۲۱٬۸۸۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (Javadi صفحهٔ بحثی در ابتدای ماه های قمری (مقاله) را بدون برجایگذاشتن تغییرمسیر به بحثی در ابتدای ماههای قمری (مقاله) منتقل کرد) |
||
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
خط ۶۶: | خط ۶۶: | ||
== دیدگاه عالمان شیعه == | == دیدگاه عالمان شیعه == | ||
دانشمندان شیعه همگی بر این نکته توافق دارند که رؤیت ماه در شهری برای شهرهای قریبالافق نیز کفایت میکند؛ چون در چنین حالتی علم پیدا میشود که ندیدن ماه در شهرهای قریب الافق، به علت مانعی بوده است؛ اما درباره شهرهای دور که دارای افقهای گوناگونی هستند، گفته شده که عالمان گذشته به این مسأله نپرداختهاند؛ اما رأی مشهور عالمان متأخر آن است که رؤیت هلال در شهری برای شهرهای دیگر که در افق با آن شهر مختلف است، کافی نیست و نمیتوان آن را ابتدای ماه شرعی برای شهرهای دیگر برشمرد؛ البته تعدادی از عالمان و محققان شیعه به کفایت رؤیت در یک شهر برای شهرهای دیگر معتقد شدهاند. این کفایت را مرحوم علامه حلی در کتاب التذکره از برخی عالمان نقل کرده، و خود با صراحت تمام در کتاب المنتهی آن را برگزیده است؛ چنان که شهید اول در کتاب الدروس، این قول را محتمل دانسته و نیز مرحوم محدث کاشانی در کتاب الوافی نیز با صراحت آن را برگزیده و روایت ذیل را در این باب ذکر کرده است:<br> | دانشمندان شیعه همگی بر این نکته توافق دارند که رؤیت ماه در شهری برای شهرهای قریبالافق نیز کفایت میکند؛ چون در چنین حالتی علم پیدا میشود که ندیدن ماه در شهرهای قریب الافق، به علت مانعی بوده است؛ اما درباره شهرهای دور که دارای افقهای گوناگونی هستند، گفته شده که عالمان گذشته به این مسأله نپرداختهاند؛ اما رأی مشهور عالمان متأخر آن است که رؤیت هلال در شهری برای شهرهای دیگر که در افق با آن شهر مختلف است، کافی نیست و نمیتوان آن را ابتدای ماه شرعی برای شهرهای دیگر برشمرد؛ البته تعدادی از عالمان و محققان شیعه به کفایت رؤیت در یک شهر برای شهرهای دیگر معتقد شدهاند. این کفایت را مرحوم علامه حلی در کتاب التذکره از برخی عالمان نقل کرده، و خود با صراحت تمام در کتاب المنتهی آن را برگزیده است؛ چنان که شهید اول در کتاب الدروس، این قول را محتمل دانسته و نیز مرحوم محدث کاشانی در کتاب الوافی نیز با صراحت آن را برگزیده و روایت ذیل را در این باب ذکر کرده است:<br> | ||
بصری میگوید: از [[ | بصری میگوید: از [[جعفر بن محمد (صادق)|جعفر بن محمد (صادق)]] درباره هلال رمضان که در 29 شعبان آنگاه که هوا بر ما ابری میشود پرسیدم. امام پاسخ داد: روزه نگیر، مگر هلال را ببینی و اگر اهل شهر دیگری شهادت بر رؤیت آن در آن روز دادند، روزه آن روز را قضا کن. <ref>الاستبصار، ج 2، ص 64، ح 206.</ref><br> | ||
