقاعی، ص۲۷و۲۸.</ref>.<br> | ||
و همچنین: | و همچنین: | ||
خط ۷۳: | خط ۷۳: | ||
* در حالی که در قیامت در صور دمیده میشود | * در حالی که در قیامت در صور دمیده میشود | ||
* حتما فاطمه در قیامت باز میگردد | * حتما فاطمه در قیامت باز میگردد | ||
* در | * در حالیکه پیراهن خونآلود حسین(علیهالسلام) با اوست<ref>حموی جوینی، ابراهیم بن محمد، فرائد السمطین، جلد: ۲، صفحه: ۲۶۶، مؤسسة المحمودي، بیروت - لبنان، 1398 ه.ق.</ref>. | ||
== حب اهل بیت(علیهمالسلام) همسنگ عدل و توحید == | == حب اهل بیت(علیهمالسلام) همسنگ عدل و توحید == | ||
خط ۸۵: | خط ۸۵: | ||
* هرگاه در مجلسی على را ياد مى كنيم | * هرگاه در مجلسی على را ياد مى كنيم | ||
* و نيز دو فرزندش و فاطمه پاكْ سرشت را | * و نيز دو فرزندش و فاطمه پاكْ سرشت را | ||
* گفته | * گفته مىشود: اى مردم! اين بحث را رها كنيد | ||
* كه اين ، سخنِ رافضيان است | * كه اين ، سخنِ رافضيان است | ||
* به درگاه الهى برائت | * به درگاه الهى برائت مىجويم از مردمى كه | ||
* دوستى فرزندان فاطمه را رَفض مى دانند<ref>ديوان الشافعي : ص ۸۳ و راجع الصراط المستقيم : ج ۳ ص ۷۷ و الغدير : ج ۴ ص ۳۲۴ .</ref> . | * دوستى فرزندان فاطمه را رَفض مى دانند<ref>ديوان الشافعي : ص ۸۳ و راجع الصراط المستقيم : ج ۳ ص ۷۷ و الغدير : ج ۴ ص ۳۲۴ .</ref> . | ||