سخنرانی رئیس جمهور ایران در بیست و هفتمین کنفرانس بین المللی وحدت اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

«لقد کان لکم فی رسول الله اسوة حسنه لمن کان یرجوالله و الیوم الاخر و ذکرالله کثیراً»

میلاد پیامبر عظیم‌الشأن اسلام و فرزند برومندش امام صادق(ع) و هفته وحدت را به محضر حضار محترم، مهمانان عزیز و گرامی، علمای سراسر دنیای اسلام که در این جمع در محضرشان هستیم، تبریک و تهنیت عرض می‌کنم.

سیره پیامبر، درس، سرمشق و الگوی همه ما مسلمانان است. همانطور که سور قرآنی را ما در یک تقسیم‌بندی، مکی و مدنی تقسیم‌بندی می‌کنیم، سیره پیامبر هم از یک دیدگاه باید بر مکی و مدنی تقسیم کنیم. مکه، زادگاه اسلام است و مدینه پایگاه اسلام است. در مکه، پیامبر به تربیت انسان‌ها در یک طراز نوینی پرداخت تا انسان‌ها را به سطح مسلم و مومن برساند. در مکه، هدف بیشتر ساخت و تربیت انسان‌ها بود. آن دورانی که مسلمان شدن یک مزیت اجتماعی به حساب نمی‌آمد. مسلمان شدن نوعی جهاد بود. پیامبر در مکه به فرد فرد انسان‌ها بیشتر توجه داشت. اما هدف تنها و تنها ساختن افراد در طراز مسلم و مومن نبود. هدف دیگر نیز مد نظر بود و آن ساخت یک جامعه اسلامی و یک دولت اسلامی در مکه با شرایطی که داشت بود.

مرحله دوم رسالت پیامبر و دعوت پیامبر امامت بود. در واقع مکه رسالت بود و در مدینه رسالت و امامت بود. امامت پیامبر عظیم‌الشان اسلام، در مکه در مقام عمل، اجرایی و عملی نبود. اینجا در شرایط مکه بود که با هجرت، پیامبر، یثرب را برگزید. در آن روزگارانی که بحث قراردادهای اجتماعی نه تنها مطرح نبود بلکه قرنها و قرنها طول کشید تا جوامع علمی انسانی به بحث قراردادهای اجتماعی برسد و بپردازد، پیامبری که از جانب خدای بزرگ، مأمور رسالت و امامت بود؛ در عین حال با قراردادهای اجتماعی پیمان‌های عقبه و با مشورت با مردم که وشاورهم فی الامر در مرحله دوم یعنی امامت و ساخت جامعه توحیدی، به ما نشان داد که اسلام در پی یک مردم‌سالاری دینی بود. پیامبر هم در مکه‌اش و هم در مدینه‌اش از کلمه‌التوحید، قدم به قدم جامعه را به توحیدالکلمه رساند. پیامبر، کاری کرد که دو قبیله‌ای که تنازع تاریخی و قومی بین آنها آنچنان بود که کسی فکر نمی‌کرد، روزی کنار هم بنشینند این دو قوم را به قومیت واحد درآورد. پیامبر، بعد از آن مکه و مدینه را هم یکی کرد و کل حجاز را به جامعه توحیدی و اسلامی خود دعوت کرد. دعوت پیامبر با عقل، تدبیر و اخلاق حسنه و سیره محمدی بود. پیامبر سخنگویانش و مشاورانش را از نژاد و قبایل و قومیت‌های مختلف برگزید، از بلال حبشی، سلمان فارسی تا صهیب و دیگران. پیامبر، کاری کرد که عرب و غیر عرب را یکی کرد. پیامبر، کاری کرد که سیاه و سفید را یک رنگ کرد. او توانست وحدتی مستحکم، منسجم و بنیان مرصوص در سایه فرهنگ بلند توحید و اسلام بسازد.