مرحوم فیض کاشانی در حاشیهای بر این روایت میگوید: اینکه امام فرمود: اگر ماه را اهل شهر دیگری در آن روز دیده باشند، تو روزه آن روز را قضا کن، به علّت آن است که اگر فردی در شهری ماه را دیده باشد، در واقع حدود هزار نفر آن را دیدهاند؛ چنان که گذشت و به ظاهر، فرقی نیست شهری که در آن ماه دیده شده است، به شهری که دیده نشده، نزدیک یا دور باشد؛ چون اولا بنای تکلیف بر خود رؤیت است، نه بر امکان رؤیت و ثانیاً نزدیک و دور بودن برای عموم مردم مشخص نیست و ثالثاً لفظ مطلق است و تعبیر «شهر دیگر» بدون قید ذکر شده؛ پس اینکه میان فقیهان متأخر ما مشهور شده: شهر قریبالافق یا بعید الافق با یکدیگر فرق دارند و به دنبال این، کلام فقیهان در تفسیر دور و نزدیک بودن هم به واسطه اجتهاد با یکدیگر مختلف شده، بی اساس است <ref>ص 20.</ref><br> | مرحوم فیض کاشانی در حاشیهای بر این روایت میگوید: اینکه امام فرمود: اگر ماه را اهل شهر دیگری در آن روز دیده باشند، تو روزه آن روز را قضا کن، به علّت آن است که اگر فردی در شهری ماه را دیده باشد، در واقع حدود هزار نفر آن را دیدهاند؛ چنان که گذشت و به ظاهر، فرقی نیست شهری که در آن ماه دیده شده است، به شهری که دیده نشده، نزدیک یا دور باشد؛ چون اولا بنای تکلیف بر خود رؤیت است، نه بر امکان رؤیت و ثانیاً نزدیک و دور بودن برای عموم مردم مشخص نیست و ثالثاً لفظ مطلق است و تعبیر «شهر دیگر» بدون قید ذکر شده؛ پس اینکه میان فقیهان متأخر ما مشهور شده: شهر قریبالافق یا بعید الافق با یکدیگر فرق دارند و به دنبال این، کلام فقیهان در تفسیر دور و نزدیک بودن هم به واسطه اجتهاد با یکدیگر مختلف شده، بی اساس است <ref>ص 20.</ref><br> | ||
مرحوم شعرانی بر کلام فیض کاشانی تعلیقهای دارد که میگوید: خود شریعت، ماه قمری را به امکان رؤیت مرتبط کرده است. حال باید توجه کنیم که آیا ماه را در هر منطقهای به امکان رؤیت در همان منطقه ربط داده یا ماه را به همه مناطق در صورت امکان رؤیت در هر مکانی ربط داده. بر اساس آنچه ما از ادلّه شرعی میفهمیم، نزدیکتر به واقع آن است که در یک مکان که امکان رؤیت باشد، برای همه مناطق کافی است؛ پس اگر هلال در شهری رؤیت شود، در شهرهای دیگر هم ثابت میشود. | مرحوم شعرانی بر کلام فیض کاشانی تعلیقهای دارد که میگوید: خود شریعت، ماه قمری را به امکان رؤیت مرتبط کرده است. حال باید توجه کنیم که آیا ماه را در هر منطقهای به امکان رؤیت در همان منطقه ربط داده یا ماه را به همه مناطق در صورت امکان رؤیت در هر مکانی ربط داده. بر اساس آنچه ما از ادلّه شرعی میفهمیم، نزدیکتر به واقع آن است که در یک مکان که امکان رؤیت باشد، برای همه مناطق کافی است؛ پس اگر هلال در شهری رؤیت شود، در شهرهای دیگر هم ثابت میشود. | ||
خط ۸۳: | خط ۸۳: | ||
