۲۱٬۸۹۵
ویرایش
عزاداری: تفاوت میان نسخه‌ها
←سوگواری در عصر معصومین
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
[[امام سجاد (علیه‌السلام)|علی‌بن‌حسین (علیه‌السلام)]]، [[زینب بنت علی|زینب بنت علی (سلام الله‌علیها)]]، [[ام‌البنین]] و [[رباب]] اولین کسانی بوده‌اند که به سوگواری برای [[حسین بن علی (علیه‌السلام)|حسین‌بن‌علی (علیه السلام)]] پرداخته و دیگران را نیز به عزاداری فراخوانده‌اند. [[کمیت اسدی]] و [[دعبل خزاعی]]، از شاعران دوران [[محمد بن علی بن حسین (باقر العلوم)|محمدبن‌علی (علیه السلام)]]، [[جعفر بن محمد (علیه‌السلام)|جعفربن‌محمد (علیه‌السلام)]] و [[علی بن موسی بن جعفر (علی بن موسی الرضا)|علی‌بن‌موسی (علیه‌السلام)]] اشعاری در رثای حضرت حسین سروده‌اند. زینب بنت علی هنگام گذر از کنار تن برادرش با خواندن اشعاری، حتی دشمنان را متأثر کرد<ref>بلاذری، انساب‌الاشراف، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ج۳، ص۲۰۶.</ref>. با ورود اسیران کربلا به شام، زنان بنی‌امیه بر آنان گریستند، و به گفته‌ای سه روز یا هفت روزعزا به پا کردند. گفته می‌شود اولین کسی که در رثای شهدای کربلا و امام حسین‌بن‌علی (علیه‌السلام) مرثیه سرود عقبة بن عمرو سهمی بوده است<ref>ابن جوزی٬ تذکرة الخواص٬ شریف رضی٬ ج۱ ٬ ص ۲۴۱.</ref>. عبیدالله بن حر جعفی را نیز نخستین زیارت کننده قبر امام دانسته‌اند<ref>شهرستانی، تاریخ النیاحه، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص ۱۰۰.</ref>. او پس از شهادت امام حسین‌بن‌علی (علیه‌السلام) از منزل خود در قصر بنی مقاتل به کربلا رفت و گریست و قصیده بلندی در رثای امام حسین‌بن‌علی (علیه‌السلام) سرود. | [[امام سجاد (علیه‌السلام)|علی‌بن‌حسین (علیه‌السلام)]]، [[زینب بنت علی|زینب بنت علی (سلام الله‌علیها)]]، [[ام‌البنین]] و [[رباب]] اولین کسانی بوده‌اند که به سوگواری برای [[حسین بن علی (علیه‌السلام)|حسین‌بن‌علی (علیه السلام)]] پرداخته و دیگران را نیز به عزاداری فراخوانده‌اند. [[کمیت اسدی]] و [[دعبل خزاعی]]، از شاعران دوران [[محمد بن علی بن حسین (باقر العلوم)|محمدبن‌علی (علیه السلام)]]، [[جعفر بن محمد (علیه‌السلام)|جعفربن‌محمد (علیه‌السلام)]] و [[علی بن موسی بن جعفر (علی بن موسی الرضا)|علی‌بن‌موسی (علیه‌السلام)]] اشعاری در رثای حضرت حسین سروده‌اند. زینب بنت علی هنگام گذر از کنار تن برادرش با خواندن اشعاری، حتی دشمنان را متأثر کرد<ref>بلاذری، انساب‌الاشراف، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ج۳، ص۲۰۶.</ref>. با ورود اسیران کربلا به شام، زنان بنی‌امیه بر آنان گریستند، و به گفته‌ای سه روز یا هفت روزعزا به پا کردند. گفته می‌شود اولین کسی که در رثای شهدای کربلا و امام حسین‌بن‌علی (علیه‌السلام) مرثیه سرود عقبة بن عمرو سهمی بوده است<ref>ابن جوزی٬ تذکرة الخواص٬ شریف رضی٬ ج۱ ٬ ص ۲۴۱.</ref>. عبیدالله بن حر جعفی را نیز نخستین زیارت کننده قبر امام دانسته‌اند<ref>شهرستانی، تاریخ النیاحه، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص ۱۰۰.</ref>. او پس از شهادت امام حسین‌بن‌علی (علیه‌السلام) از منزل خود در قصر بنی مقاتل به کربلا رفت و گریست و قصیده بلندی در رثای امام حسین‌بن‌علی (علیه‌السلام) سرود. | ||
