confirmed
۵۴۷
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' نمی ش' به ' نمیش') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
از دیدگاه شیعه امامیه ، بعد از [[توحید]] و [[نبوت|نبوّت]] امامت مهمترین مسأله در دین اسلام است. امّت اسلامی به طور کلّی در این باب به دو فرقۀ بزرگ شیعه و اهل سنّت منقسم شده که هر یک از این دو فرقه با وجود اختلافات درونگروهی، دو تفاوت جوهری با یکدیگر دارند. به باور جمیع فرقههای شیعه، امام باید منصوص باشد، یعنی شخص امام باید از جانب خدا و رسول خدا تعیین شده باشد، چون عصمت در امام شرط است و شخص معصوم را فقط خدا و رسول خدا میشناسد. | |||
شیخ طوسی میفرماید: «امامت بعد از توحید مهمترین مسأله دینی است. چراکه بدون شناخت و فهم جایگاه امام توحید ناقص خواهد بود و جمیع دستاوردهای پیامبر اعظم(ص) در معرض خطر و اضمحلال قرار خواهد گرفت» <ref>طوسی، 1351: 50</ref>. فیّاض لاهیجی نیز در این باب گفته است: «جمهور امامیّه امامت را از اصول دین دانند چون بقای دین و شریعت را به وجود امام موقوف دانند چنانکه ابتدای شریعت موقوف به وجود نبیّ است. پس حاجت دین به امام به سان حاجت دین به نبیّ است»<ref>فیّاض لاهیجی، بیتا: 333</ref>. | شیخ طوسی میفرماید: «امامت بعد از توحید مهمترین مسأله دینی است. چراکه بدون شناخت و فهم جایگاه امام توحید ناقص خواهد بود و جمیع دستاوردهای پیامبر اعظم(ص) در معرض خطر و اضمحلال قرار خواهد گرفت» <ref>طوسی، 1351: 50</ref>. فیّاض لاهیجی نیز در این باب گفته است: «جمهور امامیّه امامت را از اصول دین دانند چون بقای دین و شریعت را به وجود امام موقوف دانند چنانکه ابتدای شریعت موقوف به وجود نبیّ است. پس حاجت دین به امام به سان حاجت دین به نبیّ است»<ref>فیّاض لاهیجی، بیتا: 333</ref>. |