۸۷٬۸۸۶
ویرایش
جنگ تبوک: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''غزوه تبوک''' یکی از جنگ‌هایی است که به سرکردگی [[ | '''غزوه تبوک''' یکی از جنگ‌هایی است که به سرکردگی [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|پیامبر گرامی (ص)]] بر علیه سپاهیان روم، به وقوع پیوسته است. حرکت سپاه [[اسلام]] به فرماندهی پیامبر اکرم (ص) برای جلوگیری از حمله رومیان در منطقه تبوک بود که بدون درگیری به پایان رسید. به پیغمبر اسلام خبر رسیده بود رومیان در صدد تهیه سپاه برای حمله به حدود مرزی [[عربستان]] و شمال کشور اسلام هستند و می‌خواهند نفوذ خود را در آن ناحیه توسعه داده و تثبیت کنند. رسول خدا (ص) با شنیدن این خبر تصمیم گرفت با سپاهی گران شخصا به جنگ آنان برود و خیال تعرض و حمله به کشور اسلامی را از سر رومیان بیرون کند و به همین منظور بر خلاف جنگ‌های قبلی که مقصد جنگ را اعلام نمی‌کرد در این جنگ اعلام کرد قصد رفتن به تبوک و جنگ با رومیان را دارد و ثروتمندان مسلمان را نیز وادار کرد تا به هر اندازه می‌توانند برای تجهیز سپاه و تهیه آذوقه کمک کنند. چنانکه مورخین گفته‌اند:گروه زیادی چون [[عثمان بن عفان]]، [[طلحه]]، [[عباس بن عبدالمطلب]]، [[زبیر]] و [[عبدالرحمن بن عوف]] کمک‌های مالی شایانی برای تجهیز سپاه کردند و برخی از منافقین نیز برای خود نمایی مبالغی پرداختند. | ||
== سختی کار == | == سختی کار == | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
یکی از سنت‌های الهی در مورد مردمان دیندار و با ایمان سنت آزمایش و امتحان است که روی مصالح و حکمت‌هایی آنها را گاه و بی گاه به وسایط گوناگون و وسایل مختلف مورد ابتلا و آزمایش قرار می‌دهد تا مؤمنان واقعی و راستگو از منافقان و دورویان دروغگو متمایز و جدا گردند و این حقیقت را در آیاتی از قرآن کریم یادآوری کرده است. | یکی از سنت‌های الهی در مورد مردمان دیندار و با ایمان سنت آزمایش و امتحان است که روی مصالح و حکمت‌هایی آنها را گاه و بی گاه به وسایط گوناگون و وسایل مختلف مورد ابتلا و آزمایش قرار می‌دهد تا مؤمنان واقعی و راستگو از منافقان و دورویان دروغگو متمایز و جدا گردند و این حقیقت را در آیاتی از قرآن کریم یادآوری کرده است. | ||
و جنگ تبوک یکی از این صحنه‌ها بود که جمع زیادی از مردم در آن آزمایش شدند، برخی مانند همین بکایین از شدت ناراحتی و افسردگی که نمی‌توانستند در این جنگ شرکت کنند همچون ابر بهار می‌گریستند و جمعی نیز گرما و جمع‌آوری محصول خرما و غیره را بهانه کرده شانه از زیر بار این فریضه بزرگ الهی خالی می‌کردند و گروهی نیز که می‌خواستند جمع میان هر دو کار کنند و در دل نفاق و دورویی نداشتند به سرنوشت سخت و دشواری دچار گشتند. | و جنگ تبوک یکی از این صحنه‌ها بود که جمع زیادی از مردم در آن آزمایش شدند، برخی مانند همین بکایین از شدت ناراحتی و افسردگی که نمی‌توانستند در این جنگ شرکت کنند همچون ابر بهار می‌گریستند و جمعی نیز گرما و جمع‌آوری محصول خرما و غیره را بهانه کرده شانه از زیر بار این فریضه بزرگ الهی خالی می‌کردند و گروهی نیز که می‌خواستند جمع میان هر دو کار کنند و در دل نفاق و دورویی نداشتند به سرنوشت سخت و دشواری دچار گشتند. | ||
از جمله افرادی که از رفتن به تبوک خودداری کردند این چهار نفرند: | از جمله افرادی که از رفتن به تبوک خودداری کردند این چهار نفرند: کعب بن مالک، مرارة بن ربیع، هلال بن امیة، ابوخیثمة. | ||