توابین که پس از شهادت امام حسین‌بن‌علی (علیه‌السلام) توبه کرده و بر ضد [[امویان]] به قیام برخاستند ابتدا به کربلا رفتند و در آن جا به عزاداری پرداختند و برای خونخواهی امام هم قسم شدند<ref>خوارزمی، مقتل الحسین‌بن‌علی (علیه‌السلام)، ۱۴۱۸ق، ج۲، ص ۲۱۸.</ref>. | توابین که پس از شهادت امام حسین‌بن‌علی (علیه‌السلام) توبه کرده و بر ضد [[امویان]] به قیام برخاستند ابتدا به کربلا رفتند و در آن جا به عزاداری پرداختند و برای خونخواهی امام هم قسم شدند<ref>خوارزمی، مقتل الحسین‌بن‌علی (علیه‌السلام)، ۱۴۱۸ق، ج۲، ص ۲۱۸.</ref>. | ||
بشر بن جذلم، به دستور | بشر بن جذلم، به دستور حضرت سجاد (علیه‌السلام) ورود اهل بیت به مدینه را با سرایش اشعاری به مردم اعلام کرد و آنان را گریاند<ref>حکیم، موسوعة الامام... ، دار المورخ العربی، ج۵، ص۲۱۵۷.</ref>. همچنین زنانی از [[اهل‌بیت (علیهم‌السلام)]]، به سوگواری پرداختند و مردم مدینه را به سوگ نشاندند؛ زنانی از جمله: زینب دختر عقیل، ام البنین و رباب<ref>ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، بیروت، ج۴، ص۸۸.</ref>. | ||
=== تشویق و ترغیب به سوگواری === | === تشویق و ترغیب به سوگواری === | ||
امامان خود هنرمندان و شعرا را به مرثیه‌گویی تشویق می‌کردند. چنان‌که [[جعفر بن محمد (علیه‌السلام)|جعفربن‌محمد (علیه‌السلام)]] سرایش شعر برای شهدای کربلا و گریاندن مردم را عامل واجب گشتن بهشت برای شاعر برشمرده است. نیز آن حضرت در روز عاشوراء در منزل خود مراسم عزا برپا می‌کرد و بستگان و اصحاب خود را بدان دعوت می‌نمود<ref>ابن قولویه، کامل الزیارات، قم، باب ۳۲ و ۳۳.</ref>. | امامان خود هنرمندان و شعرا را به مرثیه‌گویی تشویق می‌کردند. چنان‌که [[جعفر بن محمد (علیه‌السلام)|جعفربن‌محمد (علیه‌السلام)]] سرایش شعر برای شهدای کربلا و گریاندن مردم را عامل واجب گشتن بهشت برای شاعر برشمرده است. نیز آن حضرت در روز عاشوراء در منزل خود مراسم عزا برپا می‌کرد و بستگان و اصحاب خود را بدان دعوت می‌نمود<ref>ابن قولویه، کامل الزیارات، قم، باب ۳۲ و ۳۳.</ref>. | ||
کمیت اسدی از شاعران زمان [[امام باقر(ع)|محمدبن‌علی (علیه السلام)]][[امام باقر(ع)|،]] و [[جعفر بن محمد (علیه‌السلام)|جعفربن‌محمد (علیه‌السلام)]] و دعبل خزاعی از شاعران شیعی دوران | کمیت اسدی از شاعران زمان [[امام باقر(ع)|محمدبن‌علی (علیه السلام)]][[امام باقر(ع)|،]] و [[جعفر بن محمد (علیه‌السلام)|جعفربن‌محمد (علیه‌السلام)]] و دعبل خزاعی از شاعران شیعی دوران حضرت رضا (علیه‌السلام) برای امام حسین‌بن‌علی (علیه‌السلام) مرثیه خوانده‌اند. در آن دوره، به کسانی که مصائب امام حسین‌بن‌علی (علیه‌السلام) را با شعر حکایت می‌کردند، مُنشِد گفته می‌شد<ref>مظاهری، رسانه شیعه، ۱۳۸۹ش، ص۳۳، به نقل از پوراحمدی، عزاداری امام حسین‌بن‌علی (علیه‌السلام) در محضر امامان شیعه، فصلنامه شیعه‌شناسی، شماره۸، ص۱۱۸.</ref>. | ||
=== رشد و گسترش عزاداری === | === رشد و گسترش عزاداری === | ||