۸۸٬۴۸۲
ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:عرفه.jpg|بندانگشتی]] | [[پرونده:عرفه.jpg|بندانگشتی]] | ||
'''عَرَفَه''' نام روز ۹ [[ذی الحجه|ذیالحجه]] و از روزهای پرفضیلت سال است که [[روایات]] بسیاری آنرا به عنوان روزی ویژه برای بخشایش [[گناه|گناهان]] و استجابت [[دعا]] معرفی کردهاند. روز عرفه یک روز پیش از [[عید قربان]] است. در منابع روایی اعمالی برای آن برشمردهاند که بافضیلتترین آنها دعا و [[استغفار]] است. [[زیارت]] [[ | '''عَرَفَه''' نام روز ۹ [[ذی الحجه|ذیالحجه]] و از روزهای پرفضیلت سال است که [[روایات]] بسیاری آنرا به عنوان روزی ویژه برای بخشایش [[گناه|گناهان]] و استجابت [[دعا]] معرفی کردهاند. روز عرفه یک روز پیش از [[عید قربان]] است. در منابع روایی اعمالی برای آن برشمردهاند که بافضیلتترین آنها دعا و [[استغفار]] است. [[زیارت]] [[حسین بن علی (سید الشهدا)|امام حسین (علیه السلام)]] و خواندن [[دعای عرفه]] نیز در این روز بسیار سفارش شده است. بنابر [[فقه]] [[شیعه]] [[حج]]گزاران باید از ظهر تا غروب شرعی این روز را در [[عرفات]] وقوف کنند. | ||
== فضیلت اعمال روز عرفه == | == فضیلت اعمال روز عرفه == | ||
[[ | [[جعفر بن محمد (صادق)|امام صادق (علیهالسلام)]] میفرماید: هر کس در این روز قبل از رفتن به مراسم دعای روز عرفه در زیر آسمان دو رکعت [[نماز]] بخواند و در پیشگاه خداوند متعال به تمام گناهان و خطاهای خود اعتراف کند و حقیقتاً از درگاه پروردگار پوزش طلبد، خداوند متعال آنچه که به اهل عرفات مقدر نموده او را نیز عطا میکند و تمام گناهان او را میآمرزد. | ||
مرحوم [[شیخ عباس قمی]] در [[مفاتیحالجنان]] میگوید: روز عرفه از اعیاد عظیمه و بزرگ است هرچند به اسم عید نامیده نشده و روزی است که حقتعالی بندگانش را به [[عبادت]] و طاعت خود فراخوانده و سفرههای جود و احسان خود را برای آنها گسترده و [[شیطان]] در این روز تحقیر و رانده شده و خشمناک است. | مرحوم [[شیخ عباس قمی]] در [[مفاتیحالجنان]] میگوید: روز عرفه از اعیاد عظیمه و بزرگ است هرچند به اسم عید نامیده نشده و روزی است که حقتعالی بندگانش را به [[عبادت]] و طاعت خود فراخوانده و سفرههای جود و احسان خود را برای آنها گسترده و [[شیطان]] در این روز تحقیر و رانده شده و خشمناک است. | ||
خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
[[علی بن ابی طالب|حضرت علی (علیهالسلام)]] فرمودند: من الذنوب لا تغفر الا بعرفات. برخی از گناهان جز در عرفات بخشوده نمیشود. | [[علی بن ابی طالب|حضرت علی (علیهالسلام)]] فرمودند: من الذنوب لا تغفر الا بعرفات. برخی از گناهان جز در عرفات بخشوده نمیشود. | ||
به این سخن از | به این سخن از پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) توجه فرمایید: | ||
اعظم اهل عرفات جرما من انصرف و هو یظن انه لن یغفرله | اعظم اهل عرفات جرما من انصرف و هو یظن انه لن یغفرله | ||
خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
== حضرت آدم (علیه السلام) در عرفات == | == حضرت آدم (علیه السلام) در عرفات == | ||
مطابق روایتی از | مطابق روایتی از امام صادق (علیه السلام)، وقتی جد اعلای ما [[حضرت آدم |حضرت آدم (علیه السلام)]] از باغ [[بهشت|بهشتی]] به زمین فرود آمد، چهل روز هر بامداد بر فراز کوه صفا با چشم گریان در حال [[سجده]] بود. جبرئیل (علیه السلام)، فرود آمد و پرسید: | ||
* چرا میگریی، ای آدم؟ | * چرا میگریی، ای آدم؟ | ||
خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
== امام حسین (علیه السلام) و عرفه == | == امام حسین (علیه السلام) و عرفه == | ||
روز عرفه دارای دعاهای فراوانی است؛ ولی در این میان، دعای عرفه | روز عرفه دارای دعاهای فراوانی است؛ ولی در این میان، دعای عرفه امام حسین (علیهالسلام) دارای جایگاه ممتاز و ویژه است و در واقع، ناب ترین و عمیقترین معارف الهی و توحیدی در این دعا، بر زبان سالار شهیدان (علیهالسلام) جاری گشته است. | ||