پیش از هر چیزی، [[سوره قدر]] را یادآور شدهاند که دلالت میکند شب قدر فقط یک شب برای اهل زمین است با اختلافی که در افقهای شهرهای ساکنان آن وجود دارد؛ به علّت آن که قرآن کریم در یک شب نازل شده و این شب همان شب قدر است که بر هزار ماه برتری دارد و در آن امور بر اساس حکمت الاهی تدبیر و جدا میشود.<ref>دخان (44)، 4.</ref>، و همه مناطق کره زمین را در بر میگیرد.<br> | پیش از هر چیزی، [[سوره قدر]] را یادآور شدهاند که دلالت میکند شب قدر فقط یک شب برای اهل زمین است با اختلافی که در افقهای شهرهای ساکنان آن وجود دارد؛ به علّت آن که قرآن کریم در یک شب نازل شده و این شب همان شب قدر است که بر هزار ماه برتری دارد و در آن امور بر اساس حکمت الاهی تدبیر و جدا میشود.<ref>دخان (44)، 4.</ref>، و همه مناطق کره زمین را در بر میگیرد.<br> | ||
بعد از شاهد قرآنی پیشین، روایاتی ذکر میشود که برخی از آنها از این قرار است: <br> | بعد از شاهد قرآنی پیشین، روایاتی ذکر میشود که برخی از آنها از این قرار است: <br> | ||
1. گفتار پیامبر(صلیاللهعلیهوآله) که فرموده است: تا رؤیت ماه روزه بگیرید و با رؤیت ماه [جدید] نیز افطار کنید.<ref>بحار الانوار، ج 55، ص 356.</ref> این روایت، خطابی کلی برای همه امّت است؛ پس هر کس در هر مکانی آن را ببیند، رؤیت او همانند رؤیت برای همه است.<br> | 1. گفتار پیامبر (صلیاللهعلیهوآله) که فرموده است: تا رؤیت ماه روزه بگیرید و با رؤیت ماه [جدید] نیز افطار کنید.<ref>بحار الانوار، ج 55، ص 356.</ref> این روایت، خطابی کلی برای همه امّت است؛ پس هر کس در هر مکانی آن را ببیند، رؤیت او همانند رؤیت برای همه است.<br> | ||
2. صحیحه هشام بن حکم که از امام صادق(علیهالسلام) نقل کرده. حضرت در مورد کسی که 29 روز را روزه گرفته بود فرمود: اگر برای این فرد بینه عادل [شهادت دو عادل] از اهل شهر بود که آنان بر اساس رؤیت هلال، سی روز روزه گرفتهاند، باید یک روز را قضا کند.<ref>الوسائل، ج 10، ص 265.</ref><br> | 2. صحیحه هشام بن حکم که از امام صادق (علیهالسلام) نقل کرده. حضرت در مورد کسی که 29 روز را روزه گرفته بود فرمود: اگر برای این فرد بینه عادل [شهادت دو عادل] از اهل شهر بود که آنان بر اساس رؤیت هلال، سی روز روزه گرفتهاند، باید یک روز را قضا کند.<ref>الوسائل، ج 10، ص 265.</ref><br> | ||
3. روایت صحیحه ابو بصیر از امام صادق(علیهالسلام). از امام صادق(علیهالسلام) درباره روزی از ماه رمضان که روزه اش قضا میشود، پرسیده شد. در پاسخ فرمود: آن را قضا نکن، مگر آن که دو شاهد عادل از نمازگزاران بر هنگامه ابتدای ماه شهادت دهند و نیز امام صادق(علیهالسلام)فرمود: آن روز را که قضا میشود، روزه مگیر، مگر اهل شهرها آن روز را قضا کنند؛ پس اگر آنان چنین کردند، تو هم روزه آن روز را بگیر. <ref>تهذیب الاحکام، ج 4، ص 157.</ref><br> | 3. روایت صحیحه ابو بصیر از امام صادق (علیهالسلام). از امام صادق (علیهالسلام) درباره روزی از ماه رمضان که روزه اش قضا میشود، پرسیده شد. در پاسخ فرمود: آن را قضا نکن، مگر آن که دو شاهد عادل از نمازگزاران بر هنگامه ابتدای ماه شهادت دهند و نیز امام صادق (علیهالسلام)فرمود: آن روز را که قضا میشود، روزه مگیر، مگر اهل شهرها آن روز را قضا کنند؛ پس اگر آنان چنین کردند، تو هم روزه آن روز را بگیر. <ref>تهذیب الاحکام، ج 4، ص 157.</ref><br> | ||
