۸۷٬۸۱۰
ویرایش
(←پانویس) |
جز (جایگزینی متن - 'اهلسنت' به 'اهل سنت') |
||
خط ۸: | خط ۸: | ||
| اهداف = | | اهداف = | ||
}} | }} | ||
'''اخوانالمسلمین''' گروهی [[اهل سنت و جماعت|سنیمذهب]] و دارای تفکرات [[سلفیت|سلفی]] و دموکراسیخواه هستند. اخوانالمسلمین طرفدار [[تقریب (مقاله)|تقریب مذاهب اسلامی]] و از حامیان [[جمهوری اسلامی ایران]] بوده و ضد [[رژیم صهیونیستی|رژیم اسرائیل]] هستند. آنها دارای اصول بیستگانه اعتقادی بوده و معتقدند باید مسائل اعتقادی را فقط از [[قرآن]] و [[سنت پیامبر|سنت]] بدست آورد. جمعیت اخوانالمسلمین، جمود بر مذهب فقهی خاصی ندارند؛ بلکه معتقدند هر کدام از فقهای [[مذاهب اهل سنت|مذاهب | '''اخوانالمسلمین''' گروهی [[اهل سنت و جماعت|سنیمذهب]] و دارای تفکرات [[سلفیت|سلفی]] و دموکراسیخواه هستند. اخوانالمسلمین طرفدار [[تقریب (مقاله)|تقریب مذاهب اسلامی]] و از حامیان [[جمهوری اسلامی ایران]] بوده و ضد [[رژیم صهیونیستی|رژیم اسرائیل]] هستند. آنها دارای اصول بیستگانه اعتقادی بوده و معتقدند باید مسائل اعتقادی را فقط از [[قرآن]] و [[سنت پیامبر|سنت]] بدست آورد. جمعیت اخوانالمسلمین، جمود بر مذهب فقهی خاصی ندارند؛ بلکه معتقدند هر کدام از فقهای [[مذاهب اهل سنت|مذاهب اهل سنت]] که فتوایش مستند به کتاب و سنت باشد، لازم الاتباع است گرچه موافق مذهب آنها نباشد. | ||
== سازمان و تشکیلات == | == سازمان و تشکیلات == | ||
سازماندهی و تشکیلات از عوامل بنیادین حرکت اسلامی معاصر به ویژه در دنیای [[اهل سنت و جماعت| | سازماندهی و تشکیلات از عوامل بنیادین حرکت اسلامی معاصر به ویژه در دنیای [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] است. [[مسلمان|مسلمانان]] [[اهل سنت و جماعت|سنی]] همواره خود را در پناه خلافت اسلامی آسوده یافتهاند و ضرورتی برای قیام نمیدیدند و بههمین دلیل نهضتهای «دولت اسلامی» بر ضد اصلاحطلبان در تاریخ اسلام سنی، وابسته به کارهای فردی مصلحان بود و آنگونه که باید به سازماندهی و تشکیلات اهمیت نمیدادند و ضرورتی برای آن احساس نمیکردند. با سقوط نظام خلافت و از بین رفتن مشروعیت حکومتها در اذهان، دیگر مواضع اصلاحگرایانه مصلحان کافی به نظر نمیرسید؛ چرا که بنیاد نظام از بین رفته بود و با ظاهرسازی و نقش و نگار نمیشد که ایوان حکومت را مرمت کرد و سر پا نگهداشت. | ||
شاید در میان | شاید در میان اهل سنت نخستین کسی که بر ضرورت ایجاد تشکیلات توجه کرد و آن را با مسئله تشکیل نظام اسلامی پیوند داده [[حسن البنا]] بود <ref>اخوانالمسلمین لبنان#%20ftn1|[1].