علی بن الحسین (علی اکبر): تفاوت میان نسخه‌ها

'''علی بن حسین  (علی اکبر)''' فرزند بزرگ [[حسین بن علی (سید الشهدا)|حسین بن علی (علیه‌السلام)]] شبیه‌ترین مردم به [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|پیامبر (صلی‌الله علیه وآله وسلم)]] در خلقت و اخلاق و گفتار بود. شجاعت، دلاوری، بصیرت دینی و سیاسی او، در سفر [[کربلا]] به ویژه در روز [[عاشورا]] تجلی کرد. در کربلا حدود 25 سال داشت. اولین [[شهید]] [[عاشورا]] از [[بنی‌هاشم]] بود. پایین پدر بزرگوارش دفن شده و به این خاطر ضریح امام شش گوشه است.  

حضرت علی اکبر (علیه‌السلام) فرزند بزرگ [[حسین بن علی (سید الشهدا)|امام حسین (علیه‌السلام)]] در سال 33 هجری قمری در [[مدینه]] دیده به جهان گشود.  

مادر بزرگوار وی لیلا دختر [[ابی مره]] است. لیلا برای امام حسین (علیه‌السلام)پسری آورد، رشید، دلیر، زیبا، شبیه‌ترین کس به [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|رسول خدا (صلی‌الله علیه وآله وسلم)]]، رویش روی رسول، گفتگویش گفتگوی رسول خدا، هر کسی که آرزوی دیدار [[رسول خدا]] را داشت بر چهره پسر لیلا می‌نگریست، تا آن‌جا که پدر بزرگوارش می‌فرماید «هرگاه مشتاق دیدار پیامبر می‌شدیم به چهره او می‌نگریستیم»؛ به همین جهت [[روز عاشورا]] وقتی اذن میدان طلبید و عازم جبهه پیکار شد، [[حسین بن علی (سید الشهدا)|امام حسین]] چهره به آسمان گرفت و گفت «اَللّهُمَّ اشْهَدْ عَلی هؤُلاءِ الْقَوْمِ فَقَدْ بَرَزَ اِلَیْهِمْ غُلامٌ اَشْبَهُ النّاسِ خَلْقاً وَ خُلْقاً وَ مَنْطِقاً بِرَسُولِكَ كُنّا اِذَا اشْتَقْنا اِلی نَبِیِّكَ نَظَرْنا اِلی...».  

روز عاشورا پس از [[شهادت]] یاران امام، اولین کسی که اجازه میدان طلبید تا جان را فدای [[دین]] کند، او بود. اگر‌چه به میدان رفتن او بر [[اهل بیت|اهل‌بیت]] و بر امام بسیار سخت بود، ولی از ایثار و روحیه جانبازی او جز این انتظار نبود. وقتی به میدان می‌رفت، امام حسین در سخنانی سوزناک به آستان الهی، آن قوم ناجوانمرد را که دعوت کردند ولی تیغ به رویشان کشیدند، نفرین کرد.  

. . . با این ویژگی‌های روشنی آفرین به خوبی می‌توان او را شناخت، وی علی اکبر پور والای امام حسین (علیه‌السلام) است. جوانی زیبا که همانند جد خود رسول خدا(صلی الله علیه)در سیرت، سپید و در صورت، آسمانی می‌نمود وهمواره یاد و نام پیامبر از چگونگی سخن گفتن و یا راه رفتن و دیگر برخوردهای اجتماعی اخلاقی او می‌تراوید. از این رو، امام حسین (علیه‌السلام) او را شبیه‌ترین مردم حتی نسبت به خود در خلقت وآفرینش، اخلاق و صفات روحی، گفتار و آداب اجتماعی به رسول خدا (صلی الله علیه) معرفی می‌کرد.  

آنان که با صورت دلربای پیامبر (صلی‌الله علیه وآله وسلم) و صدای پرچاذبه آن حضرت آشنا بودند، آنگاه که علی از پشت دیوار زبان به سخن می‌گشود، گویی صدای رسول اکرم (صلی الله علیه) را می‌شنیدند.  

گاهی که [[حسین بن علی (سید الشهدا)|اباعبدالله (علیه‌السلام)]] برای صوت [[قرآن]] جد عزیزش دلتنگ می‌شد، به علی می‌فرمود: علی جان! برایم قرآن بخوان تا از آن لذت و بهره برم.  

نقل قول‌های متفاوتی که ازطول عمر حضرت علی اکبر (علیه‌السلام) وجود دارد، گفت: [[حسین بن علی (سید الشهدا)|سید‌الشهدا]] فرموده‌اند: اگر [[خدا|خداوند]] ۱۰ فرزند هم به من می‌دادند، اسم همه آنها را علی می‌گذاشتم. از سویی اکبر یعنی بزرگتر و با توجه به این نکته می‌توان متوجه شد که حضرت علی اکبر (علیه‌السلام) فرزند بزرگ امام حسین (علیه‌السلام) بودند.