4. روایت صحیحه اسحاق بن عمار که میگوید: از امام صادق(علیهالسلام) از هلال ماه رمضان در حالی که در روز 29 شعبان هستیم و آسمان هم ابری است پرسیدم. امام(علیهالسلام) پاسخ داد: این روز را روزه مگیر، مگر هلال را رؤیت کنی؛ اما اگر ساکنان شهر دیگری بر رؤیت هلال گواهی دادند، تو آن روز را قضا کن.<ref>همان، ص 178، ح 493.</ref><br> | 4. روایت صحیحه اسحاق بن عمار که میگوید: از امام صادق (علیهالسلام) از هلال ماه رمضان در حالی که در روز 29 شعبان هستیم و آسمان هم ابری است پرسیدم. امام(علیهالسلام) پاسخ داد: این روز را روزه مگیر، مگر هلال را رؤیت کنی؛ اما اگر ساکنان شهر دیگری بر رؤیت هلال گواهی دادند، تو آن روز را قضا کن.<ref>همان، ص 178، ح 493.</ref><br> | ||
5. روایت صحیحه عبدالرحمان بن ابی عبدالله که میگوید: از امام صادق(علیهالسلام) درباره هلال ماه رمضان در حالی که در روز 29 شعبان آسمان بر ما ابری است، پرسیدم. امام پاسخ داد: روزه مگیر، مگر آن را ببینی؛ اما اگر اهل شهر دیگری بر آن گواهی دادند، روزه آن روز را قضا کن. <ref>الاستبصار، ج2، ص 64، ح 206.</ref><br> | 5. روایت صحیحه عبدالرحمان بن ابی عبدالله که میگوید: از امام صادق (علیهالسلام) درباره هلال ماه رمضان در حالی که در روز 29 شعبان آسمان بر ما ابری است، پرسیدم. امام پاسخ داد: روزه مگیر، مگر آن را ببینی؛ اما اگر اهل شهر دیگری بر آن گواهی دادند، روزه آن روز را قضا کن. <ref>الاستبصار، ج2، ص 64، ح 206.</ref><br> | ||
6. و نیز به روایات دیگری تمسک کردهاند؛ مانند آنچه در کتاب تهذیب از امام باقر(علیهالسلام)آمده: فطر روزی است که مردم افطار میکنند، و عید قربان روزی است که مردم قربانی میکنند، و روزه وقتی است که مردم روزه میگیرند.<ref>تهذیب الاحکام، ج 4، ص 317، ح 966.</ref><br> | 6. و نیز به روایات دیگری تمسک کردهاند؛ مانند آنچه در کتاب تهذیب از امام باقر(علیهالسلام)آمده: فطر روزی است که مردم افطار میکنند، و عید قربان روزی است که مردم قربانی میکنند، و روزه وقتی است که مردم روزه میگیرند.<ref>تهذیب الاحکام، ج 4، ص 317، ح 966.</ref><br> | ||
روایتی نیز از طریق ابی الجارود نقل شده و میگوید: از [[محمد بن علی (باقر العلوم)|امام باقر(علیهالسلام)]] شنیدم که میفرماید: روزه بگیر زمانی که مردم روزه میگیرند و افطار کن؛ آنگاه که مردم افطار میکنند؛ چرا که خداوند، هلالها را زمان تعیین وقتها برای مردم قرار داده است. <ref>همان، ص 164، ح 462.</ref><br> | روایتی نیز از طریق ابی الجارود نقل شده و میگوید: از [[محمد بن علی (باقر العلوم)|امام باقر(علیهالسلام)]] شنیدم که میفرماید: روزه بگیر زمانی که مردم روزه میگیرند و افطار کن؛ آنگاه که مردم افطار میکنند؛ چرا که خداوند، هلالها را زمان تعیین وقتها برای مردم قرار داده است. <ref>همان، ص 164، ح 462.</ref><br> |