عزاداری: تفاوت میان نسخه‌ها

در اواخر دوران پهلوی، مجالس روضۀ خانگی و زنانه، رشد داشت؛ تا آنجا که گسترۀ شهرت و فعالیت برخی خطیبان زن به بیرون از مجالس خانگی هم کشیده و مجالس زنانه بزرگ تشکیل می‌شد پس از به چالش کشیده شدن ارتباط شاه با علما و روشن شدن جرقه‌های نخست مبارزه علیه رژیم پهلوی، روحانیون از مراسم عزاداری برای مخالفت با شاه استفاده کردند. وقایع محرم ۱۳۴۲ ش، باعث شد در محرم ۱۳۴۳ ش، برگزاری هر نوع عزاداری منوط به گرفتن مجوز شود.

با پیروزی [[انقلاب اسلامی]]، هیئت‌های مذهبی و مجالس عزاداری، تغییرات صوری و محتوایی بسیاری به خود دیدند. با به وجود آمدن جریان‌های مربوط به مداحی عامه‌پسند و رواج برخی آئین‌ها مثل قمه‌زنی و قفل‌زنی در هیئت‌های سنتی، اصلاحات در هیئت‌های مذهبی آغاز شد. روندی که [[مرتضی مطهری]] و [[علی شریعتی]] آن را با خرافه‌زدایی و پیراستن از نگرش‌های خاص به واقعۀ عاشورا آغاز کرده بودند، به شکل اِعمال اصلاح در آئین‌های عزاداری اجرا شد. بعدها [[آیت‌الله خامنه‌ای]]، ‌ [[رهبر جمهوری اسلامی ایران]] حکم به حرمت قمه‌زنی داد و سپس [[مراجع تقلید]]، فتواهای مشابهی صادر کردند. از اواخر دهۀ هفتاد، ‌در کنار مجالس سنتی عزاداری، رفته‌رفته سبک متفاوتی از عزاداری به‌ویژه بین جوانان مرسوم شد که اشعار و سبک‌های شورانگیزی داشت.