ماتریدیه: تفاوت میان نسخه‌ها

قـرن‌ دوم و سوم هجری قمری بستر مجادلات مذاهب خصوصا مذاهب کلامی خصوصا معتزله و اهل حدیث بود. این مسئله موجب شد تا فضای فکری جامعه اسلامی آن روز  تیره و تار شود. یک سوی این منازعات که البته حاکمان آن زمان در ایجاد آن، نقش داشتند، معتزلیان بودند که مشی عقل گرایی شان آن ها را از دیگران جدا می کرد و در طرف دیگر اهل حدیث بودند که بر ظواهر نصوص آیات و روایات و عمل به آن تعصب ویژه ای داشتند.نتیجه این منازعات ه جامعه اسلامی را با دو خطر بزرگ مواجه کرد.1:ادامه این وضع موجب  منازعات و درگیری ها و حتی کشتار میان طرفداران این دو مذهب می شد و نتیجه آن به شکست اتحاد مسلمانان می انجامید. 2: ترویج هر کدام از این دو تفکر افراطی و تفریطی، به شکست بنیان عقیدتی مردم می انجامید، زیرا نتیجه گرایش اهل حدیث و جمود آن ها بر ظواهر نصوص، مسایلی چون تجسییم، تشبیه و نیز جعلیات را وارد عرصه اندیشه دینی می کرد و نتیجه تفکر اعتزالی که پایه آن اعتماد کامل به فهم عقل بود نیز تالی فاسد های خود راداشت. به همین جهت  ضرورت نهضتی اصلاحی در بستر اندیشه اهل سنت و جماعت احساس می شد.بنا بر این، سه نفر از متفکران اهل سنت و جماعت برای رسیدن به این هدف تلاض خود را آغاز کردند تا به نوعی شکاف میان تفکر معتزلی و تعصب نص گرایی اهل حدیث را ترمیم کنند 1. ابو الحسن علی بن اسماعیل اشعری متوفای 324 قمری 2. ابو منصور ماتریدی متوفای 333 قمری 3. ابو جعفر طحاوی در مصر. و اما نقش طحاوی بیشتر تبیین آرای کلامی ابو حنیفه بود، ابو الحسن اشعری و ابو منصور ماتریدی، هر کدام به تنهایی موسس مکتب کلامی جدیدی شدند که امروزه به نام مکتب اشاعره و ماتریدیه شناخته می شوند.

روش کلامی ماتریدی که بر اساس آن نظام فکری خود را استوار کرد، بر دو‌ پایه‌ عقل و نقل می‌باشد. مـاتریدی بـه عقل بسیار بها می‌دهد و در‌ عین‌ حال از نقل هم سود می‌برد. چنان‌که‌ در‌ آغاز‌ این نوشتار اشاره گردید، ماتریدی اندیشه کلامی‌ خود‌ را برای صلح و آشتی میان معتزله و اهل حدیث ارائه کرده اسـت‌ و از ایـن‌رو می‌کوشد همواره راهی‌ میان‌ آن دو‌ مکتب‌ برگزیند.‌ لابه لای کتاب التوحید وی پر‌ از‌ نزاع و مجادله با دو طرف است. او گاه جانب معتزله، گاه‌ جانب‌ اهل حدیث و گاه طریق مخصوص‌ به خود را در‌ پیش‌ می‌گیرد.