عزاداری: تفاوت میان نسخه‌ها

گزارش‌هایی حاکی از سوگواری [[اهل‌سنت]] به‌ویژه علمای آنان در ایام محرم است. [[حسن بصری]] با شنیدن خبر [[شهادت]] حسین‌بن‌علی (علیه‌السلام) به شدت گریست و گفت: امت ذلیل، امتی است که پسر دختر پیامبرش را می‌کشد. ''امام شافعی'' برای حضرت سیدالشهدا مرثیه‌های متعددی سروده است. خالد بن معدان (م ۱۰۲ ق)، یکی از [[تابعین]] در رثای شهدای کربلا شعر گفته است<ref>امین٬ أعیان الشیعة، ۱۴۳۰ق٬ ج۱، ص۶۲۳.</ref>. ''یحیی بن سلامه'' حفصکی قصیده‌ای در رثای امام حسین‌بن‌علی (علیه‌السلام) سروده است<ref>جعفریان، تاملی در نهضت عاشورا، ۱۳۸۱ش، ج۲، صص۲۸۲.</ref>. برخی از علمای اهل‌سنت چون ''امام نجم الدین بلمعانی'' حنفی دستار از سر باز می‌کرد و خاک بر سر می‌فشاند و نوحه می‌خواند. هم‌چنان که خواجه علی غزنوی آشکارا معاویه و سفیانیان را لعن می‌کرد. رازی نقل کرده است برپا داشتن عزاداری رسم معمول بزرگان و اصحاب ابوحنیفه و امام شافعی بوده است<ref>رازی قزوینی٬ نقض٬ ۱۳۵۸ش٬ ص۳۷۰.</ref>.