رشاد بیومی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''رشاد محمد علی البیومی''' در سال 1935 میلادی در [[سوهاج]] [[مصر]] به دنیا آمد. او در سال 1951 به دانشکده علوم دانشگاه [[قاهره]]، گروه زمین‌شناسی رفت. از سال 1954 تا 1971 میلادی، در زندان بود. سپس در 5 ژانویه 1972 میلادی به دانشکده بازگشت و در سال دوم ثبت‌نام کرد و در سال 1974 میلادی به‌عنوان استادیار در دانشکده فارغ‌التحصیل شد. وی پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد خود را در سال 1977 میلادی، به پایان رساند و در سال 1980 میلادی با نظارت مشترک دانشگاه [[قاهره]] و دانشگاه [[لندن]] در [[کانادا]] مدرک دکترای خود را گرفت. ایشان پنج سال را در [[امارات]] گذراند و در این مدت سه پایان‌نامه دکترا و یک پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد را راهنمایی کرد و 12 مقاله در زمین‌شناسی امارات منتشر کرد.

'''رشاد محمد علی البیومی''' در روستای الحدیدة الغربیه از توابع صحاق به دنیا آمد. او در سال 1951 میلادی از زادگاهش به [[قاهره]] آمد و در سال 1951 میلادی به بخش زمین‌شناسی دانشکده علوم دانشگاه [[قاهره]] رفت و پیش از آن با [[اخوان‌المسلمین]] آشنایی داشت. در اوایل سال 1954 میلادی سرپرستی دانشجویان دانشکده علوم را بر عهده گرفت و پس از دستگیری در سال 1954 میلادی تحصیل را متوقف کرد و سپس در 5 ژانویه 1972 پس از آزادی در سال 1972 مجدداً به دانشکده رفت و ثبت‌نام کرد. سال دوم، به‌عنوان دستیار تدریس در کالج در سال 1974 فارغ‌التحصیل شد. او عضویت انجمن زمین شناسی [[مصر]] و اولین نماینده سندیکای دانشمندان از سال 1991 میلادی را برعهده داشت و همچنین عضو انجمن زمین‌شناسی [[آمریکا]] بود. ایشان در سال 1354 هجری‌ قمری با خواهر ''حسن عبدالمنعم'' که او را در زندان همراهی می‌کرد ازدواج کرد.

او به دانشگاه [[قاهره]] بازگشت و 16 پایان‌نامه دکترا و 12 پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد را سرپرستی کرد و در سال 1992 میلادی به درجه استادی و سپس در سال 1995 به‌عنوان استاد تمام ارتقا یافت. ایشان درآغاز دوران جنگ 1948 [[فلسطین]] بود که با [[اخوان‌المسلمین|اخوان]] در دانشگاه با همکاری می‌کرد و مسئولیت اخوان در دانشکده علوم را بر عهده داشت. وی در سال 1374 هجری‌ قمری به عضویت اداره ارشاد انتخاب شد تا اینکه در سال 1375 هجری‌ قمری در رابطه با یک پرونده نظامی دستگیر شد و پس از چهار ماه‌ و نیم تبرئه شد و سپس در سال 1381 هجری‌ قمری دستگیر شد و دو ماه و نیم را در زندان به سر برد. ایشان در بسیاری از کنفرانس‌های علمی بین‌المللی شرکت کرد.  

فرمانداری صحاق یکی از استان‌هایی بود که امام‌ [[حسن البناء|حسن البنا]] به آن سفر کردند و برنامه‌های درسی [[اخوان‌المسلمین|اخوان]] را گسترش دادند و کادرهای وکالتی را در آن پرورش دادند.

جنبش [[اخوان‌المسلمین]] ثابت کرده است که دانشمندانی را گرد هم می‌آورد که وزانت آنها از نظر علمی در حد مجامع بین‌المللی است، هر روز شخصیت جدیدی ظهور می‌کند که در یک زمینه علمی خاص سرآمد است و حتی جایگاه علمی بالایی را اشغال می‌کند.

ایشان بسیار شکنجه شد و گفت: «هیچ انسانی طاقت ندارد.» اما با وجود سن کم، عقب‌نشینی نکرد و تسلیم فشارهایی نشد که از او می‌خواستند و حاضر نشد حتی یک کلمه در حمایت از انقلاب و رئیس‌جمهور [[جمال عبدالناصر]] بنویسد. او از کسانی که عاشق آنها بود، یعنی (''کمال الصنانیری''، ''احمد شریت'' و ''مصطفی مشهور'') الگو گرفت، دادگاه او را به ده سال زندان محکوم کرد. ایشان در سال 1965 میلادی آزاد شد و تنها 24 روز در خارج از زندان ماند، سپس دوباره به زندان بازگشت و تا سال 1972 میلادی در آنجا ماند.