confirmed
۳۷٬۹۷۲
ویرایش
سوره نجم: تفاوت میان نسخه‌ها
←شأن نزول و محتوای سوره
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
== شأن نزول و محتوای سوره == | == شأن نزول و محتوای سوره == | ||
در ابتدای این سوره، صحت دریافت و ابلاغ [[وحی]] بوسیله [[ | === محتوای آیات 1-24 === | ||
در ابتدای این سوره، صحت دریافت و ابلاغ [[وحی]] بوسیله [[محمد بن عبدالله (خاتم الانبیا)|رسول اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم)]] تایید شده و تهمت‌هایی مانند دروغ گویی، انحراف از مسیر حق، سخن گفتن از روی هوا و هوس و... از رسول الله(صلی الله علیه و آله و سلم) نفی می‌شود ساحت آن بزرگوار از این افتراها پاک شمرده می‌شود. سپس به ماجرای [[معراج]] اشاره شده و مکاشفات آن حضرت در شب معراج مورد تایید قرار می‌گیرد- و در ضمن اشاره کوچکی به آنچه در برخی مراحل معراج رخ داده می‌شود- در آیات بعدی [[بت]]<nowiki/>های مهم عرب یعنی - لات -، - عزی - و - منات - و عناوین آنها، نام‌هایی بی‌محتوا و اشیایی بی‌اعتبار شمرده شده و به این حقیقت که آنها ساخته دست بشر هستند و به خودی خود اعتباری ندارند اشاره می‌شود. بعد از این آیات سخن از سیطره جهانی خداوند به میان آمده و احاطه او به تمام عوالم گوشزد می‌شود. در ادامه اشاره‌ای به اعتقاد سخیف [[مشرکان]] که [[ملائکه]] را دختران خدا می‌دانند شده و این ظن موهون ایشان رد می‌شود. | |||
=== موضوعات تاریخی === | |||
در این سوره به معراج [[محمد بن عبدالله (خاتم الانبیا)|پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم)]] اشاره شده و در برخی [[روایات]] عامه آمده است که وقتی رسول الله(صلی الله علیه و آله و سلم) از معراج بازگشت و سوره نجم نازل شد، هنگامی که خبر معراج به - [[عتبه ابن ابولهب]] - رسید، نزد آن حضرت آمد و دختر آن جناب را [[طلاق]] داد و آب دهان به روی حضرتش ریخت و گفت: - به رب نجم سوگند که به نجم [[کافر]] شده‌ای - رسول الله(صلی الله علیه و آله و سلم) (با دیدن این صحنه ناراحت شده و) او را نفرین کرد و عرضه داشت: - بارالها سگسانی از سگسانان خود را بر او مسلط کن - این ماجرا ماند تا اینکه عتبه به [[شام]] سفر کرد، (وقتی) در یکی از توقف گاه‌ها پیاده شد و خداوند متعال وحشتی در دلش انداخت، به رفقایش گفت: - شب هنگام مرا در وسط خود بخوابانید - آنان هم این کار را کردند ولی با همه این مراقبت‌ها در نیمه شب شیری آمد و او را پاره پاره کرد. روایات دیگری نیز در [[نزول قرآن|شان نزول]] این آیات آمده که لُب آنها را در بیان ماجرای معراج بازگو کردیم. | |||
در این سوره به معراج [[ | |||
=== محتوای آیات 24 الی 32 === | |||
در این آیات اعتقاد غلط [[مشرکان]] مبنی بر [[شفاعت]] بت‌ها و کار‌آمدی آنها باطل اعلام شده و تاکید می‌شود که دنیا و آخرت همه در دست خداست. سپس این مطلب عنوان می‌شود که حتی ملائکه و مقربان درگاه الهی نیز بدون اجازه خداوند نمی‌توان شفاعت موثری داشته باشند، در ادامه آیات به اعتقاد غلط مشرکان در مورد ملائکه که آنها را دختران خدا می‌دانستند اشاره شده سپس به رسول اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) دستور داده می‌شود که از غافلان پرهیز نماید. بعد از این آیات، به آیاتی پیرامون جزای الهی مغفرت و بخشایش خداوند و علم و خلاقیت او برمی خوریم. | در این آیات اعتقاد غلط [[مشرکان]] مبنی بر [[شفاعت]] بت‌ها و کار‌آمدی آنها باطل اعلام شده و تاکید می‌شود که دنیا و آخرت همه در دست خداست. سپس این مطلب عنوان می‌شود که حتی ملائکه و مقربان درگاه الهی نیز بدون اجازه خداوند نمی‌توان شفاعت موثری داشته باشند، در ادامه آیات به اعتقاد غلط مشرکان در مورد ملائکه که آنها را دختران خدا می‌دانستند اشاره شده سپس به رسول اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) دستور داده می‌شود که از غافلان پرهیز نماید. بعد از این آیات، به آیاتی پیرامون جزای الهی مغفرت و بخشایش خداوند و علم و خلاقیت او برمی خوریم. | ||
