۸۷٬۷۷۵
ویرایش
بکاء و تباکی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - '[[حضرت محمد (ص)' به '[[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)'
(←منابع) |
جز (جایگزینی متن - '[[حضرت محمد (ص)' به '[[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)') |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:گریه امام بر اباعبدالله.jpg|جایگزین=گریستن امام|بندانگشتی]] | [[پرونده:گریه امام بر اباعبدالله.jpg|جایگزین=گریستن امام|بندانگشتی]] | ||
'''بکاء و تباکی''' در روایات فراوانی از [[ | '''بکاء و تباکی''' در روایات فراوانی از [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله)]] و [[امامان معصوم (ع)|امامان معصوم (علیهم‌السلام)]] دربارۀ ثواب [[عزاداری]] و گریستن بر مصائب [[حسین بن علی (علیه‌السلام)|حسین‌بن‌علی (علیه‌السلام)]] و [[اهل‌بیت|اهل‌بیت (علیهم‌السلام)]] آن حضرت مطرح شده که در آنها [[شیعیان]] به این امر تشویق و ترغیب شده‌اند. این احادیث در کتب حدیثی مهم [[شیعه]]، مانند '''کامل الزیارات'''، '''امالی'''، '''ثواب الاعمال'''، '''خصال صدوق''' و '''وسائل الشیعه''' نقل شده‌اند. در این مقاله، برای نمونه به نقل برخی از این [[احادیث]] در دو بخش «ثواب گریه بر [[امام حسین (ع)|امام حسین (علیه‌السلام)]] و ثواب سرودن شعر در رثای آن حضرت» می‌پردازیم و در ادامه، تحلیلی دربارۀ پاداش گریه بر امام حسین (علیه‌السلام) را ارائه می‌کنیم. | ||
== فضیلت گریستن بر امام حسین == | == فضیلت گریستن بر امام حسین == | ||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
(یا بن شبیب! ان بکیت علی الحسین حتی تصیر دموعک علی خدیک، غفرالله لک کل ذنب اذنبته صغیرا کان او کبیرا قلیلا کان آو کثیرا... یا بن شبیب، ان سرک ان تکون معنا فی الدرجات العلی من الجنان، فاحزن لحزننا وافرح لفرحنا)<ref>شیخ صدوق، الامالی، تحقیق قسم الدراسات الاسلامیة مؤسسة البعثة، مجلس ۲۷، ص۱۹۲، ح۵.</ref>؛ ''ریان بن شبیب'' می‌گوید: روز اول [[ماه محرم الحرام]] به محضر [[امام علی بن موسی الرضا|امام رضا (علیه‌السلام)]] رسیدم. حضرت (در ضمن حدیث مفصلی) فرمود: | (یا بن شبیب! ان بکیت علی الحسین حتی تصیر دموعک علی خدیک، غفرالله لک کل ذنب اذنبته صغیرا کان او کبیرا قلیلا کان آو کثیرا... یا بن شبیب، ان سرک ان تکون معنا فی الدرجات العلی من الجنان، فاحزن لحزننا وافرح لفرحنا)<ref>شیخ صدوق، الامالی، تحقیق قسم الدراسات الاسلامیة مؤسسة البعثة، مجلس ۲۷، ص۱۹۲، ح۵.</ref>؛ ''ریان بن شبیب'' می‌گوید: روز اول [[ماه محرم الحرام]] به محضر [[امام علی بن موسی الرضا|امام رضا (علیه‌السلام)]] رسیدم. حضرت (در ضمن حدیث مفصلی) فرمود: | ||
ای پسر شبیب، مُحرم، ماهی است که در عهد جاهلیت [هم]، آن را محترم می‌شمردند و ظلم و جنگ در آن را حرام می‌دانستند؛ اما این امت، نه حرمت این ماه را نگه داشتند و نه حرمت [[ | ای پسر شبیب، مُحرم، ماهی است که در عهد جاهلیت [هم]، آن را محترم می‌شمردند و ظلم و جنگ در آن را حرام می‌دانستند؛ اما این امت، نه حرمت این ماه را نگه داشتند و نه حرمت [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله)]] را در این ماه فرزندان پیامبر را کشتند و زنان او را اسیر کردند و اثاث او را غارت کردند. | ||
خداوند هرگز این جرم آنها را نبخشد. ای پسر شبیب؛ بر حسین (علیه‌السلام) گریه کن که او را مثل گوسفند سر بریدند و هجده نفر از مردان خاندانش با او کشته شدند که در روی زمین مانند ندارند و آسمان‌های هفتگانه و زمین‌ها در قتل او گریستند... ای پسر شبیب؛ اگر بر حسین (علیه‌السلام) گریه کنی چندان که اشک تو بر گونه هایت روان گردد، خداوند هر گناهی که کرده باشی، کوچک یا بزرگ، اندک یا بسیار می‌آمرزد... ای پسر شبیب؛ اگر دوست داری در درجات بالای [[بهشت]] با ما باشی، به سبب حزن ما محزون، و برای شادمانی ما شاد باش. | خداوند هرگز این جرم آنها را نبخشد. ای پسر شبیب؛ بر حسین (علیه‌السلام) گریه کن که او را مثل گوسفند سر بریدند و هجده نفر از مردان خاندانش با او کشته شدند که در روی زمین مانند ندارند و آسمان‌های هفتگانه و زمین‌ها در قتل او گریستند... ای پسر شبیب؛ اگر بر حسین (علیه‌السلام) گریه کنی چندان که اشک تو بر گونه هایت روان گردد، خداوند هر گناهی که کرده باشی، کوچک یا بزرگ، اندک یا بسیار می‌آمرزد... ای پسر شبیب؛ اگر دوست داری در درجات بالای [[بهشت]] با ما باشی، به سبب حزن ما محزون، و برای شادمانی ما شاد باش. | ||