</ref> نخستین نمایندگان اعزامی اخوانالمسلمین به [[فلسطین]]، [[سوریه]] و [[لبنان]] [[عبدالرحمن الساعاتی]] و [[محمد اسعدالحکیم]] بودند که رهبر تونسی، الْثعالبی نیز آنها را همراهی مینمود. آنها در [[بیت المقدس|بیتالمقدس]]، [[بیروت]] و [[دمشق]] مورد استقبال قرار گرفتند و در طی این دیدارها افراد زیادی به اخوانالمسلمین اعلام وفاداری نمودند. پس از این بازدیدها به دعوت جمعیت مقاصد خیریه در بیروت [[محمد الهادی عطیه]] وکیل دادگستری به نمایندگی از اخوانالمسلمین به بیروت رفت. انجمن [[اخوانالمسلمین سوریه]] پس ازانجمن اخوانالمسلمین مصر مهمترین انجمن محسوب میشود. این انجمن آن قدررشد کرد و مورد توجه قرار گرفت که پس ازترور حسن البنا در سال 1949 میلادی و همچنین انحلال انجمن در سال 1954 بیشترین توجه اخوانها به اخوان سوریه و شخص مصطفی السباعی که مهمترین کاندیدای رهبری اخوانالمسلمین محسوب میگردید، جلب شد<ref>اخوانالمسلمین لبنان#%20ftn2|[2].</ref>. | ||
بزرگترین تشکل رسمی اخوانالمسلمین در لبنان '''الجماعة الاسلامیة'''، که از سال 1964 فعالیت خود را در این کشور آغاز کرده است. این جماعت ضمن اینکه اندیشههای اصلاحطلبانه و میانه را مبنا قرار داده، حامی جریان مقاومت لبنان در قبال تجاوزات [[رژیم صهیونیستی]] نیز میباشد. در اوایل دهه پنجاه، جنبش اسلامی در تعدادی از کشورهای عرب رشد نمود و تبدیل به یک روند فکری و سیاسی روشن در عرصه عربی شد. نوشتههای حسن البنا، سید قطب و مصطفی السباعی و کتابهای منتشر شده [[سید ابوالاعلی مودودی|ابوالعلامودودی]] در [[پاکستان]] ونسخههای از [[اخوان المسلمین|اخوانالمسلمین]] مثل مجله الدعوه و المسلمون از مصر و الشهاب ازسوریه و الکفاح الاسلامی از اردن شروع به تشکیل روند فکری وسیاسی اسلامی در مناطق مختلفی از لبنان گردید. پناهندگی مصطفی السباعی (رهبر اخوانالمسلمین سوریه)به لبنان در سال 1952 در زمان سلطنت سرهنگ ادیب شیشکلی در سوریه، برای تبلور این روند در لبنان کمک نمود<ref>اخوانالمسلمین لبنان#%20ftn3|[3].</ref> | بزرگترین تشکل رسمی اخوانالمسلمین در لبنان '''الجماعة الاسلامیة'''، که از سال 1964 فعالیت خود را در این کشور آغاز کرده است. این جماعت ضمن اینکه اندیشههای اصلاحطلبانه و میانه را مبنا قرار داده، حامی جریان مقاومت لبنان در قبال تجاوزات [[رژیم صهیونیستی]] نیز میباشد. در اوایل دهه پنجاه، جنبش اسلامی در تعدادی از کشورهای عرب رشد نمود و تبدیل به یک روند فکری و سیاسی روشن در عرصه عربی شد. نوشتههای حسن البنا، سید قطب و مصطفی السباعی و کتابهای منتشر شده [[سید ابوالاعلی مودودی|ابوالعلامودودی]] در [[پاکستان]] ونسخههای از [[اخوان المسلمین|اخوانالمسلمین]] مثل مجله الدعوه و المسلمون از مصر و الشهاب ازسوریه و الکفاح الاسلامی از اردن شروع به تشکیل روند فکری وسیاسی اسلامی در مناطق مختلفی از لبنان گردید. پناهندگی مصطفی السباعی (رهبر اخوانالمسلمین سوریه)به لبنان در سال 1952 در زمان سلطنت سرهنگ ادیب شیشکلی در سوریه، برای تبلور این روند در لبنان کمک نمود<ref>اخوانالمسلمین لبنان#%20ftn3|[3].</ref> |