ویژگی های امام علی در منابع اهل سنت (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

صحبت‌کردن در زمینه فضائل [[علی بن ابی طالب|امیرالمؤمنین علیه‌السلام]] کار دشواری است. صحبت‌کردن در باب مقام کسی که خدای متعال در آیات فراوانی او را مدح می‌کند و به بیان کمالات او می‌پردازد، جز با بیان همان آیات و ترجمه کردن آن ممکن نیست. حداقل صدها آیه از [[قرآن]] در مدح وجود امیرالمؤمنین نازل شده است. ابن حجر که یکی از معتمدین اهل‌سنت است می‌گوید: «سیصد آیه قرآن در مدح امیرالمؤمنین است»، ولی آنچه از روایات استفاده می‌شود بیش از این‌ها است. در روایت آمده است: «وَلَایَتَنَا أَهْلَ الْبَیْتِ قُطْبَ الْقُرْآن وَ قُطْبَ جَمِیعِ الْکُتُب»<ref>(تفسیرالعیاشی، ج‏1، ص: 5)</ref> محور سنگ‌آسیای قرآن که معارف حول او می‌چرخد ولایت اهل‌بیت است و نه‌تنها محور معارف قرآن، بلکه محور همه معارفی که در همه کتب نقل شده ولایت اهل‌بیت است. بعضی از علمای شیعه آیاتی را که در مورد فضائل امیرالمؤمنین است گردآوری کردند که در مجموع حدود هزار آیه می‌شود، بنابراین واضح است که ما نیز هنگام توصیف چنین شخصیت بزرگواری چاره‌ای نداریم جز اینکه با زبان قرآن یا معصومین (ع) به وصف ایشان بپردازیم. در حدیثی رسول اکرم به امیرالمؤمنین می‌فرمایند: «وَ لَوْ لَا أَنْ تَقُولَ‏ فِیکَ‏ طَوَائِفُ مِنْ أُمَّتِی مَا قَالَتِ النَّصَارى‏ فِی عِیسَى ابْنِ مَرْیَمَ، لَقُلْتُ فِیکَ قَوْلًا لَاتَمُرُّ بِمَلَإٍ مِنَ النَّاسِ إِلَّا أَخَذُوا التُّرَابَ مِنْ تَحْتِ قَدَمَیْکَ یَلْتَمِسُونَ بِذلِکَ الْبَرَکَة»<ref>(الکافی، ج‏15، ص: 149)</ref>، علی جان! اگر نبود که طایفه‌ای در امت من همان سخنی که نصاری درباره عیسی بن مریم گفتند را بازگو کنند امروز مطلبی را درباره تو می‌گفتم که به‌واسطه آن در جمع مسلمین مرور نمی‌کردی مگر اینکه خاک کف کفش تو را به‌عنوان تبرک بردارند؛ یعنی بسیاری از آنچه درمورد فضائل امیرالمؤمنین نقل کرده‌اند و به نحو عمومی به دست ما رسیده است، معارف دم‌دستی است و اگر آن معارف بلند را می‌گفتند قابل‌تحمل نبود.