۲۳٬۰۰۳
ویرایش
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
== نزول قرآن و دیدگاه اندیشمندان == | == نزول قرآن و دیدگاه اندیشمندان == | ||
=== دیدگاه اکثریت | === دیدگاه اکثریت === | ||
طبق این دیدگاه که | طبق این دیدگاه که قاطبۀ مسلمانان نیز با آن هماهنگ میباشند قرآن کلام الهی است بدین معنا که الفاظ و معانی آن از نزد خدای متعال بر قلب مقدس پیامبر نازل و ایشان نیز آن را بدون هیچگونه دخل و تصرفی بر مردم تلاوت و قرائت نموده است. | ||
=== دیدگاه اقلیت === | === دیدگاه اقلیت === | ||
صاحبان این دیدگاه که برخی از روشنفکران مذهبی میباشند معتقدند قرآن نوعی الهام و مکاشفه درونی پیامبر بوده و ارتباط مستقیم با خدا و عالم غیب ندارد. قائلین به این اندیشه هم دو گروه میباشند: '''الف.''' برخی معتقدند معانی و محتوای قرآن از ناحیه خداوند بر قلب پیامبر | صاحبان این دیدگاه که برخی از روشنفکران مذهبی میباشند معتقدند قرآن نوعی الهام و مکاشفه درونی پیامبر بوده و ارتباط مستقیم با خدا و عالم غیب ندارد. قائلین به این اندیشه هم دو گروه میباشند: '''الف.''' برخی معتقدند معانی و محتوای قرآن از ناحیه خداوند بر قلب پیامبر نازل شده اما آن حضرت معانی دریافت شده را با الفاظ و ادبیات خاص عصر نزول برای مردم بیان نموده است. '''ب.''' عدهای دیگر معتقدند الفاظ و معانی قرآن تراوش فکر و قلب پیامبر بوده و ارتباطی با مبدا غیب ندارد. برای تبیین و بررسی هرچه بیشتر دیدگاههای مذکور لازم است مشخصات وحی قرآنی را از نگاه قرآن بیان نموده و آنگاه بنگریم کدامین تحلیل منطبق با آن میباشد: | ||
== مشخصات وحی قرآنی از زبان قرآن == | == مشخصات وحی قرآنی از زبان قرآن == | ||
=== الف- مستقل بودن قرآن از شخصیت پیامبر === | === الف- مستقل بودن قرآن از شخصیت پیامبر === | ||
مضامین بسیاری از آیات | مضامین بسیاری از آیات بهگونهای است که استقلال کامل قرآن را از حالات روحی و معنوی پیامبر اثبات میکند. برخی از این آیات به شرح ذیل میباشد: | ||
1- آیاتی که در صدد تصحیح رفتار آن حضرت را در برخی از امور میباشد که از جمله آنها آیاتی است که در سوره طه، کهف، تحریم و احزاب نازل شده است: | 1- آیاتی که در صدد تصحیح رفتار آن حضرت را در برخی از امور میباشد که از جمله آنها آیاتی است که در سوره طه، کهف، تحریم و احزاب نازل شده است: | ||
- و لا تعجل بالقرآن من قبل آن یقضی الیک وحیه و قل رب زدنی علما | - و لا تعجل بالقرآن من قبل آن یقضی الیک وحیه و قل رب زدنی علما |