confirmed
۳۸٬۰۶۴
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
احمد بن حسن بن سعید بن عثمان، ابوعبدالله قرشی اهوازی کوفی، محدث شیعی. در بعضی از روایات(شواهد التنزیل، ج2ص463) از او با لقب «خزاز» یاد شده است که در این صورت ممکن است وی در به عمل آوردن پوست خز و فروش آن دست داشته و از این راه کسب درآمد میکرده است. | احمد بن حسن بن سعید بن عثمان، ابوعبدالله قرشی اهوازی کوفی، محدث شیعی. در بعضی از روایات(شواهد التنزیل، ج2ص463) از او با لقب «خزاز» یاد شده است که در این صورت ممکن است وی در به عمل آوردن پوست خز و فروش آن دست داشته و از این راه کسب درآمد میکرده است. | ||
وفات او پیش از 333هجری و احتمالاً در [[بغداد]] روی داد، زیرا از شاگردان او «ابن عقده کوفی» است که در 333هجری وفات یافته و در بغداد سکونت داشته است. ولادت او با توجه به اینکه وی در منابع، جزء سالخوردگان به شمار نیامده است، میتواند حدود 250[[هجری]] بوده باشد. وی در [[كوفه|کوفه]] پرورش یافت و احتمالاً زادگاه او نیز همانجا بوده است. از نسبت «قرشی» بر میآید که وی عربی اصیل و از تبار [[قریش|قریشیان]] [[مدینه]] بوده است. پدرش از عالمان [[حدیث]] است که از [[حصین بن مخارق سلولی]] روایاتی درباره فضیلت علی (علیهالسلام) دارد. قرائن حاکی از آن است که وی بیشترین معلومات خود را نزد پدرش اخذ نموده است، زیرا علیرغم روایات و گزارشات فراوان او، هیچگاه از غیر پدرش چیزی نقل نکرده است. وی پس از اینکه نزد پدرش بهرههای فراوان برد، به بغداد آمد و شاگردان چندی تربیت نمود که در میان آنان، برخی از رجال [[اهلسنت]] نیز دیده میشوند. از شاگردان [[اهل سنت و جماعت|سنی]] او «عمر بن حسن بغدادی» است که در چند مورد از وی درباره فضیلت امیرالمؤمنین (علیهالسلام) نقل حدیث کرده است. | وفات او پیش از 333هجری و احتمالاً در [[بغداد]] روی داد، زیرا از شاگردان او «ابن عقده کوفی» است که در 333هجری وفات یافته و در بغداد سکونت داشته است. ولادت او با توجه به اینکه وی در منابع، جزء سالخوردگان به شمار نیامده است، میتواند حدود 250 [[سال قمری|هجری]] بوده باشد. وی در [[كوفه|کوفه]] پرورش یافت و احتمالاً زادگاه او نیز همانجا بوده است. از نسبت «قرشی» بر میآید که وی عربی اصیل و از تبار [[قریش|قریشیان]] [[مدینه]] بوده است. پدرش از عالمان [[حدیث]] است که از [[حصین بن مخارق سلولی]] روایاتی درباره فضیلت علی (علیهالسلام) دارد. قرائن حاکی از آن است که وی بیشترین معلومات خود را نزد پدرش اخذ نموده است، زیرا علیرغم روایات و گزارشات فراوان او، هیچگاه از غیر پدرش چیزی نقل نکرده است. وی پس از اینکه نزد پدرش بهرههای فراوان برد، به بغداد آمد و شاگردان چندی تربیت نمود که در میان آنان، برخی از رجال [[اهلسنت]] نیز دیده میشوند. از شاگردان [[اهل سنت و جماعت|سنی]] او «عمر بن حسن بغدادی» است که در چند مورد از وی درباره فضیلت امیرالمؤمنین (علیهالسلام) نقل حدیث کرده است. | ||
وی در سلسله اسناد بعضی از احادیث، لقب «اهوازی» نیز دارد، از اینرو ممکن است مدتی در [[اهواز]] بسر میبرده است. درباره اعتقاد او سخن قاطعی نمیتوان گفت اما به گواه اینکه سلسله احادیثی که وی از پدرش نقل میکند بعضاً به [[زید بن علی|زیدبن (علی علیهالسلام)]] متصل است و همچنین با توجه به اینکه شاگردان او «ابن عقده کوفی» و [[ابوالفرج اصفهانی]] احتمالاً بر مذهب [[زیدیه]] پایبندی داشتند، چنین گمان میرود که او نیز [[زیدی|شیعه زیدی]] بوده است. [[نجاشی]] نام او را در [[رجال]] خود، جزء نویسندگان شیعه ذکر نموده و ضمن اینکه کتاب «النوادر»(تازههای حدیث) را بدو منسوب دانست، احتمال داده است که این کتاب از جمله کتابهای پایه و در ردیف اصول چهارصدگانه شیعه بوده باشد. | وی در سلسله اسناد بعضی از احادیث، لقب «اهوازی» نیز دارد، از اینرو ممکن است مدتی در [[اهواز]] بسر میبرده است. درباره اعتقاد او سخن قاطعی نمیتوان گفت اما به گواه اینکه سلسله احادیثی که وی از پدرش نقل میکند بعضاً به [[زید بن علی|زیدبن (علی علیهالسلام)]] متصل است و همچنین با توجه به اینکه شاگردان او «ابن عقده کوفی» و [[ابوالفرج اصفهانی]] احتمالاً بر مذهب [[زیدیه]] پایبندی داشتند، چنین گمان میرود که او نیز [[زیدی|شیعه زیدی]] بوده است. [[نجاشی]] نام او را در [[رجال]] خود، جزء نویسندگان شیعه ذکر نموده و ضمن اینکه کتاب «النوادر»(تازههای حدیث) را بدو منسوب دانست، احتمال داده است که این کتاب از جمله کتابهای پایه و در ردیف اصول چهارصدگانه شیعه بوده باشد. |