امام حسین (علیهالسلام) در آخرین عرفه عمر خود، عصر روز عرفه با گروهی از خاندان و فرزندان و شیعیان، با نهایت خاکساری و خشوع از خیمه بیرون آمدند و در جانب چپ کوه ایستادند. امام (علیه السلام) چهره مبارک خود را به سوی [[کعبه]] گردانید مانند مسکین نیازمندی که غذا میطلبد، دستها را برابر صورت خود گرفت و دعایش را چنین آغاز کرد: | امام حسین (علیهالسلام) در آخرین عرفه عمر خود، عصر روز عرفه با گروهی از خاندان و فرزندان و شیعیان، با نهایت خاکساری و خشوع از خیمه بیرون آمدند و در جانب چپ کوه ایستادند. امام (علیه السلام) چهره مبارک خود را به سوی [[کعبه]] گردانید مانند مسکین نیازمندی که غذا میطلبد، دستها را برابر صورت خود گرفت و دعایش را چنین آغاز کرد: | ||
خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
== عرفه در سیره معصومین (علیهالسلام) == | == عرفه در سیره معصومین (علیهالسلام) == | ||
مسروق یکی از یاران [[اهل بیت | مسروق یکی از یاران [[اهل بیت|اهلبیت (علیهمالسلام)]] میگوید: | ||
در روز عرفه به حضور امام حسین (علیهالسلام) شرفیاب شدم در حالی که پیش روی آن حضرت ویارانش قرآنها قرار داشت و آنان [[روزه|روزهدار]] بودند از محضر ایشان سؤالی کردم و پاسخ خود را دریافت نمودم و از حضورش بیرون آمدم و سپس به محضر | در روز عرفه به حضور امام حسین (علیهالسلام) شرفیاب شدم در حالی که پیش روی آن حضرت ویارانش قرآنها قرار داشت و آنان [[روزه|روزهدار]] بودند از محضر ایشان سؤالی کردم و پاسخ خود را دریافت نمودم و از حضورش بیرون آمدم و سپس به محضر امام حسن (علیهالسلام) رفتم و مشاهده کردم که مردم بر سفرههای آماده از طعام وارد میشدند و میخوردند و یا با خود میبردند. امام حسن (علیهالسلام) مرا آشفته حال دید و فرمود: | ||
ای مسروق! چرا غذا نمیخوری؟ عرضه داشتم سرورم! من روزهدارم اما چیزی به ذهنم رسید و میخواهم سؤال کنم؟ امام حسن (علیهالسلام) فرمود: هرچه میخواهی سؤال کن! گفتم: به خدا پناه میبرم که رفتار شما خاندان [[نبوت]] با همدیگر تفاوت داشته باشد. بر امام حسین (علیهالسلام) وارد شدم و او را دیدم که به انتظار [[افطار]] نشسته است و بر شما وارد شدم و میبینم که روزه نیستید؟ امام حسن (علیهالسلام) مرا به سینه خود چسبانید و با مهربانی فرمودند: آیا نمیدانی که خدای متعال ما | ای مسروق! چرا غذا نمیخوری؟ عرضه داشتم سرورم! من روزهدارم اما چیزی به ذهنم رسید و میخواهم سؤال کنم؟ امام حسن (علیهالسلام) فرمود: هرچه میخواهی سؤال کن! گفتم: به خدا پناه میبرم که رفتار شما خاندان [[نبوت]] با همدیگر تفاوت داشته باشد. بر امام حسین (علیهالسلام) وارد شدم و او را دیدم که به انتظار [[افطار]] نشسته است و بر شما وارد شدم و میبینم که روزه نیستید؟ امام حسن (علیهالسلام) مرا به سینه خود چسبانید و با مهربانی فرمودند: آیا نمیدانی که خدای متعال ما اهلبیت پیامبر را برای تدبیر امور امت فرا خوانده است؟ | ||
اگر همه ما بر چیزی اتفاق کنیم دیگر غیر آن بر شما روا نخواهد بود من در این روز روزه نگرفتهام به جهت روزهخواران شما و برادرم حسین (علیهالسلام) روزه گرفته است جهت روزهداران شما. | اگر همه ما بر چیزی اتفاق کنیم دیگر غیر آن بر شما روا نخواهد بود من در این روز روزه نگرفتهام به جهت روزهخواران شما و برادرم حسین (علیهالسلام) روزه گرفته است جهت روزهداران شما. | ||
[[محمد بن علی | [[محمد بن علی (باقر العلوم)|امام محمد باقر (علیهالسلام)]] میفرماید: | ||
پیامبر گرامی اسلام روز عرفه به هنگام غروب آفتاب در حال نیایش بود و در حالی که چشمان مبارکش پر از اشک بود در آخرین کلامش فرمود ای بهترین سؤال شده و بخشندهترین عطابخش و مهربانترین مهربانان رحمت خود را بر من فرو ریز. | پیامبر گرامی اسلام روز عرفه به هنگام غروب آفتاب در حال نیایش بود و در حالی که چشمان مبارکش پر از اشک بود در آخرین کلامش فرمود ای بهترین سؤال شده و بخشندهترین عطابخش و مهربانترین مهربانان رحمت خود را بر من فرو ریز. |