مسجد سهله: تفاوت میان نسخه‌ها

# در روایت مفصلی از [[امام جعفر صادق|امام صادق (علیه السلام)]] نقل شده است: در این مسجد، منزل حضرت ابراهیم (علیه السلام) که از آن به جنگ عمالقه می‌رفت و خانه [[حضرت ادریس|حضرت ادریس (علیه السلام)]] که در آن به خیاطی اشتغال داشت، قرار دارد. همچنین در آن، سنگ سبزرنگی است که صورت و شمایل همه پیامبران، بر آن نقش بسته است. زیر این سنگ، گِلی است که خداوند، پیامبران را از آن آفرید. دمیدن صور، در همین‌جا واقع می‌شود و از اینجا، به محشر راه دارد و هفتاد هزار نفر از اینجا، بدون حساب و کتاب، به بهشت وارد می‌شوند<ref>ابن قولویه قمی، جعفر بن محمد، ترجمه کامل الزیارات، ص۸۰-۸۱، ترجمه ذهنی تهرانی</ref>.

# در روایت مشابه دیگری، به نقل از امام صادق (علیه السلام)، آمده است: این مسجد، خانه ادریس پیامبر (علیه السلام) است که در آن خیاطی می‌کرد و از اینجا، [[حضرت ابراهیم|ابراهیم (علیه السلام)]] به جنگ با عمالقه و [[حضرت داود|داوود (علیه السلام)]]، به جنگ با [[جالوت]] رفت و در آن، سنگ سبزرنگی است که صورت و شمایل همه پیامبران، بر آن نقش بسته است<ref>شیخ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۳، ص۴۹۴</ref>.

# در روایت دیگری از امام صادق (علیه السلام)، چنین نقل شده است: در کوفه، مسجدی است به نام مسجد سهله که اگر عموی من زید، در آنجا نماز می‌خواند و به خدا پناه می‌برد، خداوند او را به مدت بیست سال، پناه می‌داد. و در آنجا، پایگاه سواره [[خضر نبی|خضر(علیه السلام)]] و خانه ادریس قرار دارد.  

# شیخ صدوق نیز روایتی را که محتوای آن نزدیک به این روایت و روایت قبلی است، نقل کرده است<ref>شیخ صدوق، محمد بن علی، من لا یحضره الفقیه، ج۱، ص۲۳۲. </ref>.

# در روایت دیگری از امام صادق (علیه السلام) آمده است: «خداوند هیچ پیامبری را مبعوث نفرموده؛ مگر آنکه در مسجد سهله، نماز گزارده است<ref>ابن قولویه قمی، جعفر بن محمد، ترجمه کامل الزیارات، ص۸۲، ترجمه ذهنی تهرانی</ref>».

# در روایت دیگری، از همان امام نقل شده است: «هیچ انسان محزونی نیست که در این مسجد، دو رکعت نماز بین نماز مغرب و عشا بخواند و خدا را [[دعا]] کند؛ مگر آنکه خداوند‌ اندوه او را برطرف می‌کند<ref>شیخ طوسی، محمد بن حسن، تهذیب الاحکام، ج۶، ص۳۸</ref>».

# براساس روایتی از [[امام زین‌العابدین |امام زین‌العابدین (علیه السلام)]]، هرکس در مسجد سهله، دو رکعت نماز بگزارد، خداوند عمر او را سال‌ها طولانی می‌کند<ref>مشهدی، محمد بن جعفر، المزار الکبیر، ص۱۳۴</ref>.

# در روایت دیگری، امام صادق (علیه السلام) فرموده است: «مسجد سهله، منزل صاحب ما (حضرت صاحب ‌الامر (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف)) است؛ پس از اینکه با اهل خود قیام کند<ref>شیخ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۳، ص۴۹۵</ref>».

# همچنین [[ابوبصیر]] از امام صادق (علیه السلام) روایت کرده است که حضرت فرمود: «گویا فرود آمدن قائم (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) را با خانواده‌اش در مسجد سهله می‌بینم<ref>شیخ طوسی، محمد بن حسن، تهذیب الاحکام، ج۳، ص۲۵۲</ref>».

# امیرمؤمنان، علی (علیه السلام) هنگام ترسیم خط سیر حضرت ولی عصر (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) در آستانۀ ظهور، فرمود:

# گویی او را با چشم خود می‌بینم که از وادی السلام عبور کرده، بر فراز اسبی که سپیدی پاها و پیشانی‌اش همی درخشد، به سوی مسجد سهله در حرکت است و زیر لب زمزمه دارد و خدا را این‌گونه می‌خواند: لا اله الا اللّه حقا حقا...<ref> طبری آملی، محمد بن جریر، دلائل الامامة، ص۴۵۸</ref>.

# امام صادق (علیه‌السلام) خطاب به یار با وفایش ابوبصیر فرمود: «ای ابامحمد! گویی فرود آمدن قائم (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) را با اهل و عیالش در مسجد سهله، با چشم خود می‌بینم.» ابوبصیر عرض کرد: «آیا محل اقامت دائمی آن حضرت، در مسجد سهله خواهد بود؟» حضرت فرمود: «آری». سپس فرمود:

# مسجد سهله، اقامتگاه حضرت ادریس (علیه السلام) بود. مسجد سهله اقامتگاه حضرت ابراهیم (علیه السلام) بود. خداوند سبحانه و تعالی، پیامبری را برنینگیخت، جز این‌که در مسجد سهله نماز گزارده است. مسجد سهله، پایگاه حضرت خضر (علیه السلام) است. کسی که در مسجد سهله اقامت کند، همانند کسی است که در خیمۀ [[حضرت محمد (ص)|رسول اکرم (صلی الله علیه)]] اقامت کند.