confirmed
۳۸٬۰۲۱
ویرایش
خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
در این غزوه بود که صدای آسمانی شنیده شد: «لا سَیفَ إِلّا ذوالْفَقارِ وَلافَتی إِلّا عَلِی<ref>۱۰- طبری، تاریخ، ج ۲، ص ۱۹۷</ref>». | در این غزوه بود که صدای آسمانی شنیده شد: «لا سَیفَ إِلّا ذوالْفَقارِ وَلافَتی إِلّا عَلِی<ref>۱۰- طبری، تاریخ، ج ۲، ص ۱۹۷</ref>». | ||
در غزوه بدر بود که | در غزوه بدر بود که [[جبرئیل]]، [[میکائیل]] و [[اسرافیل]]، هریک با گروه خود از فرشتگان، هنگامی که علی (علیهالسلام) برای آوردن آب برای پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) و اصحاب رفته بود، ادای احترام کرده و سلام کردند<ref>ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج ۴۲، ص ۳۳۷؛ طبری، ذخائر العقبی، ص ۶۸؛ ابن دمشقی، جواهر المطالب، ج ۱، ص ۹۱؛ متقی هندی، کنزالعمال، ج ۱۰، ص ۴۲۱</ref>. | ||
[[سید حمیری]] در این اشعار به این فضیلت اشاره کرده است: | [[سید حمیری]] در این اشعار به این فضیلت اشاره کرده است: | ||
{{شعر}}{{ب |اُقْسِمُ بِاللهِ وَآلائِهِ |وَالْمَرءُ عَمّا قالَ مسْؤُولٌ }}{{پایان شعر}} | {{شعر}}{{ب |اُقْسِمُ بِاللهِ وَآلائِهِ |وَالْمَرءُ عَمّا قالَ مسْؤُولٌ }}{{پایان شعر}} | ||
{{شعر}}{{ب |إِنَّ عَلِی بْنَ أَبی طالِبٍ |عَلَی التُّقی والبِرُّ مَجْبُولٌ }}{{پایان شعر}} | {{شعر}}{{ب |إِنَّ عَلِی بْنَ أَبی طالِبٍ |عَلَی التُّقی والبِرُّ مَجْبُولٌ }}{{پایان شعر}} | ||
«به خداوند و نعمتهایش قسم یاد میکنم که هرکس نسبت به گفته خویش مسئول است، به درستی که طینت علی بن ابیطالب بر تقوا و نیکی سرشته شده است». | «به خداوند و نعمتهایش قسم یاد میکنم که هرکس نسبت به گفته خویش مسئول است، به درستی که طینت علی بن ابیطالب بر تقوا و نیکی سرشته شده است». | ||
وی به خداوند و نعمتهایش قسم یاد میکند که هرکس نسبت به گفته خویش مسئول است و به درستی که طینت علی بن ابیطالب بر تقوا و نیکی سرشته شده است. تا آنکه میگوید: | وی به خداوند و نعمتهایش قسم یاد میکند که هرکس نسبت به گفته خویش مسئول است و به درستی که طینت علی بن ابیطالب بر تقوا و نیکی سرشته شده است. تا آنکه میگوید: | ||
{{شعر}}{{ب |ذاکَ الَّذی سَلَّمَ فی لَیلَةٍ |عَلَیهِ میکالُ وَجبْریلُ }}{{پایان شعر}} | {{شعر}}{{ب |ذاکَ الَّذی سَلَّمَ فی لَیلَةٍ |عَلَیهِ میکالُ وَجبْریلُ }}{{پایان شعر}} | ||
{{شعر}}{{ب |میکالُ فی أَلْفٍ وَجَبْریلُ فی |أَلْفٍ وَیتْلُوهُمُ سرافیلُ }}{{پایان شعر}} | {{شعر}}{{ب |میکالُ فی أَلْفٍ وَجَبْریلُ فی |أَلْفٍ وَیتْلُوهُمُ سرافیلُ }}{{پایان شعر}} | ||
او آن کسی است که در یک شب بر او میکائیل و جبرئیل درود فرستادند؛ میکائیل همراه با هزار ملک و جبرئیل هم با هزار ملک که اسرافیل به دنباله آنها آمد<ref>طوسی، الامالی، ص ۱۹۷ ـ ۱۹۸؛ طبری، بشارة المصطفی، ص ۹۴ ـ ۹۵؛ اربلی، کشف الغمه، ج ۲، ص ۱۸ ـ ۱۹</ref>». | او آن کسی است که در یک شب بر او میکائیل و جبرئیل درود فرستادند؛ میکائیل همراه با هزار ملک و جبرئیل هم با هزار ملک که اسرافیل به دنباله آنها آمد<ref>طوسی، الامالی، ص ۱۹۷ ـ ۱۹۸؛ طبری، بشارة المصطفی، ص ۹۴ ـ ۹۵؛ اربلی، کشف الغمه، ج ۲، ص ۱۸ ـ ۱۹</ref>». | ||