ابوخیثمه پس از گذشتن یکی دو روز از حرکت سپاه [[اسلام]] که مدینه کاملا خلوت شده بود نزدیکی‌های ظهر وارد باغ خود شد و دو همسر خود را مشاهده کرد که هر کدام سایبان حصیری مخصوص به خود را برای پذیرایی شوهر آب پاشیده و غذای لذیذ و آب سرد و گوارایی فراهم کرده و هر کدام برای پذیرایی بهتر از شوهر، خود را آرایش کرده‌اند. | ابوخیثمه پس از گذشتن یکی دو روز از حرکت سپاه [[اسلام]] که مدینه کاملا خلوت شده بود نزدیکی‌های ظهر وارد باغ خود شد و دو همسر خود را مشاهده کرد که هر کدام سایبان حصیری مخصوص به خود را برای پذیرایی شوهر آب پاشیده و غذای لذیذ و آب سرد و گوارایی فراهم کرده و هر کدام برای پذیرایی بهتر از شوهر، خود را آرایش کرده‌اند. | ||
ابوخیثمه با دیدن آن دو، ناگهان به یاد پیغمبر بزرگوار خود و رهبر اسلام افتاد که در آن گرمای سوزان در بیابان‌های حجاز برای سرکوبی دشمنان دین پیش می‌رود و آن همه مرارت و رنج و سختی را بر خود هموار می‌سازد، با خود گفت: انصاف نیست که من در کنار زنان زیبای خود در زیر سایبان بیاسایم اما رسول خدا گرفتار آفتاب و بادهای سوزان و گرمای کشنده بیابان باشد! | ابوخیثمه با دیدن آن دو، ناگهان به یاد پیغمبر بزرگوار خود و رهبر اسلام افتاد که در آن گرمای سوزان در بیابان‌های حجاز برای سرکوبی دشمنان دین پیش می‌رود و آن همه مرارت و رنج و سختی را بر خود هموار می‌سازد، با خود گفت: انصاف نیست که من در کنار زنان زیبای خود در زیر سایبان بیاسایم اما رسول خدا گرفتار آفتاب و بادهای سوزان و گرمای کشنده بیابان باشد! | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
== غیبت حضرت علی(ع) در جنگ تبوک == | == غیبت حضرت علی(ع) در جنگ تبوک == | ||
برای نخستین بار بود که پیغمبر خدا(ص) به | برای نخستین بار بود که پیغمبر خدا(ص) به علی بن ابیطالب دستور داد در مدینه بماند و سرپرستی خانواده و خویشان او را به عهده بگیرد با اینکه در همه نبردها و سفرهای قبلی علی(ع) ملازم رکاب و پرچمدار آن حضرت در جنگ‌ها بود و چون این مطلب تازگی داشت بهانه‌ای به دست منافقان افتاد تا به یاوه‌سرایی بپردازند و هر کس پیش خود نوعی تفسیر و تأویل کند و نسبت بهانه‌جویی به پیغمبر و یا علی بن ابیطالب(ع) بدهند. | ||
برخی تن پروران که خود از ترس گرما و سختی، جمع‌آوری محصول را بهانه کرده و در مدینه مانده بودند گفتند: علی(ع) هم از ترس گرما و دوری راه و مشکلات آن بهانه‌جویی کرده و همراه پیغمبر(ص) نرفته است و جمعی دیگر گفتند: حضور علی(ع) در این سفر بر پیغمبر(ص) سنگین و دشوار بوده و از این رو پیغمبر(ص) برای بردن او بهانه‌جویی کرده و به عنوان سرپرستی خانواده و خویشان او را در شهر گذارده است. | برخی تن پروران که خود از ترس گرما و سختی، جمع‌آوری محصول را بهانه کرده و در مدینه مانده بودند گفتند: علی(ع) هم از ترس گرما و دوری راه و مشکلات آن بهانه‌جویی کرده و همراه پیغمبر(ص) نرفته است و جمعی دیگر گفتند: حضور علی(ع) در این سفر بر پیغمبر(ص) سنگین و دشوار بوده و از این رو پیغمبر(ص) برای بردن او بهانه‌جویی کرده و به عنوان سرپرستی خانواده و خویشان او را در شهر گذارده است. | ||
اما پاسخی را که پیغمبر خدا بعدا به علی(ع) داد و علت این کار را بیان فرمود به صورت رمز و کنایه پرده از روی اغراض پلید و نیت‌های فاسد و آلوده آنها برداشت و در همان سخنان، مقام علی(ع) را تا سر‌حد خلیفه بلافصل و جانشین واقعی خود بالا برد و با این بیانی که همه مورخین [[اهل سنت]] و [[محدثین]] آنها ذکر کرده‌اند، جلوی همه یاوه سرائی‌ها را نیز گرفت. | اما پاسخی را که پیغمبر خدا بعدا به علی(ع) داد و علت این کار را بیان فرمود به صورت رمز و کنایه پرده از روی اغراض پلید و نیت‌های فاسد و آلوده آنها برداشت و در همان سخنان، مقام علی(ع) را تا سر‌حد خلیفه بلافصل و جانشین واقعی خود بالا برد و با این بیانی که همه مورخین [[اهل سنت]] و [[محدثین]] آنها ذکر کرده‌اند، جلوی همه یاوه سرائی‌ها را نیز گرفت. | ||