اصحاب صفه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''اصحاب‌صُفّه''' عنوان جمعی از [[مسلمانان]] پاک‌باخته و تهی‌دست است که در [[صدر اسلام|صدر‌اسلام]] و زمان پیامبر اسلام(ص) در رکاب آن حضرت بودند و چون در [[مدینه]] خانه  و آشنایی نداشتند، در گوشه‌ای از [[مسجد]] روی سکویی که ساخته شده بود، روزگار می‌گذراندند و به عبادت مشغول بودند.

پیامبر صلوات الله علیه از اصحاب صفه بسیار حمایت می‌کرد و مقرری روزانه از درآمد عمومی بیت‌المال برای آنها مقرر داشته روزانه در اختیارشان قرار می‌داد. چون شب فرا می‌رسید، در خانه حضرت که همسایه [[مسجد النبی]] بود، ظرفی پر از جو مخلوط با نخود قرار می‌‏دادند و ایشان از آن ارتزاق می‏‌کردند. از این جهت آنان را ضیوف الاسلام یعنی مهمانان اسلام می‌خواندند. علاوه، پیامبر صلوات الله علیه، مسلمانان را به اکرام و در عین حال شناخت فضل و مراتب آنان تشویق می‌کرد. در پی این حمایت، مشکلات مالی آنها به تدریج کاهش یافت و از آن‌جا نقل مکان کرده در جای مناسب‌تری ساکن شدند. با این حال گروهی از آنها با وجود تمکن نسبی؛ دنیا را رها کرده و همچنان به عبادت و تعلیم و تعلم مشغول بودند.<ref>محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 63</ref> <ref>دانشنامه بزرگ اسلامی به همت دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، جلد9، صفحه 3601.</ref>

نوشته‌اند که [[ابوذر غفاری]]، حذیفه عبسی، واثله لیثی، ابی مویهبه، [[عمار یاسر]]، [[بلال حبشی]]، خباب بن ارت، [[سلمان فارسی]] و صهیب بن سنان رومی از ایشان بوده‏‌اند. <ref>ر. ک، همان</ref>