فاطمه بنت اسد: تفاوت میان نسخه‌ها

فاطمه بنت اسد نه تنها مادر علی (علیه‌السلام) بلکه مادر پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) نیز بوده است؛ زیرا ابوطالب پس از مرگ پدرش عبدالمطلب برادرزاده اش [[حضرت محمد (ص)|محمد(صلی الله علیه و آله و سلم)]] را که حدود 8 سال سن داشت به سرای خود آورد و همسرش فاطمه بنت اسد مثل مادری به وی مهر می‌ورزید و همیشه محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) را بر فرزندانش برتر و مقدم می‌داشت؛ چنان‌که [[حضرت محمد (ص)|پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله و سلم)]] این نکته را بارها بر زبان می‌آورد و از او به نیکی یاد می‌کرد.  

در [[مقاتل الطالبیین]] از [[زبیر بن عوام]] نقل شده است: وقتی که آیه مبارکه «اى پیامبر! هنگامى که زنان مؤمن نزد تو آیند و با تو [[بیعت|بیعت]] کنند که چیزى را شریک خدا قرار ندهند، دزدى و [[زنا]] نکنند، فرزندان خود را نکشند، تهمت و افترایى پیش دست و پاى خود نیاورند و در هیچ کار شایسته‏ اى مخالفت فرمان تو نکنند، با آنها بیعت کن و براى آنان از درگاه [[خداوند]] آمرزش بطلب که خداوند آمرزنده و مهربان است<ref>ممتحنه، 12</ref>»، [[نازل]] شد، از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) شنیدم زنان را به بیعت فرا می‌خواند و فاطمه بنت اسد نخستین زنی بود که با پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) بیعت کرد<ref> اصفهانی، ابوالفرج، مقاتل الطالبیین، ص 28 و 29</ref>.

[[ابن­جوزی|ابن ­جوزی]] از [[ابن عباس]] نقل نموده که او نخستین زنی بود که بعد از [[خدیجه دختر خویلد|خدیجه(علیه‌السلام)]] با پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) در مکه بیعت کرد<ref> ابن الجوزى، تذکرة الخواص، ص 20</ref>.

لازم به ذکر است که نحوه بیعت رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) با زنان به گونه‌ای بود که دستور می‌فرمود ظرف آبی را آماده نمایند آن‌گاه دست مبارکش را داخل آن می‌کرد و بیرون می‌آورد سپس به زن‌ها می‌فرمود دست خود را در ظرف آب داخل نمایند<ref>کلینى، محمد بن یعقوب، کافی، ج ‏5، ص 527، ح 5</ref>.

یکی از فضایل حضرت فاطمه بنت اسد این است که روایت کننده [[حدیث]] است. دانشمندان علم حدیث وی را در زمره راویان حدیث از [[حضرت محمد (ص)|رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم)]] برشمرده‌اند و از ایشان 46 [[حدیث]] نقل نموده‌اند<ref> شریف قَرشى، باقر، موسوعة الإمام أمیرالمؤمنین على بن أبى‌طالب علیه‌السلام، ج ‏1، ص36 و 37</ref>.

رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) با پیراهن خودش او را [[کفن]] کرد<ref>المتقی هندی، کنز العمال، بیروت، ج۶، ص۲۲۸</ref>. و فرمود: «[[جبرئیل]] به من خبر داد که او اهل [[بهشت]] است و [[خداوند]] به هفتاد هزار [[فرشته]] امر کرده که بر او [[دعا]] بخوانند<ref>حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، دار المعرفه، ج۳، ص۱۰۸</ref>.» سپس بر بدن فاطمه [[نماز میت]] خواند. پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) در تشییع جنازه او شرکت کرد تا به قبرش در [[قبرستان بقیع]] رسید<ref> اسکداری، ترغیب اهل المودة، مکتبة الثقافة، ص۹۴</ref>. پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) داخل [[قبر]] شد و در آن دراز کشید آن‏گاه برخاست و جنازه را با دست خود گرفت و درون قبر گذاشت<ref> ابن شبه، تاریخ المدینة المنورة، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۱۲۴</ref>.

مقبره فاطمه بنت اسد مادر بزرگوار [[علی بن ابی طالب|حضرت امیر المومنین (علیه‌السلام)]] در [[بقیع]] قرار داشت. محتمل است قبری که در نزدیکی قبور [[ائمه(ع)|ائمه (علیه‌السلام)]] قرار دارد، از آنِ فاطمه بنت اَسَد باشد. در روایت‌های دیگر محل دفن وی در نزدیکی قبر [[سعد بن معاذ]] و [[ابوسعید خُدْری]] دانسته شده است. در قرن هفتم زمانی که [[ابن النجار]] (م ۶۴۳) کتاب خویش را نگاشت مردم قبر فاطمه بنت اسد را در نزدیکی قبر سعد بن معاذ [[زیارت]] می‌کردند اما سمهودی در وفاء الوفاء<ref>سمهودی، علی بن احمد، وفاء الوفاء، ج۲، ص۳۶۷</ref> آن سخن را نادرست دانسته و قبر وی را در نزدیکی بقعه ابراهیم فرزند [[حضرت محمد (ص)|رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم)]] دانسته است<ref>مدنی برزنجی، جعفر بن اسماعیل، نزهة الناظرین، ص۲۸۰</ref>.