در این آیات به واقعه تاریخی خاصی اشاره نشده. | در این آیات به واقعه تاریخی خاصی اشاره نشده. | ||
=== محتوای آیت 33 الی 62 === | |||
در آیات مذکور ابتدا [[انفاق]] کم و به گردن دیگران انداختن گناهان مورد مذمت قرار گرفته و سپس مطالبی از صحف [[ابراهیم]] و [[موسی]] در زمینه قیامت و اینکه هر کسی خود بار اعمال خود را حمل می‌کند و اینکه چیزی جز سعی و تلاش انسان نصیبش نخواهد شد گفته شده و مطالبی نیز در زمینه [[توحید]] و اینکه امور در دست خداست بیان شده. در آیات بعدی سرگذشت اقوام پیشین نقل گشته و غفلت انسان از [[معاد]] مورد سرزنش قرار گرفته. | در آیات مذکور ابتدا [[انفاق]] کم و به گردن دیگران انداختن گناهان مورد مذمت قرار گرفته و سپس مطالبی از صحف [[ابراهیم]] و [[موسی]] در زمینه قیامت و اینکه هر کسی خود بار اعمال خود را حمل می‌کند و اینکه چیزی جز سعی و تلاش انسان نصیبش نخواهد شد گفته شده و مطالبی نیز در زمینه [[توحید]] و اینکه امور در دست خداست بیان شده. در آیات بعدی سرگذشت اقوام پیشین نقل گشته و غفلت انسان از [[معاد]] مورد سرزنش قرار گرفته. | ||
در کشاف [[زمخشری]]: ذیل آیه - افرایت الذی تولی... - آمده است که [[عثمان]] مال خود را در راه خیر انفاق می‌کرد (و در این راه زیاده روی می‌نمود) عبدالله ابن سعد ابن ابی سرح برادر رضاعیش به او گفت: - اینطور که تو پیش می‌روی بیم آن هست که مالی برایت نماند - عثمان گفت: - من خطایا و گناهانی دارم، می‌خواهم با این عمل، رضای خدا را جلب نمایم (و) امید عفو او را دارم - عبدالله گفت: - تو این ماده شتر خود و بارش را به من بده، من همه گناهانت را به عهده می‌گیریم - عثمان این کار را کرد و چند نفر را شاهد این معامله گرفت و از آن پس دیگر در راه خیر چیزی نداد. بدین مناسبت بود که آیه محل بحث نازل شد. | در کشاف [[زمخشری]]: ذیل آیه - افرایت الذی تولی... - آمده است که [[عثمان]] مال خود را در راه خیر انفاق می‌کرد (و در این راه زیاده روی می‌نمود) عبدالله ابن سعد ابن ابی سرح برادر رضاعیش به او گفت: - اینطور که تو پیش می‌روی بیم آن هست که مالی برایت نماند - عثمان گفت: - من خطایا و گناهانی دارم، می‌خواهم با این عمل، رضای خدا را جلب نمایم (و) امید عفو او را دارم - عبدالله گفت: - تو این ماده شتر خود و بارش را به من بده، من همه گناهانت را به عهده می‌گیریم - عثمان این کار را کرد و چند نفر را شاهد این معامله گرفت و از آن پس دیگر در راه خیر چیزی نداد. بدین مناسبت بود که آیه محل بحث نازل شد. | ||
عده‌ای دیگر نیز گفته‌اند که این آیه راجع به ولید ابن مغیره است که نزد رسول خدا و [[ابوبکر]] می‌آمد و به گفتگوی آن دو گوش می‌داد و منظور از - اعطا -، همین گوش دادن است و منظور از جمله - و اکدی - این است که ولید عطای خود را ترک کرد. [[علامه طباطبایی]] در [[تفسیر المیزان]] می‌فرمایند که - ظاهر آیات با این روایت اخیر سازگار نیست - بنابراین بهتر است قائل شویم که این آیه در مورد [[عثمان]] و انفاق او نازل شده است. | عده‌ای دیگر نیز گفته‌اند که این آیه راجع به ولید ابن مغیره است که نزد رسول خدا و [[ابوبکر]] می‌آمد و به گفتگوی آن دو گوش می‌داد و منظور از - اعطا -، همین گوش دادن است و منظور از جمله - و اکدی - این است که ولید عطای خود را ترک کرد. [[علامه طباطبایی]] در [[تفسیر المیزان]] می‌فرمایند که - ظاهر آیات با این روایت اخیر سازگار نیست - بنابراین بهتر است قائل شویم که این آیه در مورد [[عثمان]] و انفاق او نازل شده است. | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||